Του Κ. Πάντζιου
Με την έναρξη του φθινοπώρου, είναι εύκολη πλέον η αποτίμηση της κατάστασης στην Ουκρανία. Η συμπλήρωση ενός εξαμήνου και πλέον από την ημέρα της παράνομης και αλλόκοτης εισβολής της Ρωσίας στη χώρα αυτή, καταγράφει τη βαριά ήττα των ρωσικών στρατευμάτων. Και ταυτόχρονα την απόλυτη πολιτική ήττα του Προέδρου Πούτιν και του καθεστώτος του. Απόδειξη αυτού, είναι το γεγονός ότι συνεχίζεται το τελευταίο δίμηνο, περίπου, η ανακατάληψη εδαφών που είχε καταλάβει ο ρωσικός στρατός, με την προχθεσινή είδηση ότι ο ρωσικός στρατός χάνει εδάφη, ακόμη και στα ανατολικά του Ντονέτσκ. Αυτό φέρνει στη σκέψη την πιθανότητα που αναφέρουν στρατιωτικοί παρατηρητές, σύμφωνα με την οποία η πρόσφατη μερική επιστράτευση στη Ρωσία θα αποτύχει να αλλάξει την κατάσταση στο μέτωπο, γιατί το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται, στη Ρωσία, δεν είναι μόνον ο απαρχαιωμένος στρατός και ο οπλισμός της, αλλά και η ανεπαρκής λειτουργία του ρωσικού κράτους, το οποίο αποδεικνύεται ανίκανο να στηρίξει με τις Υπηρεσίες του την όποια στρατιωτική προσπάθεια.
Επομένως, η κατάσταση για τη ρωσική ηγεσία είναι δύσκολη, όχι γιατί αυτό δηλώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, αλλά γιατί αυτό προκύπτει από τα γεγονότα. Πολλοί έγκυροι διπλωματικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι το πράγμα θα μπορούσε να λάβει ευνοϊκή μορφή, όχι μόνο για τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, αλλά και για τους πολίτες της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα, αλλά και για τον επίσης δοκιμαζόμενο λαό της Ρωσίας, αν ο Πρόεδρος Πούτιν πολιτευόταν με γνώμονα τις δυνατότητες της χώρας του και τα διεθνή αντικειμενικά δεδομένα. Και όχι, βέβαια, με γνώμονα το ότι η αναίτια σύγκρουσή του με τον Δυτικό Ελεύθερο Κόσμο αποτελεί προσωπική του υπόθεση. Και πείσμα.
Απόδειξη αυτού, είναι το γεγονός ότι διεξήγαγε τα δημοψηφίσματα στα κατεχόμενα –μέχρι στιγμής– εδάφη της Ουκρανίας, χωρίς να παρέχεται καμία δυνατότητα διερεύνησης της εγκυρότητάς τους. Και σαν να μην έφθανε αυτό, ο κ. Πούτιν έκανε άλλο ένα τεράστιο πολιτικό σφάλμα, το οποίο έγκειται στο ότι χαρακτήρισε τα εδάφη που κατέκτησε ο στρατός του παράνομα, ως ρωσικά εδάφη. Για να λάβει την άμεση απάντηση, πρώτον ότι η Δύση δεν τα αναγνωρίζει και δεύτερον, άμεσα, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας κ. Β. Ζελένσκι να ζητήσει με σύντομες διαδικασίες την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει, πολιτικά, ότι ένα θέμα το οποίο, από τον πρώτο μήνα ήδη της εισβολής, δηλαδή η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ να έχει αρκετά ατονήσει, να το φέρει και πάλι στην πρώτη γραμμή με την εσφαλμένη του πολιτική, ο ίδιος ο κ. Πούτιν. Εφ’ όσον προχωρήσει, τώρα πια, η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τότε η Δύση θα έχει επιτύχει την τρίτη ένταξη νέου μέλους στο ΝΑΤΟ, μετά την Φινλανδία και τη Σουηδία, μέσα σε ένα εξάμηνο.
Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο για τη Ρωσία. Το χειρότερο είναι το ότι, σύμφωνα με το καταστατικό της Βορειοανατολικής Συμμαχίας, η ηγεσία της έχει υποχρέωση να πολεμήσει με τα κράτη-μέλη της κάθε εχθρό, ο οποίος επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητα κράτους-μέλους. Τούτο σημαίνει, με τη σειρά του, πως ο εξοπλισμός με υψηλής τεχνολογίας όπλα για την Ουκρανία από την Δύση, δεν θα γίνεται «παράνομα», όπως ως τώρα, αλλά νόμιμα, μέσω όλων των κρατών-μελών της Συμμαχίας, όπως και ο πακτωλός του χρήματος, που αναμένεται να συνεχιστεί. Και τέλος, τούτο σημαίνει, ότι το «μπαλάκι» της χρήσης ή όχι πυρηνικών όπλων, πηγαίνει αποκλειστικά στη ρωσική κυβέρνηση.
Συμπερασματικά, το πιθανότερο που θα συμβεί, είναι το ότι ο αμείλικτος οικονομικός πόλεμος της Δύσης εναντίον της Ρωσίας θα συνεχιστεί, θα γίνει δυσκολότερος για τη Ρωσία, που δεν έχει ούτε τα οικονομικά, ούτε τα στρατιωτικά μέσα να τον κερδίσει, με ορατό πλέον το φάσμα της χρεωκοπίας της χώρας αυτής. Για την χρεωκοπία, βέβαια, αυτή δεν φαίνεται ότι θα τρίψουν τα χέρια τους οι Δυτικοί Σύμμαχοι, οι οποίοι δρουν υπό την ηγεσία –επιτέλους– της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την συμπαράσταση των ΗΠΑ!!! Κάποιοι άλλοι, στη μακρινή Ασία, ίσως να χαρούν πολύ από την οικονομική εξουθένωση της Ρωσίας.
Τι μπορεί να γίνει, ως προσφορά στην Παγκόσμια Ειρήνη; Μόνο ένα γεγονός. Να σταματήσει ο κ. Πούτιν την εισβολή και να ζητήσει διαπραγματεύσεις. Δηλαδή, απλά, να καλέσει την ηγεσία της Ε.Ε. και να αποκαταστήσει τις καλές σχέσεις πωλητή ορυκτών με τους πελάτες κράτη-μέλη. Κανείς δεν επιθυμεί, έστω και ένα μοναδικό δύσκολο χειμώνα στην Ευρώπη και κανείς, βέβαια, λογικός άνθρωπος, δεν επιθυμεί πυρηνικό ολοκαύτωμα στον πλανήτη, ούτε ο κ. Πούτιν βέβαια, διότι αν προχωρήσει σε πυρηνικές πολεμικές επιχειρήσεις, θα χάσει τα πλεονεκτήματα που έχει τώρα, δηλαδή να κερδίσει κάτι στην πολιτική σκακιέρα απειλώντας με πυρηνικό πόλεμο.
Υ.Γ. Όχι και τόσο άσχετο. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας κ. Τ. Ερντογάν, ας σταματήσει την φρασεολογία των απειλών προς την Ελλάδα, γιατί εκτός των άλλων, οι εκπληκτικοί πολιτικοί κ.κ. Τζο Μπάιντεν και Ρόμπερτ Μενέντεζ, καμώνονται πως τις πιστεύουν αυτές τις απειλές και κάθε εβδομάδα ανακοινώνουν κινήσεις που του δυσκολεύουν τη ζωή!!
