Του Πέτρου Βενέτη
Περισσότερο από τους αντιεμβολιαστές, μου «τη δίνουν» οι διάφοροι κουλτουριάρηδες, που βρίσκουν αφορμή κάποια «γενναία» πράξη κάποιου ενάντια στον εμβολιασμό, για να ξεσπαθώσουν ενάντια στο διαχωρισμό του Λαού, στην καταπίεση και λοιπά ωραία, βαρύγδουπα, μεγαλόπνοα, όσο και κοινότυπα.
Οι αρνητές, έχουν τουλάχιστον μια θέση (συνήθως την ίδια σε πολλά ζητήματα) και θα μπορούσε να πει κανένας, ότι έχουν αυτό το δικαίωμα, όταν η άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν βλάπτει τους άλλους και μάλιστα τόσο σοβαρά, όσο με την πανδημία.
Αυτές, όμως, οι αμπελοφιλοσοφικές εξάρσεις είναι παντελώς εκτός τόπου και χρόνου.
Ενάντια στον πόλεμο, μπορούμε να μιλάμε και να κατεβαίνουμε σε πορείες να προσπαθήσουμε να πιέσουμε τους άρχοντες, σε καιρό ειρήνης.,
Αλλά δεν το κάνεις αυτό όταν στη χώρα σου έχει αρχίσει ο πόλεμος.
Ακόμα κι ο ίδιος ο Μπέρναρντ Ράσσελ, δεν θα ενθάρρυνε ποτέ τους στρατιώτες να μην παν στον πόλεμο.
Η πανδημία είναι εδώ και σκοτώνει κόσμο.
Μερικοί επιμένουν να κυκλοφορούν άοπλοι και να προκαλούν τον εχθρό, και να τον κάνουν να επιτίθεται «επί δικαίων και αδίκων».
Εσύ, βρε τσουτσέκι, πού βλέπεις την γοητεία και το μεγαλείο σ’ αυτό;
