Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Χαρακτηρίζεται από αυτοπεποίθηση. Αυτή του επιτρέπει ν’ αναζητά κορυφαίους ως συνεργάτες, χωρίς να φοβάται επισκίασή του.
ΙΙ. Τέτοιος υπήρξε ο Ελ. Βενιζέλος. Πάντα προσπάθησε να προσελκύσει ό,τι το καλύτερο.
ΙΙΙ. Ο Βασιλέας, στον Α’ Παγκ. Πόλεμο, αρνήθηκε την πολιτική του Πρωθυπουργού. Αρνήθηκε, δηλαδή, σύμπραξη με Άγγλο – Γάλλους κατά Γερμανών κ.λπ. Τότε, το 1916, ο Βενιζέλος έφυγε. Δημιούργησε την δική του νόμιμη κυβέρνηση στην Θεσσαλονίκη. Την διηύθυνε μ ό ν ο με δύο υπουργούς: Αμύνης και Εξωτερικών.
IV. Ο Βασιλέας ήλθε σε ρήξη με τους Γάλλους. Αυτοί τον έδιωξαν. Ο Βενιζέλος επανήλθε στην Αθήνα το 1917.
V. Όμοια στοιχεία ανιχνεύονται στον Κων. Καραμανλή.
Το 1958 απειλείται ανατροπή από βουλευτές του. Καθοδηγούνται από Π. Παπαληγούρα και Γεωργ. Ράλλη (Ημερολόγιον τομ. 3, σελ. 86, επ.). Εκεί ως συνωμότη ονοματίζει και τον Στρατή Ανδρεάδη.
●●● Ο Καραμανλής επεβλήθη. Δεν ανετράπη. Πήγαμε σ’ εκλογές την 11.5.58.
VI. Νίκησε. Ως νικητής, αργότερα, κάλεσε και τους «αποστάτες» ως συνεργάτες του.
●●● Τους αξιοποιούσε. Δεν τους φοβόταν. Ήταν ηγέτης.
