Εκτενές άρθρο για την προωθούμενη, μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού East Med που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την ανατολική Μεσόγειο, φιλοξενεί στην έντυπη έκδοσή της η οικονομική Handelsblatt.
Με αφορμή την τελευταία τριμερή στο Ισραήλ με τη συμμετοχή των Νετανιάχου, Τσίπρα και Αναστασιάδη, η εφημερίδα σημειώνει ότι «ήταν ήδη η πέμπτη Σύνοδος Κορυφής της ομάδας αυτής μέσα σε τρία χρόνια. Από τις συνομιλίες που ξεκίνησαν το 2015 αρχίζει να συγκροτείται ένα είδος συμμαχίας. Με την ίδρυση μιας κοινής γραμματείας με έδρα στην Κύπρο, οι τρεις χώρες θέλουν να θεσμοθετήσουν και να εντατικοποιήσουν τη συνεργασία τους».
Αναφερόμενη στα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου που εικάζεται ότι βρίσκονται στην ανατολική Μεσόγειο, η εφημερίδα σημειώνει ότι αυτά «[…] θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενεργειακή τροφοδοσία της δυτικής Ευρώπης. Ανοιχτό παραμένει όμως μέχρι σήμερα πώς θα μεταφερθεί το αέριο από τις περιοχές εξόρυξης στις χώρες που θα το αγοράζουν. Το πρότζεκτ East Med Pipeline που συζητείται τώρα προβλέπει την κατασκευή αγωγού 1.900 χλμ. κατά μήκος της ανατολικής Μεσογείου. Θα ξεκινάει στις περιοχές εξόρυξης στις ισραηλινές ακτές και θα οδηγεί μέσω Κύπρου και Κρήτης στην Πελοπόννησο. Η διαδρομή θα συνεχίζει στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου ο αγωγός θα συναντά τον σχεδιαζόμενο αγωγό Ποσειδώνα […] ο οποίος θα καταλήγει στο Ότραντο της Ιταλίας απ’ όπου το αέριο θα μπορεί να διοχετεύεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο. […] 1.300 χλμ. του αγωγού θα κατασκευαστούν υποθαλάσσια. Με βάθη που φτάνουν τα 3.000 μέτρα αυτό συνιστά μεγάλη τεχνική πρόκληση».
Σύμφωνα με δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στο Ισραήλ Φρίντμαν, ο οποίος συμμετείχε στην πρόσφατη τριμερή, το πρότζεκτ έχει μεγάλη σημασία όχι μόνον για ενεργειακούς, αλλά και για γεωστρατηγικούς λόγους. «Από την οπτική γωνία των Αμερικανών ο αγωγός αυτός έχει ενδιαφέρον κυρίως στα συμφραζόμενα της ρωσικής κυριαρχίας στην προμήθεια φυσικού αερίου. Μπορεί ο αρχικά προβλεπόμενος όγκος των 10 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου να αντιστοιχεί μόλις στο ένα πέμπτο του North Stream. Παρά ταύτα όμως ο αγωγός θα ήταν μια εναλλακτική για την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, η οποία θα σχετικοποιούσε το ρόλο της Ρωσίας ως προμηθευτή».
Το Ισραήλ «[…] βλέπει τον αγωγό ως εργαλείο περιορισμού της επιρροής των αράβων προμηθευτών» ενώ «[…] η Ελλάδα θα μπορούσε όχι μόνον να εισπράττει τέλη μεταφοράς αερίου και να ενισχύσει το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου αλλά και να αξιοποιήσει τον αγωγό για την κάλυψη των δικών της αναγκών». Επόμενα βήματα, σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα, είναι η υπογραφή της συμφωνίας στην Κρήτη και το πράσινο φως από την Κομισιόν που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
