Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Την ώρα που η Τουρκία κάνει πρόβες πολέμου με σενάρια απόβασης σε ελληνικά νησιά, στην Ελλάδα η αντιπολιτευτική βελόνα έχει κολλήσει στο αίτημα για πρόωρες εκλογές.
Αξίζει να επισημανθεί ότι τον περασμένο Ιανουάριο και η Ρωσία έκανε πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, εκτεταμένα στρατιωτικά γυμνάσια εντός των συνόρων της, δίπλα στο Ντονμπάς και στον βορρά, εντός του εδάφους της και στο νότιο τμήμα της Λευκορωσίας.
Όπως είναι γνωστό, παρά τις επίσημες διαψεύσεις από ρωσικής πλευράς, ακολούθησε η εισβολή στις 24 Φεβρουαρίου και ο φονικός πόλεμος που μαίνεται για τέταρτο μήνα.
Η αναθεωρητική πολιτική του Πούτιν υλοποιήθηκε επί του πεδίου και ουδείς γνωρίζει, πότε και με ποιες προϋποθέσεις, θα κλείσει αυτός ο κύκλος του αίματος.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Πούτιν, κατ’ αναλογία με τον Ερντογάν, που επικαλείται τον Μωάμεθ τον Πορθητή, αναφέρθηκε στον Τσάρο Μεγάλο Πέτρο, λέγοντας ότι κατέκτησε εδάφη στην Βαλτική, που ανήκαν δικαιωματικά στη Ρωσία. Με αυτές τις αναφορές ο νέος Τσάρος της Ρωσίας επιδιώκει να “νομιμοποιήσει” την εισβολή στην Ουκρανία.
Με ανάλογες κινήσεις κλιμακώνει την ένταση με την Ελλάδα ο ομογάλακτος του Πούτιν σουλτάνος της Άγκυρας. Στην τελευταία φάση της άσκησης Εφες, στα παράλια της Σμύρνης, ο Ερντογάν απείλησε ευθέως την Ελλάδα λέγοντας σταματήστε να εξοπλίζετε τα νησιά…για να προσθέσει …δεν αστειεύομαι. Και για να το κάνει πιο σαφές πρόσθεσε, για να μην πάθετε μια καταστροφή σαν κι αυτή πριν 100 χρόνια.
Από πίσω και ο κολαούζος του Βεζίρη Ομέρ Τσελίκ, που δήλωσε με νόημα … μπορεί να φτάσουμε ξαφνικά ένα βράδυ… Στο ερώτημα τι εννοεί ο ποιητής, η απάντηση είναι αυτονόητη.
Το όλο σκηνικό θυμίζει κυπριακό. Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε στείλει μια μεραρχία στην Μεγαλόνησο το 1964 μετά την ανταρσία παραστρατιωτικών οργανώσεων των Τουρκοκυπρίων με προτροπή άμεση βοήθεια της Άγκυρας. Ακολούθησε η δικτατορία στην Ελλάδα και τον Δεκέμβρη του 1967 ο Γ. Παπαδόπουλος μετά από απειλές και πίεση της Τουρκίας, απέσυρε την Μεραρχία από την Κύπρο.
Έτσι η Μεγαλόνησος έμεινε άοπλη βορά στον Αττίλα το 1974. Το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στάθηκε η αφορμή για την απόβαση και την κατάληψη του 36% της Μεγαλονήσου.
Ανάλογο μοντέλο εμπλουτισμένο με την εμπειρία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, με έναν ΟΗΕ τροχονόμο στα συμβαίνοντα σε μια ανεξάρτητη χώρα μέλος του Διεθνούς Οργανισμού και ένα ΝΑΤΟ που αδιαφορεί για τις απειλές μέλους της συμμαχίας εναντίον άλλου μέλους, καθιστούν ιδιαίτερα ανησυχητικές τις επιθετικές αυτές κινήσεις της γειτονικής μας χώρας.
ΟΙ αναθεωρητικές αιτιάσεις της Άγκυρας έχουν φυσικά βάθος χρόνου. Ξεκίνησαν το 1973 όταν επιχείρησαν να μοιράσουν κατά βούληση το Αιγαίο αγνοώντας τα νησιά και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα.
Η ελληνική πλευρά τόσο το 1976 πόσο και το 1987 προκειμένου να κατευνάσει το θηρίο, δέχθηκε να μην ασκήσει η χώρα μας τα κυριαρχικά της δικαιώματα πέραν των 6 μιλίων. Ακόμη και δικαιώματα στο Αιγαίο της Τουρκίας αποδέχθηκε η Ελληνική πλευρά υπό την πίεση των ΗΠΑ, στη Μαδρίτη το 1997.
Και φτάσαμε στο αποκορύφωμα των προκλήσεων με το αφήγημα της “γαλάζιας πατρίδας”. Θέλουν το μισό Αιγαίο. Αρχικά τις θαλάσσιες περιοχές. Ακολούθησαν οι αμφισβητήσεις 152 νησιών, που υποτίθεται, ότι δεν τους έχει εκχωρηθεί η κυριαρχία στη Λωζάνη και το Παρίσι, και τέλος η ιταμή πρόκληση για ακόμη 16, με πρόσχημα την στρατιωτικοποίησης τους.
Το casus belli προέκυψε το 2005 όταν το Ελληνικό Κοινοβούλιο μετά από 23 χρόνια εδέησε να επικυρώσει το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Την απειλή πολέμου την έκανε η Τουρκία κατά παράβαση των αρχών της συμμαχίας της οποίας υποτίθεται ότι είναι μέλη οι δύο χώρες. Ταυτόχρονα αγνόησε και αγνοεί τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, που στο άρθρο 51 επιβάλει την στρατιωτική απάντηση στην απειλή πολέμου εναντίον μιας χώρας.
Όμως η Άγκυρα την ώρα που κορδώνεται και λοιδορεί την Ελλάδα με το θράσος χιλίων Καρδιναλίων έχοντας κάτω από την πλήρη εποπτεία της το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας, έρχονται δύο νουνεχείς και έμπειροι Τούρκοι διπλωμάτες, που αποδομούν το αφήγημα του Ερντογάν και των συν αυτώ λέγοντας με βαθιά γνώση του νομικού περιεχομένου των συνθηκών Λωζάνης και Παρισίων, ότι η Άγκυρα δεν έχει δικαιώματα σε νησιά και βραχονησίδες που βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές.
Είναι αστείο και γελοίο να κατηγορεί ο εθνικιστής – ισλαμιστής Ερντογάν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για όνειρα πράξεις και δηλώσεις κάνοντας ανυπόστατους συσχετισμούς με την Μικρασιατική καταστροφή κραδαίνοντας την απειλή μιας νέας πολεμικής αναμέτρησης.
Βεβαίως ο σουλτάνος είναι ικανός για όλα, προκειμένου να κερδίσει ή να αναβάλλει επ’ αόριστον την προσεχή εκλογική αναμέτρηση στη χώρα του, πολλώ μάλλω όταν επικρέμαται επί της κεφαλής του, η Δαμόκλειος σπάθη των αντιπάλων του που αν επικρατήσουν τον απειλούν με φυλάκιση.
Σε αυτό το σκηνικό μιας πιθανής σύγκρουσης, που εξαιτίας του κακού και εριστικού γείτονά μας είναι πολύ πιθανή, η χώρα έχει ανάγκη από ομοψυχία και ενότητα. Θα ήταν μεγάλο δώρο για τον επιτιθέμενο μια πολιτική αναταραχή και μια κυβερνητική αστάθεια, που θα μπορούσε να προκύψει από πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις εν μέσω αυτών των απειλών και της έντασης, πριν από την ολοκλήρωση της κυβερνητικής τετραετίας.
Κι αυτό, γιατί όπως γίνεται φανερό από τις δημοσκοπήσεις, στις οποίες συγκλίνουν όλες οι εταιρίες που τις διενεργούν, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, που θα διεξαχθεί με το σύστημα της απλής αναλογικής είναι σχεδόν αδύνατο να σχηματιστεί κυβέρνηση με την συνεργασία δύο κομμάτων.
Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν τρεις άκαρπες εντολές προς το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο κόμμα και εν συνεχεία σχηματισμός υπηρεσιακής κυβέρνησης για την διενέργεια μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Στις δεύτερες εκλογές είναι πολύ πιθανόν να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας δύο κομμάτων. Του πρώτου και του τρίτου. Όμως επειδή δεν υπάρχει στη χώρα μας κουλτούρα συνεργασιών κι επειδή υπάρχει ένα κακό προηγούμενο από αυτές που προϋπήρχαν την δεκαετία του 2010, δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος ο τρίτος τη τάξη να ζητάει της Παναγίας τα μάτια προκειμένου να συμμετάσχει σε κάποιο συνεταιριστικό σχήμα.
Όλα αυτά σημαίνουν μια παρατεταμένη ακυβερνησία πλέον των δύο μηνών. Το ερώτημα προς κάθε νουνεχή πολίτη αυτής της χώρας είναι: Αντέχει ο τόπος μια τέτοια περιπέτεια αυτή την ώρα ,όταν έχεις τον Τούρκο να σε απειλεί ευθέως με πολεμική εμπλοκή και την οικονομία να βολοδέρνει εξαιτίας των τρελών τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου;
Κάθε σοβαρή απάντηση συζητείται…
