Του Αντώνη Βενέτη
Ήταν δισέγγονος του ένδοξου αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ηράκλειου (610 – 640 μ.Χ.), ο Ιουστινιανός Β’ ο Ρινότμητος (684 – 695 και 705 – 711 μ.Χ.).
Είχε κάποιες επιτυχίες στην αρχή της βασιλείας του, κατά των Αράβων, αλλά σύντομα απεδείχθη αδίστακτος, σκληρός και μοχθηρός, ανελέητος σε όποιους θεωρούσε εχθρούς του.
Το 695 μ.Χ. ανατρέπεται από τον Στρατηγό Λεόντιο (695 – 698 μ.Χ.), ο οποίος τον κατεδίκασε σε κόψιμο της μύτης και της γλώσσας και τον εξόρισε στην πόλη της Χερσώνας της Κριμαίας – μια πόλη ελληνική απομονωμένη μέσα στους Σλάβους, η οποία εξαρτιόταν από την Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Παρά τους ακρωτηριασμούς του, διατηρείτο σε εξαιρετική υγεία και σωματική ρώμη.
Επιτήδειος μηχανορράφος, κατόρθωσε να επηρεάσει τους Σλάβους και με την αρωγή τους επανήλθε στο βυζαντινό θρόνο, το 705, αφού ανέτρεψε τον Τιβέριο (698 – 705 μ.Χ.), που είχε διαδεχθεί τον Λεόντιο, τους οποίους καρατόμησε, δημοσίως, στο στίβο του Ιπποδρόμου.
Η δεύτερη περίοδος της βασιλείας του ήταν το αποκορύφωμα των τρομοκρατικών και εκδικητικών πράξεων του.
Εστράφη ακόμα και κατά των κατοίκων της Χερσώνας και μετέφερε τους μισούς απ’ αυτούς στην Κωνσταντινούπολη, όπου τους εξόντωσε γιατί, ως εξόριστος στην πόλη τους, δεν έτυχε καλής συμπεριφοράς εκ μέρους των.
Επανήλθε, μάλιστα, με την ίδια εκδικητική μανία για να τιμωρήσει και τους υπόλοιπους εναπομείναντες κατοίκους της Χερσώνας, οι οποίοι όμως αντέδρασαν δυναμικά και απέκρουσαν την εισβολή του.
Τελικά, ανετράπη από τον Στρατηγό Βαρδάνη, ο οποίος αφού τον αποκεφάλισε, εστέφθη αυτοκράτωρ ως Φιλιππικός Βαρδάνης (711 – 713 μ.Χ.).
Έτσι, θα έλεγα ότι κατά κάποιον τρόπο, η εκκένωση των πληθυσμών της περιοχής της Χερσώνας, που διενήργησε ο πρόεδρος Πούτιν στις μέρες μας, φαντάζει σαν απόηχος της μεταφοράς των κατοίκων της Χερσώνας, που διέταξε ο αλαζόνας αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουστινιανός Β’, για έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του εκ μέρους των κατοίκων της, περίπου 1.300 χρόνια πριν…