Μια σύντομη, περιεκτική και συμπαγής εξήγηση γιατί ο πληθωρισμός πάντα ξέφευγε πάνω από τις προβλέψεις της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ τον τελευταίο χρόνο.
Του Πάνου Ευαγγελόπουλου*
Η νομισματική της πολιτική ήταν ακατάλληλη, στηριγμένη σε ευχολόγια, με πασίδηλη αδυναμία σύσφιξης των κρουνών της νομισματικής επέκτασης.
Το κακό είναι ότι αν ο πληθωρισμός ξεφύγει, δύσκολα ανακόπτεται και για να συμβεί αυτό, προκαλείται ακόμη μεγαλύτερη ζημιά.
Εν τω μεταξύ όλοι αρχίζουν να ζητούν αναπροσαρμογές μισθών που οδηγούν σε νέες αναπροσαρμογές τιμών και ακόμη τραγικότερα, όσο και αν αυξηθεί ονομαστικά το ΑΕΠ, τρώει την αύξηση του ο πληθωρισμός και σε πραγματικούς όρους το μόνον που μένει είναι η οικονομική στασιμότητα και η αύξηση των τιμών.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο του νέου στασιμοπληθωρισμού και ας ελπίσουμε να μην οδηγηθούμε σε αυτόν τον εφιάλτη…
Τουλάχιστον, κάποιοι από εμάς τους οικονομολόγους, έχουμε προειδοποιήσει εγκαίρως και συστημένα και πολύ καιρό πριν.
Επιπλέον η μη μισθολογική δημοσιονομική δαπάνη πρέπει να περικοπεί.
Κάθε δημόσιος οργανισμός, είτε ΝΠΔΔ είτε ΝΠΙΔ, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, αυξάνει από λίγο έως πολύ τις μη μισθολογικές του δαπάνες.
Πρέπει να ζητηθεί από κάθε διοίκηση, κάθε οργανισμού, ένας συγκεκριμένος κόπτης μη μισθολογικής δαπάνης που θα περιορίσει σημαντικά και δραστικά στο σύνολο της, την μη μισθολογική δημοσιονομική δαπάνη.
Αυτή η μείωση της μη μισθολογικής δημοσιονομικής δαπάνης ανά οργανισμό, πρέπει να παρακολουθείται στενά και καθημερινά, σε μια ανοικτή και δημόσια ψηφιακή πλατφόρμα, εν είδει διαγωνισμού ανάδειξης πρωταθλητή δημόσιου οργανισμού που εξοικονομεί δαπάνες.
Το βάρος πρέπει να πέσει ακριβώς εκεί διότι το δημόσιο λίπος που θα λιώσει από την περιστολή των επί το πλείστον περιττών τοιαύτων δαπανών και τις ορίζουμε ως αναγκαίες μη μισθολογικές δημοσιονομικές περικοπές, θα μας δώσουν μια μεγάλη ανάσα στην προπαρασκευή και τελικά στην επίτευξη του πρώτου μεταπανδημικού πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος.
Ενός δημοσιονομικού πλεονάσματος που θα χαίρει της λαϊκής υποστήριξης διότι θα παραχθεί από την οικονομία του κράτους σε άσκοπες και περιττές δαπάνες και ουχί από την δυσβάσταχτη φορολόγηση που υπέστησαν οι Έλληνες πολίτες των προηγούμενων τριών μνημονίων.
Από την άλλη πλευρά η νέα νομισματική προσήλωση που θα προκύψει δια την καταπολέμηση του πληθωρισμού, τον τερματισμό του PEPP παρά την αναγκαία ανάσα που θα δοθεί με την επανεπένδυση των τίτλων, τον περιορισμό του APP συν την αναπόφευκτη άνοδο των επιτοκίων, σε συνδυασμό με τα μεταπανδημικά πλεονάσματα, ίσως καταφέρουν να κρατήσουν την Ελληνική οικονομία στην επιφάνεια των υδάτων που με ορμή και σφοδρότητα θα υποχωρούν στην αλλαγή της οικονομικής φάσης από την πλημμυρίδα στην άμπωτη.
Σημείωση
Απόσπασμα προσαρμοσμένο στην επικαιρότητα από το κεφάλαιο «Νομισματικές και Δημοσιονομικές Μεταβολές» του οικονομικού μου δοκιμίου «Πλημμυρίς και Άμπωτις – Μια Μελέτη της Περιδίνησης των Σύγχρονων Οικονομιών».
*Αναπληρωτής Καθηγητής
Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
