Του Γεώργιου Κ. Στεφανάκη
Ι. Κάθε αποτέλεσμα έχει τη γενεσιουργό του αιτία. Δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία.
Ουδέν, άρα, επί της γης είναι τυχαίο. Ό,τι προχείρως λέγεται τυχαίο δεν είναι παρά αγνοούμενη νομοτέλεια. Π.χ. γίνεται σεισμός. Ασφαλώς δεν είναι αναίτιος, δηλαδή, τυχαίος. Για τον άνθρωπο, ίσως, είναι -μόνον- απρόβλεπτος.
Επιγραμματίζει ο Πλάτων στον Γοργία (512, Ε’): «την ειμαρμένην ουδ’ αν εις εκφύγοι». ●● Η μοίρα, δηλαδή, θα καθορίσει τον βίο του θνητού (!!!).
●● Τον ετεροκαθορισμό αυτό δέχεται, αδιάστικτα, (και) ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (κεφ. ΣΤ’, 24) ακόμη και γι’ αυτόν τον ίδιο τον Ιησού. Λέγει περί αυτού: «Ο μεν υιός του ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού».
Υπενθυμίζεται, εν τούτοις, ότι το 325 μ.Χ. στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο ο Ιησούς αναγορεύθηκε σε Ισόθεο. Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα αποτέλεσαν το Τριλαμπές της ημετέρας Θεότητας (!!!).
Παρά ταύτα και ο Ιησούς ακολούθησε την μοίρα του.
●●● Συμπέρασμα: όλα τα αποτελέσματα προέρχονται από κάποια αιτία.
ΙΙ. Ζήτημα μένει ποιος είναι ο των αιτίων ιδρυτής.
●●● Προφανώς, δεν είναι άλλος, εί μη ο των πάντων ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.
