Των Αλέξανδρου Π. Μαλλιά* – Ανδρέα Σιδέρη**
Τους στίχους ενός παλιού τουρκικού τραγουδιού «μπορεί να ‘ρθω ένα βράδυ ξαφνικά» (Bir Gece Ansizin Gelebilirim) με στίχους του Ουμίτ Γιασάρ και μουσική του Ρουστού Σαρντάγ, καθημερινά, επαναλαμβάνει ο πρόεδρος Ερντογάν. Προσθέτει ευθείες και αδιαμφισβήτητες απειλές πολέμου. Ο πλέον έμπιστος σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν και χειρότερος «σύμμαχος» της Ελλάδος, των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών χωρών στο ΝΑΤΟ αρέσκεται να χρησιμοποιεί ποικίλες του πολέμου απειλές. Τι ακριβώς είναι αυτό το τραγούδι; Η απομονωμένη από τον Ερντογάν φράση «μία βραδιά μπορεί να ‘ρθω ξαφνικά» έχει καθιερωθεί στην Τουρκία ως φράση για «αιφνιδιασμό» της καρδιάς. Ο ερωτευμένος προειδοποιεί ότι θα έλθει ξαφνικά ένα βράδυ στην πόρτα της αγαπημένης του. Καμία σχέση με ερντογανικό πόλεμο, μίσος και μισαλλοδοξία.
Αν δεχθούμε λοιπόν ότι έτσι είναι τα πράγματα, απαντούμε στον πρόεδρο της Τουρκίας και στους συν αυτώ αοιδούς με στίχους του ίδιου ομώνυμου τραγουδιού. Οι καταλληλότεροι για να απαγγέλλει ο ίδιος λόγω συγκυρίας είναι «από τη χαρά μου στην πόρτα σου μπορεί να πεθάνω» (Sevinçten kapinda ölebilirim).
Βρισκόμαστε σε επικίνδυνα οριακό σημείο. Η ευθύτητα, η ανευθυνότητα και η ωμότητα των προκλητικών απειλών της τουρκικής ηγεσίας, που χειροκροτείται από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού της κόσμου, δείχνει ότι, σήμερα τουλάχιστον, οι πιθανότητες να περάσουμε στην επόμενη φάση (επεισόδιο, σύγκρουση, σύρραξη) είναι περισσότερες από τις πιθανότητες να την αποφύγουμε. Ευχή και ελπίδα είναι τα γεγονότα να μας διαψεύσουν. Αξιοθαύμαστη είναι η ενότητα των Tούρκων πολιτικών τη στιγμή που απειλούν με πόλεμο την Ελλάδα. Κεμαλιστές, αντικεμαλιστές βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο μακράς διάρκειας, αφήνουν όμως στο περιθώριο τις αγεφύρωτες κομματικές και προγραμματικές διαφορές τους. Στηρίζουν ομόθυμα τα ερντογανικά τελεσίγραφα. Τον κατηγορούν, μόνο, γιατί καθυστερεί την εισβολή, τον πόλεμο.
Αλήθεια, απασχολεί κανέναν πώς αναλύουν σήμερα στην Τουρκία τη στάση πολιτικών και κομμάτων στην Ελλάδα; Διαβάζουμε σωστά την Τουρκία (πολιτικά και πολιτισμικά); Ως θεμέλιο και πλαίσιο ανάλυσης ας έχουμε ότι ανεξαρτήτως κομματικής ιδεολογίας, η σκληρή ρητορική, η εχθρική προπαγάνδα και η επιθετική πολιτική της Αγκυρας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου αποτελούν πλέον τη μόνη «συγκολλητική ουσία» μεταξύ της κεμαλικής Τουρκίας και της μετακεμαλικής/αντικεμαλικής Τουρκίας. Επαναλαμβάνουν τα λάθη Δαρείου και Ξέρξη ζητώντας από την Ελλάδα «γην και ύδωρ».
Επιπλέον, στην πράξη ο Ερντογάν συστηματικά επιχειρεί με κραυγαλέα ψευδή γεγονότα, «επιχειρήματα» και δόλιες μεθόδους που χρησιμοποιεί να μεταλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το διεθνές περιβάλλον –το δυτικό κυρίως– αντιλαμβάνεται ή δεν αντιλαμβάνεται, και αξιολογεί ή δεν αξιολογεί τη στρατιωτικοποιημένη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Αναφέρεται προς το εσωτερικό του, στοχεύοντας με στοχοπροσήλωση στις επερχόμενες εκλογές του 2023 ταυτόχρονα όμως και εκτός των συνόρων, με την επίκληση στο συναίσθημα ως απροκάλυπτη μέθοδο προπαγάνδας.
Στους παραμορφωμένους στόχους και τους παραφρασμένους στίχους του Ερντογάν, απαντάμε λοιπόν με στίχους από το ίδιο τουρκικό τραγούδι. Δεν είναι όμως αυτοί που προτιμάμε. Πριν καν υπάρξει Τουρκία, ακριβώς πριν από 2.502 χρόνια, όλοι οι Ελληνες μετά των Λακεδαιμονίων, ένα τραγούδι έψαλαν στο ξεκίνημα της μεγαλύτερης μάχης που έσωσε την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Δεν είναι άξιον απορίας ότι εξακολουθούμε και σήμερα να το έχουμε ως ύμνο θάρρους, θυσίας, αυταπάρνησης. Τους στίχους του παιάνα της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας μας κληροδότησε αυτούσιους ο Αισχύλος στους «Πέρσες». Ας τους γνωρίζετε, διότι και σεις θα τους ακούσετε, κύριε Ερντογάν, προτού υποχρεωθείτε όπως ο Ξέρξης εις φυγήν όποτε απαιτηθεί.
«Εμπρός, των Ελλήνων/ γενναία παιδιά! να ελευθερώσετε πατρίδα,/ τέκνα, γυναίκες και των πατρικών θεών σας/ να ελευθερώστε τα ιερά και των προγόνων/ τους τάφους· τώρα για όλα είναι που πολεμάτε (νυν υπέρ πάντων ο αγών)».
* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή.
** Ο κ. Ανδρέας Σιδέρης είναι εκδότης και πολιτικός επιστήμων.
Πηγή: kathimerini.gr
