Του Γιώργου Κράλογλου
Ρήξη με τους θεσμούς αποκλείεται. To grexit (από πλευράς δανειστών) παγώνει. Η συμφωνία έρχεται με φόρους 5,4 δισ. και “υποσχετική” άλλων 3 δισ. το 2018. Θα ψηφιστούν όλα ως “μέτρα κόστους” για οικοδόμηση του αριστερού καθεστώτος Τσίπρα, για το οποίο αγωνίζεται ο λαός… Εάν συνδυάσετε γεγονότα, των ημερών, θα συναντήσετε και χαρακτηριστικά καθεστώτος και τη δραχμή να καθρεφτίζεται στο βάθος…
Ας ξεκινήσουμε από αυτά που συνδυάζονται και ερμηνεύονται εύκολα για να πάμε στα υλικά… οικοδόμησης του αριστερού καθεστώτος.
Τι λόγο είχε ο Τσίπρας να πάρει σβάρνα, με τηλεφωνήματα και προσωπικές επαφές, τις “αυλές” του Βερολίνου, της Γαλλίας, της Ουάσινγκτον όταν η Λαγκάρντ διαμηνύει ευθέως να ξεχάσει την πολιτική λύση στην αξιολόγηση αλλά και στη ρύθμιση του χρέους.
Η “βόλτα” ήταν για να τους βεβαιώσει (ιδίως το ΔΝΤ μετά την ανοησία των υποκλοπών), ότι δέχεται τα πάντα.
Ακόμη και πρόσθετα μέτρα 3 δισ. για το 2018 (αν δεν βγει το πλεόνασμα του 3,5%) με τα οποία θα υποχρεωθεί να κόψει 1,5 δισ. ευρώ και από τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων.
Φεύγοντας όμως φρόντισε επιμελέστατα… να διαρρεύσει η πληροφορία ότι “απείλησε” τον Ολάντ πως θα παραιτηθεί, από πρωθυπουργός της Ελλάδας, αν του ζητηθούν μέτρα πέρα από εκείνα που δέχθηκε το 2015.
Λες και ο Ολάντ (με το προεκλογικό χάλι που τον δέρνει) θα χτυπιέται στο κλάμα αν λείψει ο Τσίπρας από τους Ευρωπαίους “ηγέτες”…
Ποιος όμως ο λόγος της “ευαισθησίας” του Τσίπρα στο λαό; Και γιατί τα “νταηλίκια” της παραίτησης;
Γιατί με τα “ταχυδακτυλουργικά” κόλπα του 2015 δίχασε το λαό σε δύο στρατόπεδα.
Αυτούς που θεωρούν ως υπαίτιους, για την κατάντια της χώρας, τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της κρίσης, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, την τρόικα, την Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
Και τους “άλλους” (τους λιγότερους) που μοιράζουν μεν ευθύνες στους προηγούμενους χωρίς να παραμερίζουν τον Τσίπρα, τις εκλογές του, την ανικανότητά του και τη μανία του για την πρωθυπουργική καρέκλα.
Αλλά αυτό, το δεύτερο στρατόπεδο, δεν τον απασχολεί τον Τσίπρα. Είναι οι “άλλοι”… Δεν είναι δικοί μας… Και αυτούς έχουμε να νικήσουμε… κατά πως λέει και ο καπετάν-Πολάκης.
Για να νικήσει όμως και αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μακροημερεύσει ο Τσίπρας, το καθεστώς πρέπει να θεμελιωθεί στην οικονομία και ταυτόχρονα στην κοινωνία με ισοπέδωση και διάλυση των τάξεων. Και ιδίως της μισητής και επάρατης μεσαίας τάξης.
Και αρχίζοντας από τις Τράπεζες, με τη βεβαιότητα ότι οι καταθέσεις θα συνεχίσουν να είναι λειψές από τις χορηγήσεις κατά 100 δισ. ευρώ, ενώ με τα capital controls ελέγχεται η κατάσταση, η καθεστωτική “λογική” στρέφεται αρχικά στις Διοικήσεις.
Όπου σηκώνει οι Διοικήσεις θα είναι πλήρως ελεγχόμενες από το καθεστώς. Έτσι το αποτέλεσμα σε όσα ακολουθήσουν (ιδίως στη μεγάλη νάρκη των κόκκινων δανείων) θα είναι πάντα αυτό που βολεύει το κόμμα.
Το ίδιο στην υγεία και στην παιδεία με πλήρη πάταξη… (όπως κάνει κάθε επανάσταση μαύρη ή κόκκινη) των πολιτικών που επιτρέπουν ανταγωνισμό και μεγάλες διαφορές μεταξύ κράτους και ιδιωτικής οικονομίας.
Μελετείστε προσεκτικά τις αριστερές “μεταρρυθμίσεις”, παρεμβάσεις και διορισμούς σε παιδεία και υγεία και θα τα καταλάβετε χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις.
Το καθεστώς θέλει, εξάλλου, όσο το δυνατόν περισσότερους, καλά αμειβόμενους και πλήρως ελεγχόμενους από το κόμμα συντρόφους στο κράτος και στα γραφεία των κομισάριων.
Αμοιβές, προστασία και απαλλαγή (μέχρι και από ποινικές διώξεις των συντρόφων) τα ανέλαβαν 100 και πλέον τροπολογίες “φωτογραφίες” οι οποίες (σε συσχετισμό με νομοθετήματα) θα εξασφαλίσουν νέους κομματικούς μηχανισμούς στο κράτος με τρόπο που κανείς δεν σκαρφίσθηκε μέχρι σήμερα.
Μεγάλο αγκάθι είναι τα ΜΜΕ. Τι το απλούστερο όμως. Τα χρέη τους, μαζί με ένα πλήρως κομματικά ελεγχόμενο ΕΣΡ και η ανάληψη από το κράτος-πατερούλη των τηλεοπτικών αδειών λύνουν το πρόβλημα.
Όποιος δεν προσκυνήσει το καθεστώς δεν έχει άδεια. Όποιος δεν δεχθεί την αριστερή κομματική διαπλοκή κλείνει. Τελεία και παύλα.
Και ενώ όλα αυτά είναι ορατά, κάποιοι αφελείς πιστεύουν ακόμη ότι το αριστερό καθεστώς θα γονατίσει ίσως από έλλειψη πόρων (για να στηριχθεί) ή από τυχόν εσωτερικές αντιδράσεις. Πρόκειται για αιθεροβάμονες ή αφελείς.
Η δραχμή, ως όραμα, θα είναι το στήριγμα του καθεστώτος. Στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας, θα εκποιηθεί ό,τι λέγεται κρατική επιχείρηση ή ΔΕΚΟ. Και κάποιοι “αρνητές” Δρίτσες, Σπίρτζηδες, ή γραφικοί Πολάκηδες, Τσακαλώτοι, Κουρουμπλήδες και άλλοι… θα αφανιστούν (σύντομα) με ανασχηματισμούς και παραιτήσεις. Μαζί τους και οι “53” αντάρτες. Πρώτα όμως θα ψηφίσουν τα 5,4 δισ. φόρους σε βάρος του λαού.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή : capital.gr
