Του Νίκου Αναγνωστάτου
Η Πολιτική ζωή στη χώρα μας δεν πάει καλά και υπάρχει κίνδυνος ο λαός μας να βγει πληγωμένος. Μου θυμίζει την πολιτική περιπλοκή του 1897, όπου κυριαρχούσε ο λαϊκιστής Δηλιγιάννης και ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ να παραπαίει, χωρίς αποφασιστική σκέψη, αντιμετώπισε το αδιέξοδό του με την κήρυξη ενός ψεύτικου πολέμου με την Τουρκία και γίναμε διεθνώς ρεζίλι. Γλυτώσαμε τα χειρότερα σκύβοντας πολύ χαμηλά το κεφάλι.
Η Ελλάδα σήμερα, δεν είναι ασφαλώς σε μια παρόμοια θέση, αλλά κινδυνεύουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα με βάση τον λαϊκισμό, πάντα καταστροφικός που μας έχει στοιχίσει πάρα πολύ διαχρονικά, σε συνδυασμό με την αμηχανία όλης της αντιπολίτευσης, ή μάλλον την ανυπαρξία της πολιτικά.
Η παραπαίουσα αντιπολίτευση, προσπαθεί να πιαστεί από όποιο κλαδί βρεθεί στον δρόμο της, κάτι που την οδηγεί να χάνει την αξιοπρέπειά της, και προ πάντων τον θεσμικό της ρόλο στην πολιτική σκηνή. Υπάρχει φόβος να έχουμε ξανά την πάνω και κάτω πλατεία, με χειρότερα αποτελέσματα από την προηγούμενη φορά.
Το δυστύχημα των Τεμπών, με τον απαιτούμενο πάντα σεβασμό στις οικογένειες των 57 θυμάτων, όλων των θυμάτων και όχι μόνο των 25, όπως λέγεται που ενδεχομένως να ζούσαν αν δε είχε εκδηλωθεί η ανεξήγητη καταστροφική φωτιά, ας μη μας παρασύρει με συναισθηματικούς και παρορμητικούς λόγους, σε ανεύθυνες κινήσεις, οι οποίες ενδέχεται να έχουν αποσταθεροποιητικά της κοινωνικής τάξης αποτελέσματα, με αποτέλεσμα να κοπεί το κλαδί πάνω στο οποίο βρισκόμαστε και να κατρακυλήσουμε και σε οικονομική κρίση.
Υπενθυμίζω ότι η οικονομική κρίση, την οποία κανείς δεν επιθυμεί να έρθει, η οποία θίγει πολύ σοβαρά τα πλέον αδύνατα οικονομικά μέλη της κοινωνίας, κρίση η οποία είναι το βέβαιο επακόλουθο μιας πολιτικής κρίσης που δημιουργήθηκε από ανεύθυνους πολιτικούς, παρασύροντας τον αθώο ελληνικό λαό μας, με συναισθηματικά κηρύγματα, σε καταστροφικά αποτελέσματα, κατά τα οποία οι θύτες να παριστάνουν τα θύματα.
Τώρα που όλα αλλάζουν στον παγκόσμιο χάρτη, η μικρή Ελλάδα, θα μπορούσε να έχει λόγο στην νέα διαμορφούμενη «Γιάλτα», αν σοβαρευτούμε και ο καθένας ακολουθεί τον θεσμικό του ρόλο, στα πλαίσια του ελληνικού συμφέροντος και όχι σε φθηνές μικροπολιτικές κορώνες, που υποβαθμίζουν την πολιτική ζωή και μετατρέπουν τον ελληνικό λαό σε έναν άβουλο καθοδηγούμενο όχλο.
Η χειρότερη εκδοχή μιας καθοδηγούμενης λαϊκίστικης κίνησης, είναι η εκμετάλλευση νεκρών, όπως αυτών των δυστυχών του ατυχήματος των Τεμπών. Ό,τι πιο φθηνό, αναξιοπρεπές και καταστροφικό για την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας μας.
Ο σεβασμός των νεκρών, στην αρχαία Ελλάδα, πρωτοπόρα σε όλα τα κοινωνικά θέματα, όποιος δεν σεβόταν τους νεκρούς των μαχών, καταδικαζόταν σε θάνατο, τουλάχιστον πολιτικό! Εμείς οι γνήσιοι απόγονοι των δοξασμένων προγόνων μας, ας σταθούμε αντάξιοι αυτών και ας μη παρασυρθούμε από λαϊκιστές και δήθεν πενθούντες τους νεκρούς τους.
Ο άνθρωπος που έχασε το παιδί του στο ατύχημα αυτό, πενθεί σιωπηλά στο σπίτι του, όπου μπορεί να κλάψει σε ένα βουβό πόνο αληθινό και όχι να παρατρέχει στα κανάλια και σε δημόσιες εκδηλώσεις χαζοχαρούμενος να ζητάει δήθεν τιμωρία των ενόχων, σε τέτοιο βαθμό και έκταση, ωσάν να περιμένει να αναστηθεί το παιδί του από μια μεγάλη κινητοποίηση. Η εκμετάλλευση νεκρών, είναι προσβολή προς τον νεκρό άνθρωπό του.
Η αντιπολίτευση, ας μην ομολογεί την γύμνια της και την κακομοιριά της, μέσα από λάθος κινητοποιήσεις, όταν άνθρωποί της είναι οι κυρίως υπεύθυνοι της τραγωδίας, ευθύνες που δεν καλύπτονται με κροκοδίλια δάκρυα και δη όταν αποβαίνουν σε βάρος της πατρίδας.
Οι δήθεν κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι, για τους 104 νεκρούς στο «Μάτι», τους σχεδόν διπλάσιους αυτών των Τεμπών, όπου υπήρχε αποδεδειγμένη κυβερνητική ευθύνη, κανείς από τους σημερινούς «ευαίσθητους, δεν διαμαρτυρήθηκε, έστω για τους τύπους, δεν έχουν το δικαίωμα να ξεσηκώνουν τώρα όλη την κοινωνία για ένα δυστύχημα, στο οποίο η κυβέρνηση δεν είχε καμία αποδεδειγμένη τουλάχιστον ευθύνη.
Καλώ τους σοβαρούς και υπεύθυνους πολίτες, να κλείσουν τα αυτιά τους στις σύγχρονες «Σειρήνες» των λαϊκιστών και ανεύθυνων πολιτικών, διαφυλάττοντας έτσι πρώτα την αξιοπρέπειά τους και μετά, εξ’ ίσου σοβαρό αν όχι σοβαρότερο, την αναγκαία ευταξία και κοινωνική ειρήνη, της τόσο αναγκαίας για την πρόοδο και ευημερία του ελληνικού λαού, αλλά δίδοντας ένα καλό μάθημα στους δήθεν «εθνεγέρτες», ότι δεν θα μετατραπούμε σε έναν άβουλο καθοδηγούμενο όχλο.
Η Δικαιοσύνη, την οποία οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε και στηρίζουμε, ως τη μόνη Αρχή που προστατεύει κάθε αδύνατο πολίτη και μόνο με την εμπιστοσύνη και τη στήριξή μας, θα διορθωθεί κάθε τυχόν αδυναμία της, μη υπάρχοντος άλλου τρόπου να προστατευθούμε. Στη προκειμένη περίπτωση, ας περιμένουμε την απόφασή της και να διαπράττουμε το έγκλημα να παριστάνουμε τους δικαστές γιατί αυτή μας στάση, είναι η πιο αποτελεσματική να αποδυναμώσουμε την Δικαιοσύνη.
