Του Κώστα Πάντζιου
Η ματαιωθείσα εσωκομματική εκλογή στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είχε σουρεαλιστικά στοιχεία, πρωτοφανή για πολιτικό οργανισμό, αλλά άφησε, κατά τη γνώμη μας, και δεδομένα προς σκέψιν. Το ένα και σημαντικότερο, είναι ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας, έστω σε συνθήκες κομματικού θρίλερ, έχει τη δυνατότητα να παράγει πολιτικά γεγονότα και ακόμη ότι ο πρώην αρχηγός αυτού του κόμματος έχει επιρροή στον πολιτικό αυτό χώρο, όχι όση πριν από 5 μήνες, αλλά έχει. Το ότι, τελικά, δεν κατάφερε να πάει το κόμμα σε εκλογή νέου αρχηγού, δείχνει κάποια, μικρή κατά τη γνώμη μας, μείωση της επιρροής του, αλλά ίσως μπορεί να βελτιωθεί, αν τα γεγονότα τον ευνοήσουν. Π.χ., αν η «έτοιμη» πλειοψηφία των μελών του κόμματος, κατά την εκλογή του περασμένου Σεπτεμβρίου, ήταν ακόμη και τώρα κάτω από την επιρροή του, τότε η πρόθεση για εκλογή δεν θα ματαιωνόταν, αφού θα έβγαζε στα σίγουρα Πρόεδρο του κόμματος την Κα Όλγα Γεροβασίλη, όπως πριν από 5 μήνες έβγαλε Πρόεδρο ένα –μάλιστα εν πολλοίς άγνωστο– πρόσωπο, όπως ήταν τότε ο κ. Στ. Κασσελάκης, έστω και αν περνούσε η πονηρή θέση του νυν Προέδρου για εκλογές στις 10 Μαρτίου. Να μην ξεχνάμε όμως, ότι και η ματαίωση της εκλογής, τελικά προέκυψε από παρέμβαση ανθρώπων του πρώην αρχηγού, δηλαδή των κ.κ. Ν. Παπά και Γ. Τσίπρα. Άλλο θέμα είναι αν αφέθηκε να προωθηθεί από τον κ. Σ. Φάμελο, ένα πράγματι προβεβλημένο και ευρύτερα αποδεκτό στέλεχος του κόμματος αυτού. Θέλουμε να πούμε, δηλαδή, πως αν μία πρωτοβουλία πολιτική δεν πετυχαίνει το 100% των στόχων που επιδιώκει, δεν σημαίνει πως δεν είναι επιτυχημένη.
Πάμε τώρα στον κ. Στ. Κασσελάκη. Μπορεί και αυτός να είναι μερικώς ευχαριστημένος, αφού απέφυγε μία δύσκολη αναμέτρηση. Και έστω και με τον τρόπο που έγινε, τελικά, πήρε επιβεβαίωση της θέσης του στο κόμμα από το ανώτατο όργανο του κόμματος, το Συνέδριο. Αν έχει, έστω και στοιχειωδώς, ξεφύγει από τη θέση πως η πολιτική είναι life style, και μόνο, θα πρέπει να έχει κατανοήσει πως στην πράξη είναι πάλι προσωρινός, αφού θα κριθεί τελεσίδικα στις Ευρωεκλογές. Όμως, έχει ελπίδα. Αν π.χ. πάρει στις Ευρωεκλογές ποσοστό, το κόμμα του, μεταξύ 15% και 20%, τότε θα εδραι-ωθεί. Κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, αφού στις Ευρωεκλογές, είθισται ο κόσμος να ψηφίζει τα αντίπαλα προς το κυβερνόν κόμματα, εκφράζοντας τη δυσφορία του, αφού έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζει για νέα κυβέρνηση. Αν όμως πάρει κάτω από το 10%, τότε θα έχει πρόβλημα παραμονής στην προεδρία του κόμματος. Και ίσως τότε υλοποιήσει αυτό που κάποιοι θεωρούν ως πρόθεσή του, να ιδρύσει δικό του κόμμα, τελείως διαφορετικό από το ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Με απλά λόγια, τον προσεχή Ιούνιο ο κ. Στ. Κασσελάκης, μάλλον θα συμβιβαστεί ακόμη και με την πραγματικότητα να είναι, μετά τις εθνικές εκλογές, αρχηγός ενός μικρού κόμματος στη Βουλή. Και έχει ο Θεός!!!
Η εκλο9γή που δεν έγινε προχθές, είχε και κάτι σίγουρο και απολύτως θετικό. Κατά την άποψή μας. Ανέδειξε τις ικανότητες, το ήθος, την ψυχραιμία και το πολιτικό ένστικτο που διαθέτει η Κα Όλγα Γεροβασίλη. Εκτός των άλλων, υπήρξε η ζωντανή απάντηση στην παγιωμένη, ως φαίνεται, αντίληψη του αντιπάλου της, ότι η πολιτική είναι μόνο επικοινωνία, εκφράζοντας σοβαρό πολιτικό λόγο και πολιτική ευστροφία, ματαίωσε την κίνηση Κασσελάκη να επωφεληθεί από τις γρήγορες εκλογές, ενώ δεν της έλειψε και η επικοινω-νιακή ικανότητα, υψηλού όμως επιπέδου. Αποτελεί, κατά τη γνώμη πολλών πολιτικών παρατηρητών, σημαντική παρουσία για τον κεντροαριστερό πολιτικό χώρο. Οι γυναίκες, γενικά, δεν έχουν μόνο παρόν, αλλά και μέλλον στην πολιτική.
Μπορεί να φανεί κάπως παράτολμο, αλλά ο γράφων το πιστεύει. Η όλη κατάσταση που δημιουργήθηκε στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πιστοποιεί, δυστυχώς, ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς, έστω και πρόσκαιρα, εξακολουθεί να είναι κατακερματισμένος. Και ότι, δυνητικά, ο μόνος που έχει τα φόντα να τον ενώσει και να τον ανασυγκροτήσει και να τον κάνει, πάλι, κόμμα εξουσίας, είναι ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Φυσικά, με την ίδρυση νέου κόμματος, που να πατάει στη σύγχρονη ιδεολογική και πολιτική πραγματικό-τητα και όχι σε αναχρονιστικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Σύμφωνα με την άποψη πολιτικών παρατηρητών, υπάρχουν πάλι, με άλλα δεδομένα αυτή τη φορά, οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, για τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος, κατά το πρότυπο του 2012. Η μεγάλη μάζα του λαού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας.
Το πότε και πώς θα γίνει αυτό, θα το δούμε, μετά τις Ευρωεκλογές της 9ης προσεχούς Ιουνίου. Υπομονή!!!
