Του Κώστα Πάντζιου
Το θέμα, το σχετικό με τις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ και τη σχετική απάντηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ισ. Ντογιάκου, έφερε ξανά στην επικαιρότητα το ποιος είναι πιο πολύ πιστός στην ανάγκη να είναι ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη και ποιος όχι. Άχαρη είναι η συζήτηση. Και εμείς, εν προκειμένω, θα μείνουμε στην παρέμβαση του Προέδρου της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) κ. Χρ. Ράμμου, σύμφωνα με την οποία, «η επίμαχη γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν παράγει καμία απολύτως δέσμευση και παραβιάζει εξώφθαλμα την ευθέως εκ του Συντάγματος εκπορευομένη ανεξαρτησία της ΑΑΔΕ». Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται τη λύση θα δώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Εδώ, λοιπόν, είναι το θέμα. Για την ακρίβεια, το πολιτικό θέμα. Δηλαδή, από την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, με επίκεντρο τον κ. Γρ. Δημητριάδη, μέχρι σήμερα το ίδιο ζήτημα υποτροπιάζει καθημερινά και παράγει πολιτική ύλη, είτε με καταγγελίες και για άλλες παρακολουθήσεις, είτε με τις αναφορές στο Σύνταγμα και στους νόμους, που σημαίνουν τελικά τον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, δεν μπόρεσε, μήνες τώρα, να κάνει σαφή τη θέση της στο κρίσιμο αυτό ζήτημα, ενώ πολιτικά και κομματικά συνεχίζει να «φλερτάρει» με την απολιτική εκδοχή που προβάλλουν άσχετοι με την επικοινωνία τύποι, σύμφωνα με τους οποίους, «ο Έλληνας ενδιαφέρεται για την τσέπη του και όχι για το θέμα των υποκλοπών», σαν να μην μπορεί ο Έλληνας πολίτης να ενδιαφέρεται και για τα δύο. Αυτοί που στην κυβέρνηση και στο κυβερνόν κόμμα υποστηρίζουν την προσβλητική, εκτός των άλλων, άποψη για τον ελληνικό λαό, φαίνεται πως είναι και ανιστόρητοι. Διότι, αν πρόσεχαν την Ιστορία, θα είχαν παρατηρήσει π.χ. εκείνα τα συνταρακτικά πολιτικά γεγονότα, τα οποία συνέβησαν μεταξύ 2012 και 2015, που ένα κόμμα του 4,6%, ο ΣΥΡΙΖΑ, έφτασε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 να πάρει το 36,2% των ψήφων και συνεργαζόμενους με τους «ΑΝ.ΕΛ.» του κ. Πάνου Καμμένου, να σχηματίσει κυβέρνηση.
Τι είχε προηγηθεί; Η πολιτική απέχθεια ενός τεράστιου τμήματος ψηφοφό-ρων του τότε ΠΑΣΟΚ προς το κόμμα αυτό, του οποίου η αντιδημοκρατική συμπεριφορά και τα σκάνδαλα είχαν φτάσει να είναι κάτι το ασύλληπτο. Δεν ήταν θέμα «τσέπης» για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, ήταν θέμα λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και της μπόχας της διαφθοράς.
Αυτό μας διδάσκει η πρόσφατη Ιστορία. Επομένως, μετά τις υποκλοπές και μετά τη συνέχεια των αποκαλύψεων, στην Ελλάδα έχουμε ένα πρώτης τάξεως πολιτικό θέμα, που θα καθορίσει την ψήφο της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Ένδειξη αυτού είναι και το γεγονός της σοβαρής αποκλιμά-κωσης της δημοσκοπικής διαφοράς ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Τελικά, εμείς για άλλη μια φορά θα υποστηρίξουμε πως όλα τα θέματα είναι πολιτικά κι ας φαίνονται οικονομικά, η δε μοναδική οδός προόδου και προκοπής κάθε κράτους –και της Ελλάδας– είναι η απόλυτη πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς, κάτι που εδώ και αρκετούς μήνες βαραίνει την κυβέρνηση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Για να μην πούμε τίποτε χειρότερο.
Και κάτι ακόμη. Όσοι στελεχώνουν το πολιτικό μας σύστημα, θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψη τους και τη διεθνή συγκυρία, αναφορικά με τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Δηλαδή, πέτυχαν την ώρα και τη στιγμή να θίξουν δημο-κρατικούς θεσμούς, όταν ο τραμπισμός κάνει πλέον «εξαγωγή» αντιδημοκρα-τισμού και όταν στη Ρωσία το εκεί καθεστώς επιμένει να θέλει να φέρει την Δημοκρατική Δύση στον εφιάλτη της εποχής του Μεσοπολέμου…
