Του Κώστα Πάντζιου
Πληθαίνουν αυτόν τον καιρό οι δημοσκοπήσεις και αναλύσεις για το τι θα συμβεί στις εκλογές που έρχονται, το πιθανότερο αρχές προσεχούς Μαρτίου. Είναι φυσικό αυτό, αλλά όλες οι δημοσκοπήσεις, κατά την άποψή μας, πάσχουν σε ένα σημείο, δηλαδή μετρούν προθέσεις, με βάση κάποια μεγαλύτερα ή μικρότερα κόμματα, αλλά περίπου θεωρούν το κοινωνικό σώμα προς το οποίο απευθύνονται, ότι διάγει τον βίο του σύμφωνα με τις προβλέψεις των μέσων όρων, π.χ. για την αύξηση του ΑΕΠ και το ύψος της ανεργίας, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη ποιους και πόσους αφορά το νούμερο της αύξησης του ΑΕΠ και πόσους και ποιους πολίτες αφορά το δημοσιευόμενο ποσοστό της ανεργίας. Πολύ απλά, όταν το 1% παγκοσμίως καρπούται το 90% του παραγόμενου πλούτου ετησίως, τότε τι νόημα έχει η αύξηση του ΑΕΠ, π.χ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 2%, πόσους πολίτες αφορά και ποίων κοινωνικών τάξεων; Το ίδιο ισχύει επίσης και για το μέτρημα της ανεργίας, όταν π.χ. στην Ελλάδα μη άνεργος θεωρείται ένας άνθρωπος –κυρίως νέος στην ηλικία– που αμείβεται σε μηνιαία βάση με ποσό γύρω στα 350-450 ευρώ!!!
Κανείς, βέβαια, λογικός άνθρωπος δεν απαιτεί από μία εταιρεία δημοσκοπήσεων να θέλει και να μπορεί να μπει σε διαδικασίες μέτρησης της κατάστασης και της αγωνίας των ερωτώμενων, για το παρόν και το μέλλον τους. Όμως, για τους λόγους που προαναφέραμε, καθώς και άλλους πολλούς, οι μετρήσεις των δημοσκόπων συνήθως δεν πετυχαίνουν να προβλέψουν το αποτέλεσμα των εκλογών, ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν τραμπικό φίνις, αλλά κάτι τέτοιο, ως γνωστόν, δεν έγινε. Θα μπορούσαν, ίσως, οι δημοσκόποι να είχαν διευκολυνθεί, αν π.χ. οι ίδιοι είχαν κάνει μετρήσεις για να αποτυπώσουν τα αποτελέσματα των μέτρων ύψους 2,5 τρις δολαρίων, που ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εφάρμοσε αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, πριν δύο χρόνια, μέτρα που αφορούσαν τους περίπου περιθωριοποιημένους οικονομικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά Αμερικανούς πολίτες. Ως γνωστόν, τέτοια προγράμματα δεν εφάρμοσε ο προηγούμενος Πρόεδρος, ο οποίος εξελέγη από το ίδιο περιθωριοποιημένο εκλογικό σώμα, γιατί οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι θα ενδιαφερθεί γι’ αυτούς!!! Στα «υπέρ» του νέου Προέδρου, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τη δουλειά που έκανε, δύο χρόνια τώρα, για να «κλείσει τρύπες», όχι μόνο στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ, αλλά και στον άλλο δυτικό ελεύθερο κόσμο, εξαιτίας της ανερμάτιστης πολιτικής του προηγούμενου ανεκδιήγητου Προέδρου.
Για να έλθουμε λοιπόν στη χώρα μας, ο γράφων δεν αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις, αλλά έχει βάσιμες αμφιβολίες, όχι γι’ αυτά που μετρούν, αλλά γι’ αυτά που προσπαθούν να μετρήσουν, αλλά δεν έχουν στη διάθεσή τους τα κατάλληλα στοιχεία –καθώς και το συνολικό κοινωνικό κλίμα– που αφορά στους ανθρώπους, των οποίων τις εκλογικές προθέσεις προσπαθούν να καταγράψουν.
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, ιδίως από τον περασμένο Φεβρουάριο, συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, με κορυφαίο αυτό των τελευταίων 7 ημερών, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενωμένη πλέον, πέραν πάσης αμφιβολίας, εξήγγειλε το πλαφόν των 60 δολαρίων για το φυσικό αέριο, ενώ ταυτόχρονα εξήγγειλε και το σχετικό εμπάργκο κατά του Προέδρου της Ρωσίας, Πούτιν. Μιλάμε για απίθανη εξέλιξη, μιλάμε για ευρωπαϊκή αντεπίθεση, μιλάμε για το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός, από την έναρξη του 21ου αιώνα!!! Υπενθυμίζουμε ότι ο Πρόεδρος Πούτιν είχε ζητήσει 270 ευρώ πλαφόν, αλλά έμεινε με την απαίτηση!!!
Παρά ταύτα, οι λογικοί άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη, ελπίζουμε ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας, μέρες που έρχονται, θα αντιληφθεί πως πολιτική δεν γίνεται με προσωπικά κριτήρια, αλλά με ψυχρή αποτίμηση των πραγματικών δεδομένων και καταστάσεων. Και ότι η πολιτική, ως η μεγαλύτερη ανακάλυψη των αρχαίων Ελλήνων, μπορεί να λύσει και τα πιο περίπλοκα θέματα, αρκεί να έχουν υπ’ όψη τους, όσοι πολιτεύονται, τη ρήση του μεγάλου Γερμανού Καγκελαρίου Όττο Φον Μπίσμαρκ, ότι «Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού».
