Του Τάσου Παπαδόπουλου
Στον φορτισμένο Ιούλιο από δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα, κάποιοι σε Ελλάδα και Κύπρο, αντί να διαδηλώνουν για το πραξικόπημα και την εισβολή στην Μεγαλόνησο, έκαναν συγκεντρώσεις, που εξελίχθηκαν σε βιαιοπραγίες, με σύνθημα όχι στους εμβολιασμούς.
Επειδή ισχύει το ρηθέν, ότι η βλακεία είναι ανίκητη, το να επιχειρήσει κανείς να αντιπαρατεθεί επιστρατεύοντας την λογική, απέναντι στον κάθε λογής ανεγκέφαλο είναι μάταιος κόπος. Γι’ αυτό και θα προσπεράσουμε την εξαιρετικά δυσάρεστη υπόθεση των τέτοιου είδους διαδηλώσεων, μια και οι άνθρωποι αυτοί δεν χρήζουν ούτε καν τον χλευασμό μας.
Η προσπάθεια του εθνικιστή – ισλαμιστή σουλτάνου της Άγκυρας να αγνοήσει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, 550 του 1984 και 789 του 1992, που ρητά αναφέρουν, ότι η περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων της οποίας ιδιοκτήτες γης και κτιρίων είναι αποκλειστικά Ελληνοκύπριοι, πρέπει να επιστραφεί στους νομίμους ιδιοκτήτες τους, δείχνει ότι και σε αυτό το θέμα ο νεο – Οθωμανός σουλτάνος, βρίσκεται εκτός Διεθνούς νομιμότητας.
Μετά από δύο ημερών διαβουλεύσεις στο ΣΑ του ΟΗΕ και παρά την εμμονή του Λονδίνου να περάσει μια δήλωση χάδι για την Τουρκία, η απόφαση είναι σαφής μια και απορρίπτει τη νέα αυτή προκλητική ενέργεια του Ερντογάν.
Βεβαίως επειδή ισχύει το μακάριοι οι κατέχοντες, κανείς δεν περιμένει από την Άγκυρα να ανακαλέσει την απόφασή της, να εποικίσει δια της σαλαμοποίησης την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
Όμως πέρα από την κινητοποίηση και τις διεθνείς επαφές, που έκαναν τόσο η Κυπριακή πλευρά όσο και η Ελληνική κυβέρνηση, αυτό που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο είναι η στάση των δύο πρώην επικεφαλής των Τουρκοκυπρίων, Ταλάτ και Ακιντζί, καθώς και των εκπροσώπων των κομμάτων τους, που αρνήθηκαν να παραστούν στις φιέστες, που οργάνωσε με τον υποτακτικό του Τατάρ, ο Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο.
Αλλά αξίζει να δει κανείς για ποιο κράτος μιλάει ο Ερντογάν. Το έδαφος που αποτελεί βασικό συστατικό ενός κράτους, είναι αποτέλεσμα εισβολής και κατοχής στις 20 Ιουλίου του 1974 της Τουρκίας σε μια ανεξάρτητη χώρα μέλος του ΟΗΕ. Έκτοτε και μέχρι σήμερα υπάρχουν στο βόρειο υπό κατοχή τμήμα, πάνω από 40.000 Τούρκοι στρατιώτες, που στην ουσία δεν αποτελούν απειλή μόνο για την ελεύθερη Κύπρο, αλλά και για τους Τουρκοκύπριους.
Στις εκλογές στα κατεχόμενα πέρσι στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, υπήρξε έντονη παρέμβαση της Άγκυρας προκειμένου να αποτραπεί η εκλογή του Ακιντζί, αντιπάλου του Τατάρ.
Για να πετύχει την εκλογή του εκλεκτού του ο Ερντογάν, επιστράτευσε τους εποίκους, που έχουν κουβαληθεί από την Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής και έχουν πολιτογραφηθεί ψευδώς ως Τουρκοκύπριοι, με προφανή στόχο την βίαιη δημογραφική αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού.
Με πολύ απλά λόγια το έδαφος είναι προϊόν εισβολής και παράνομης κατοχής καθώς και η υφαρπαγή περιουσιών που ήταν ιδιοκτησίας Ελληνοκυπρίων και επ’ ουδενί δεν αποτελεί έδαφος που με νόμιμο τρόπο έχουν στην κατοχή τους οι σημερινοί χρήστες.
Πέρα όμως από το βιαίως αποκτηθέν έδαφος, το δήθεν κράτος δεν αναγνωρίζεται από κανέναν πλην της κατοχικής Τουρκίας, που έχει επιβάλει δια των όπλων τον σημερινό εδαφικό διαχωρισμό.
Η λεγόμενη από τους Τούρκους “ΤΔΒΚ” δεν έχει αυτοτελή οικονομική δραστηριότητα. Η Τουρκία πέρα από την παρουσία του κατοχικού στρατού, συντηρεί οικονομικά τις όποιες δομές, αλλά και τους μισθούς του κάθε Τατάρ.
Πολύ απλά ακόμη και οι πολιτικοί στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα μισθοδοτούνται από την Τουρκία. Το νόμισμα που χρησιμοποιούν είναι η τουρκική λίρα. Σχεδόν όλοι οι Τουρκοκύπριοι, ακόμη και ο Τατάρ έχουν διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας και με θράσος ζητούν να δοθούν και στους εποίκους.
Παράλληλα και χωρίς να πληρώνουν εισφορές οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να νοσηλευτούν στα νοσοκομεία των ελεύθερων περιοχών.
Αλλά το πόσο ελεύθεροι είναι οι Τουρκοκύπριοι και πόσο ανεξάρτητοι απέναντι στην Άγκυρα, το είδαμε στην πρόσφατη επίσκεψη του σουλτάνου στα κατεχόμενα με αφορμή την μαύρη επέτειο της εισβολής το 1974.
Ο αφέντης από την Άγκυρα τους ανακοίνωσε ότι θα στήσει ένα νέο Σαράι για τον υποτακτικό του στην κατεχόμενη Λευκωσία και ένα νέο κτίριο για τους Τουρκοκύπριους “βουλευτές”. Κι ανάμεσα τους θα φυτέψει δέντρα για να δημιουργηθεί ένα πάρκο.
Η μπότα του κατακτητή φάνηκε ολοκάθαρη με την στρατιωτική παρέλαση των Τούρκων με βηματισμό χήνας, που παραπέμπει στους ναζιστές. Ακόμη και το όνομα που έχει η Τουρκία δώσει στο ψευδοκράτος, θέλει τώρα να αλλάξει ο Ερντογάν. Την μετονόμασε σε “Τουρκική Δημοκρατία της Κύπρου” αφαιρώντας το ενδιάμεσο βόρεια.
Ο Ερντογάν με το σύνθημα ο «Αλλάχ μπισμιλλάχ» (Ο Αλλάχ είναι μεγάλος) και με κομπάρσους τους Τουρκοκύπριους παρατρεχάμενους του, έκοψε πέντε κορδέλες εγκαινιάζοντας, αποβατικό πλοίο – μουσείο στην παραλία της απόβασης το 1974, περιφερειακό δρόμο της κατεχόμενης Λευκωσίας, κτίριο για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το μετζίτ (χώρος θρησκευτικής λατρείας) του Μπιλάλ Αγά και τον κήπο στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και με διαδικτυακή σύνδεση εξήγγειλε την τοποθέτηση του θεμελίου λίθου στο νέο Σαράι – «προεδρικό μέγαρο».
Όλα αυτά δεν συνιστούν κρατική οντότητα. Είναι απλά μια περιοχή υπό κατοχή, όπου την εξουσιάζει από άκρου εις άκρον ο αφέντης της Άγκυρας με ενεργούμενα κάποιους Τουρκοκύπριους, που έχουν υποταχθεί πλήρως στις βουλές του Κυρίου τους.
Όμως η σοβαρή αντίδραση της αντιπολίτευσης στην κατεχόμενη Κύπρο είναι γεγονός αναμφισβήτητο, το οποίο οφείλει να δει σοβαρά τόσο η Λευκωσία, όσο και η Αθήνα. Και σε αυτή την κατεύθυνση δεν είδαμε καμιά κινητικότητα…
