Του Τάσου Παπαδόπουλου
Το οικονομικό πακέτο, που παρουσίασε ο Κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ ήταν τόσο πλούσιο, που γεννά εύλογες απορίες, που αφορούν το έλλειμμα και το που θα εκτιναχθεί, καθώς και το τι θα γίνει, αν υιοθετηθεί η πρόταση των οκτώ της ευρωζώνης, για ταχεία επάνοδο στη σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, που περιλαμβάνει δύο αριθμούς.
Αυτό του ελλείμματος που δεν πρέπει να ξεπερνά το 3% και της σχέσης χρέους προς το ΑΕΠ, που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60%. Με δεδομένο τον υπερδανεισμό για την κάλυψη των σαράντα και πλέον δις, που δόθηκαν σε επιδοτήσεις την διετία της πανδημίας, γεννάται το εύλογο ερώτημα πως θα τιθασευτεί το χρέος που ξεπερνά ήδη τα 200 δις.
Βεβαίως, όπως επισημάνθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη οι τράπεζες έχουν πια στα θησαυροφυλάκια τους επιπλέον 34 δις. Όμως αυτά τα χρήματα δεν αφορούν τα δημόσια οικονομικά. Η πρόβλεψη για ανάπτυξη 5,9% αντί του προβλεπόμενου 3,9%, είναι ένα πρώτο καλό σημάδι, που αντικατοπτρίζει κυρίως την πέραν κάθε προσδοκίας εκτίναξη του τουριστικού ρεύματος.
Ο αρμόδιος όμως υπουργός επί του Τουρισμού Χ. Θεοχάρης, αντί επαίνων αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση και για να του χρυσώσουν το χάπι του έδωσαν τον ρόλο του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της ΝΔ.
Στην καλοστημένη ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, με φόντο γιγαντοοθόνη με νέους και έργα, προστέθηκε και η ζωντανή παρουσία νέων στις δύο πρώτες σειρές του Βελλίδειου, με το κυβερνητικό επιτελείο και τους λοιπούς αξιωματούχους να βρεθούν για πρώτη φορά από την τρίτη θέση και πίσω.
Στην ωριαία ομιλία του ο Κ. Μητσοτάκης χρησιμοποίησε πολλές φορές πρώτο πρόσωπο αφήνοντας έτσι έξω την κυβέρνηση και τους υπουργούς, με εξαίρεση τις ονομαστικές αναφορές τόσο στον Σ. Μπένο όσο στα νέα πρόσωπα του αναβαθμισμένου υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας.
Σε αυτή τη χώρα έχουμε μια μανία να φορτώνουμε τα υπουργεία με πολλούς τίτλους, αντί μιας απλής μονολεκτικής ονομασίας.
Όμως το λεγόμενο επιτελικό κράτος, στην πραγματικότητα είναι ένας μικρός Λευκός Οίκος ,που όλα εκπορεύονται από το Μέγαρο Μαξίμου με τους υπουργούς να περιορίζονται σε απλό διεκπεραιωτικό ρόλο.
Η συγκεντρωτική εξουσία που ασκεί ο Κ. Μητσοτάκης, συνεπικουρούμενος από τους πολλούς υπουργούς παρά τω πρωθυπουργώ, που επεξεργάζονται αλλότρια ν/σ, στην ουσία συνιστούν ένα άτυπο Προεδρικού τύπου σύστημα, που δεν έχει καμία σχέση με Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Το γεγονός ότι σε κάθε πρόταση τους οι υπουργοί αναφέρονται στον Κ. Μητσοτάκη φοβούμενοι ότι αν δεν το πράξουν θα ροκανίσουν την καρέκλα τους, δείχνει ένα σημαντικό έλλειμμα στην διαχείριση της εκτελεστικής εξουσίας.
Αν κάποιος υπουργός δεν υλοποιεί το πρόγραμμα, ολιγωρεί ή κάνει του κεφαλιού του, δουλειά του Πρωθυπουργού είναι να τον αντικαταστήσει. Όχι όμως να τον παρακάμπτει με πρόσωπα από το επιτελείο του.
Όμως το πρόβλημα σε πολιτικό επίπεδο δεν βρίσκεται μόνο στις περιορισμένες δυνατότητες άσκησης εξουσίας από την πλευρά των υπουργών.
Επεκτείνεται συνολικά και στο χώρο της αντιπολίτευσης, που περί άλλα τυρβάζει. Ασχολείται με το εμβόλιο του Πολάκη και με τις σπουδές της κόρης του Μητσοτάκη. Με στόμφο λέει ανακρίβειες, όπως αυτή των εισακτέων που δεν έπιασαν τη βάση. Τους ανεβάζει στις 40.000 όταν έδωσαν 86.000 και μπήκαν 69.000.
Και να ήταν μόνο αυτό. Η πώληση του μειοψηφικού πακέτου του 49% του ΔΕΔΔΗΕ με αντίτιμο 2,1 δις, που ήταν πολύ πάνω από τις εκτιμήσεις της ΔΕΗ, επικρίθηκε ποικιλοτρόπως με ανακρίβειες, όταν ανακοινώθηκε ήδη, που θα κατευθυνθεί αυτό το ποσό.
Αν ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσει ότι στην περίπτωση της ΤΡΕΝΟΣΕ, η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δέχθηκε τα πυρά του Σύριζα με βαρύγδουπες ανακοινώσεις ότι ξεπουλάει τα ασημικά, όταν επρόκειτο να μεταβιβασθεί σε ιδιώτη με αντίτιμο 300 εκατ.
Λίγο αργότερα το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου πέρασε την εκμετάλλευση των τρένων στους Ιταλούς με μόλις 50 εκατ. Και το κυριότερο, μέχρι σήμερα τέσσερα και πλέον χρόνια μετά, τα νέα τρένα που θα μας πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη σε τρεις ώρες, δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους.
Παλαιότερα όταν περιήλθαν στο δημόσιο μετά την αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής, τα Airbus 330, μπορούσαν κάλλιστα να πουληθούν, μια και ήταν από τα νεώτερα αεροπλάνα της εταιρείας. Όμως κάποιοι φοβισμένοι δημόσιοι λειτουργοί τα κράτησαν στο έδαφος, με αποτέλεσμα να τα πάρουν στο τέλος οι παλιατζήδες για παλιοσίδερα, προκειμένου να αδειάσουν την γωνιά της πίστας του αεροδρομίου.
Συμπέρασμα. Άλλο κυβερνητικό πρόγραμμα, που χρειάζεται να υλοποιηθεί και άλλο υπουργοί με τίτλους χωρίς περιεχόμενο. Από την άλλη πλευρά της όχθης το να βγάζουν ανακοινώσεις για ψύλλου πήδημα με περισσή επιπολαιότητα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, διαστρεβλώνοντας συχνά πυκνά την αλήθεια, για λόγους εντυπωσιασμού, δεν προσφέρουν στην κοινωνία και δεν υπηρετούν τον θεσμικό τους ρόλο.
Το όχι σε όλα, είναι βαθιά συντηρητική πολιτική κι ας χρησιμοποιούν βαρύγδουπους τίτλους ως προκάλυμμα ταυτίζοντας το αριστερό με το προοδευτικό.
Η χώρα δεν μπορεί να ακολουθεί εσαεί τους ψεκασμένους τους μικροκομπιναδόρους και όσους επιμένουν να ζουν στον κόσμο της υπανάπτυξης, που μεταφράζεται σε μια αέναη ακινησία…
