Του Daniel Greenfield*
Το «καθαρό», όπως και το «έξυπνο», έχει γίνει προαπαιτούμενο για όλη την τεχνολογία. Και τα δύο είναι μύθοι.
Η έξυπνη τεχνολογία είναι τεχνολογία επιτήρησης. Δεν είναι εξυπνότερη λόγω των εγγενών ιδιοτήτων της, αλλά επειδή στέλνει και λαμβάνει δεδομένα που της επιτρέπουν να είναι «εξυπνότερη» σχετικά με τη χειραγώγηση των χρηστών. Το έξυπνο μέρος της έξυπνης τεχνολογίας προέρχεται από τον άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για το ανόητο μέρος, όταν οι άνθρωποι θυσιάζουν την ιδιωτικότητά τους και την ανεξαρτησία τους για τα οφέλη της τεχνολογίας που διαμορφώνεται γι αυτούς.
Η καθαρή ενέργεια είναι άλλος ένας μύθος. Ο νόμος για την αύξηση του πληθωρισμού προσφέρει άλλη μια ροή δισεκατομμυρίων προς τις αναποτελεσματικές μορφές παραγωγής ενέργειας που η κυβέρνηση επιδοτεί για περισσότερα από 50 χρόνια, επειδή κάποια διαφημιστική εταιρεία της Madison Avenue τις χαρακτήρισε «καθαρές».
Η ενέργεια είναι εγγενώς καθαρή και βρώμικη. Για να γίνουν χρήσιμες οι εγγενείς δυνάμεις του σύμπαντος απαιτείται εξόρυξη μετάλλων, κοπή δέντρων και μετατροπή των ορυκτών καυσίμων σε πλαστικό για τη συναρμολόγηση των μηχανών. Μόλις λειτουργήσουν αυτές οι μηχανές, θα βγάλουν θερμότητα επειδή είναι «καθαρές» ή «βρώμικες», έτσι λειτουργεί ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής. Ούτε ο Αλ Γκορ μπορεί να αποφύγει την εντροπία, και ούτε το πιο γυαλιστερό ηλιακό πάνελ, οι πιο κομψές ανεμογεννήτριες ή τα αθόρυβα Tesla δεν θα αποτρέψουν τη σπατάλη ενέργειας καθώς μεταφέρεται, αποθηκεύεται ή χρησιμοποιείται για να κάνει το ένα ή το άλλο πράγμα τοπικά ή σε εθνικό επίπεδο.
Η μόνη πραγματικά ενεργειακά αποδοτική ενέργεια προέρχεται από βιοφωταύγεια πλάσματα όπως οι πυγολαμπίδες. Δεν τις φτιάξαμε εμείς, και παρά τους κομπασμούς των τεχνοκρατών, δεν μπορούμε να τις αντιγράψουμε.
Η καθαρή ενέργεια εξαρτάται από τα τεράστια ορυχεία σπάνιων γαιών που διαχειρίζεται η κομμουνιστική Κίνα, και δηλητηριάζουν τα πάντα γύρω τους. Οι ανεμογεννήτριες απαιτούν τεράστιες ποσότητες ξύλου μπάλσα που αποψιλώνουν τον Αμαζόνιο. Ούτε οι γεννήτριες ούτε τα ηλιακά πάνελ ανακυκλώνονται όταν χαλάσουν. Καταλήγουν σε χωματερές και γίνονται τοξικά απόβλητα. Η εισπνοή υαλοβάμβακα από σπασμένες ανεμογεννήτριες ή η πόση νερού μολυσμένου με βαρέα μέταλλα από ηλιακά πάνελ αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία.
Μεγάλο μέρος των καθαρών σκουπιδιών που ονομάζουμε «ανακυκλώσιμα» καταλήγουν επίσης σε χωματερές. Η διαφορά μεταξύ των βρώμικων σκουπιδιών και των καθαρών σκουπιδιών είναι ότι στέλνουμε μερικά από τα καθαρά σκουπίδια στην Κίνα ή σε χώρες του τρίτου κόσμου όπου ανακυκλώνονται κάτω από πρωτόγονες συνθήκες και στη συνέχεια αποστέλλονται πίσω σε εμάς. Αυτό συνέβαινε μέχρι που η Κίνα έλαβε αυστηρότερα μέτρα εναντίον των τοξικών κινδύνων της βιομηχανίας ανακύκλωσης και άρχισε να αρνείται πολλά από τα καθαρά μας σκουπίδια, που τώρα πηγαίνουν σε εξίσου καθαρούς χώρους υγειονομικής ταφής.
Δεν υπήρχε τίποτα το φιλικό προς το περιβάλλον σχετικά με την αποστολή κουτιών πίτσας ή μπουκαλιών κόκα-κόλας στα πέρατα του κόσμου. Ένα άρθρο περιέγραψε μια κινεζική πόλη ανακύκλωσης πλαστικού ως μια «νεκρή ζώνη» με «τίποτα πράσινο», όπου «φύλλα από κυματοειδή πλαστικά κουτιά, παλιά πλαστικά βαρέλια και γιγάντιες αποξηραμένες λακκούβες από πλαστικό» τεμαχίζονται, «χύνονται σε μεταλλικές μπανιέρες γεμάτες καυστικό υγρό καθαρισμού», και στη συνέχεια, «τα σκουπίδια και το υγρό καθαρισμού που περισσεύουν» «ρίχνονται σε έναν λάκκο απορριμμάτων στην άκρη της πόλης».
Αυτή είναι η βρώμικη πραγματικότητα πίσω από το τρίγωνο της ανακύκλωσης και τις διαφημίσεις με καρτούν προϊόντων μιας χρήσης που επιθυμούν να ανακυκλωθούν σε νέα προϊόντα σύμφωνα με την επιθυμία πρόθυμων παιδιών.
Το καθαρό μέρος της καθαρής ενέργειας ή των σκουπιδιών δεν αφορά το πώς φτιάχνεται, αλλά το πώς το αντιλαμβανόμαστε.
Ένα ηλιακό πάνελ φαίνεται αισθητικά πιο καθαρό από ένα εργοστάσιο άνθρακα. Ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο αφήνει έναν ελαφρύ βόμβο που θυμίζει τεχνητό διαστημόπλοιο καθώς γλιστρά στο δρόμο. Μια ανεμογεννήτρια βγάζει ένα λαμπερό λευκό φως. Τέτοιες ασήμαντες επιφανειακές εντυπώσεις που μπερδεύουν την αρχιτεκτονική με τη διαδικασία συντηρούν μια απάτη τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τα συστήματα ηλιακής και αιολικής ενέργειας παρουσιάζονται ως πιο φυσικά από οποιοδήποτε άλλο είδος ενέργειας, επειδή η συσχέτιση με τον ήλιο και τον άνεμο κατά κάποιο τρόπο τα απομονώνει από τις βρώμικες πραγματικότητες της θερμοδυναμικής. Ο σχεδιασμός και η απόδοση εμπορικού ονόματος σε ηλιακά πάνελ και ανεμογεννήτριες εμφυσούν τον μύθο ότι είναι καθαρές διεπαφές προκειμένου να λάβουμε τη μαγική γενναιοδωρία των ουρανών.
Ο νεορομαντισμός της δεκαετίας του 1960 απέρριψε τη βιομηχανική επανάσταση. Όταν τα παιδιά των λουλουδιών μεγάλωσαν και έγιναν κάτοικοι αστικών προαστίων με δουλειές σε διαφημιστικά γραφεία και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, ήθελαν μια τεχνολογία που θα διατηρούσε την ίδια ψευδαίσθηση φιλοσοφικής συνέπειας. Αντί να ακολουθήσουν τις αρχές τους, όρισαν εκ νέου τη βιομηχανική επανάσταση κάνοντάς την πολύ πιο ακριβή, λιγότερο αποτελεσματική και απρόσιτη για τη βρώμικη εργατική τάξη. Η νέα τεχνολογία, όπως και η ζωή τους στα προάστια, θα ήταν ηθικά και αισθητικά καθαρή. Όπως τα σκουπίδια που ανακυκλώνονται στην Κίνα και επιστρέφονται σε ένα αστραφτερό μπουκάλι αποσταγμένου νερού βρύσης, το βρώμικο ξαναγίνεται καθαρό.
Οι ιδεαλιστές πιστεύουν ότι η ζωή είναι ασπρόμαυρη, βρώμικη ή καθαρή, και ότι αυτά τα δύο μπορούν να διαχωριστούν απόλυτα. Το σύμπαν δεν εμπίπτει σε τέτοιες τακτοποιημένες κατηγορίες. Ωστόσο, η Αριστερά πέρασε δύο αιώνες καταστρέφοντας την κοινωνία προς αναζήτηση μιας καθαρής ουτοπίας. Η βρωμιά, οι ανθρακωρύχοι, τα εργοστάσια και οι άνθρωποι που δουλεύουν για τον επιούσιο μυρίζουν καταπίεση. Όταν ο ταξικός πόλεμος έδωσε τη θέση του στον πράσινο νεορομαντισμό, η εργατική τάξη εγκαταλείφθηκε για ένα καθαρό, μεταβιομηχανικό, μηχανογραφημένο μέλλον. Οι βρώμικες δουλειές ανατέθηκαν στην Κίνα, ενώ στην εργατική τάξη έμεινε η παρακμή και τα ναρκωτικά. Η Αμερική επρόκειτο να γίνει ένα καθαρό έθνος όπου όλοι κάθονται μπροστά σε ένα λάπτοπ της Apple πριν μπουν στα ηλεκτρικά τους αυτοκίνητα για να πάνε για πεζοπορία. Το κάπνισμα απαγορεύεται.
Τι είναι όμως καθαρό; Η παλιά Αριστερά κάποτε αποδοκίμαζε τη συγχώνευση σωματικής και ηθικής καθαριότητας, ενώ η νέα Αριστερά έπεσε σε αυτό το λάθος ούτως ή άλλως. Το νέο master class υπαγορεύει στους ανθρακωρύχους να μάθουν να κωδικοποιούν ή να εγκαθιστούν ηλιακά πάνελ. Όπως και οι παλιές ελίτ, η πραγματική ένσταση έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί είναι βρώμικοι. Τα παράλογα αξιώματα του περιβαλλοντισμού αποτελούν τα αισθητικά φετίχ της ανώτερης τάξης. Αντιπροσωπεύουν μια πολιτισμική ευαισθησία, όχι όμως επιστημονική. Το λεξιλόγιό του μυρίζει απόδραση από την πραγματική ζωή, έξυπνη τεχνολογία, καθαρή ενέργεια και πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στο “cloud”.
Η τεχνολογία δεν είναι μαγεία. Οι μόνοι έξυπνοι είναι οι άνθρωποι, η μόνη ενέργεια είναι βρώμικη και το “cloud” είναι ένα σωρό διακομιστές που ανήκουν σε μια παγκόσμια εταιρεία και τροφοδοτούνται από εργοστάσια άνθρακα όπου ο συνεχής θόρυβος είναι τόσο δυνατός που οι εργαζόμενοι μπορεί να υποστούν βλάβη στην ακοή.
Ο μύθος του καθαρού τροφοδοτείται από μια απόδραση από την πραγματικότητα. Αυτή η απόδραση έχει υψηλό τίμημα, όχι μόνο στα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν και στις ζωές που καταστράφηκαν από περιβαλλοντικά τεχνάσματα, αλλά και σε ολόκληρη την αιματηρή ιστορία της Αριστεράς που είναι μια μεγάλη απόδραση από την πραγματικότητα προς την τυραννία των φιλοσόφων-βασιλέων.
Η ενέργεια και τα σκουπίδια της Αριστεράς δεν είναι πιο καθαρά από την ιδεολογία και την ιστορία της. Και μάλιστα, αυτοί που είναι πιο βρόμικοι εσωτερικά νιώθουν τη μεγαλύτερη παθολογική ανάγκη να είναι καθαροί εξωτερικά.
*Ο Daniel Greenfield έχει τον τίτλο Shillman Journalism Fellow στο David Horowitz Freedom Center.
Πηγή: gatestoneinstitute.org
