Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Τα χαρούμενα κι ανυποψίαστα πρόσωπα των ευρωπαίων παραδοσιακών ηγετών του Λαικού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων (που μόνο τέτοιοι δεν είναι) στην άτυπη συνάντηση για να μοιράσουν αξιώματα δείχνει πως δεν κατάλαβσν τίποτα από την ψήφο των ευρωπαίων στις τελευταίες εκλογές. Η Γαλλία μπορεί να κλονίζεται, η Γερμανία να καταρρέει, το Βέλγιο να μένει χωρίς κυβέρνηση και η απειλή του Τράμπ να πλησιάζει. Αυτοί όμως τον χαβά τους. Μοιράζουν αξιώματα κι ετοιμάζονται να μοιρασθούν τα ωφέλη της άθλιας επίδοσής τους στις κάλπες. Οι λαοί της Ευρώπης είναι φανερό πως δεν εμπιστεύονται τις ελιτίστικές τους ηγεσίες. Και πως αποζητούν κάτι άλλο. Που θα το βρούν όμως;
Οι επερχόμενες εκλογές στην Γαλλία θα ταρακουνήσουν και πάλι την γηραιά ήπειρο. Ο ελιγμός του Μακρόν αποσκοπεί στην φθορά της Λε Πεν με την προσέγγισή της στην εξουσία. Εχει όμως αυτή δεκάδες τρόπους να αποφύγει την παγίδα και να αντιστρέψει το παιχνίδι. Μάλιστα η πρόσφατη “μοιρασιά” αξιωμάτων στις Βρυξέλλες διευκολύνει τους χειρισμούς της. Οι αποδυναμωμένες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης δείχνουν την ρηχή τους σκέψη και την έλλειψη διορατικότητας και βάθους χειρισμών.
Δεν μετέχω σε αυτούς τους χειρισμούς και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρομαι. Είμαι όμως πολίτης της Ευρώπης και φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου. Και οι αδαείς που χειρίζονται σήμερα τις τύχες της, εκχερσώνουν το αύριο των νεώτερων γενεών. Είναι δυνατόν να παραδίδουν την εξωτερική της πολιτική σε μια εμμονική με την αντι-ρωσικά της στάση πρ πρωθυπουργό μιάς μικρης Βαλτικής χώρας. Οπως ο Μπορέλ, πριν από αυτήν, που κάθε παρουσία του σε διεθνή φόρα (θυμάμαι λχ ενα σχετικο πριν 3 καλοκαίρια στην Τασκένδη, για το Αφγανιστάν) φόρτιζε με αδιαφορία και βαρυεμάρα την ατμόσφαιρα. Για να μην πω βεβαια για τους κινδύνους πυρηνικών συγκρούσεων που προμηνύουν ολες οι πρόσφατες ανακοινώσεις του άλλου “αστεριού” της διεθνούς διπλωματίας, του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ. Που ακριβώς βαδίζουμε με όλους αυτούς, μου ειναι αδύνατον σοβαρά να εκτιμήσω. Ισως σε αδιέξοδα και σε ακινησία. Ισως η αμερικανική εκλογή να δείξει κάτι…
Αυτη όμως η αναντιστοιχία ευρωπαικών ηγεσιών και ετυμηγορίας των λαών δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες. Δεν είναι θέμα στροφής προς τα δεξιά η προς κάπου αλλού. Οι λαοί ζητούν σεβασμό των αντιλήψεων και των ευαισθησιών τους. Woke culture, μεταναστευτικό, ακρίβεια και υποτιθέμενη πράσινη ανάπτυξη, όπως και εφαρμογή και σεβασμό του νόμου – απαιτούν οι λαοι να παρθούν μέτρα και να αντιμετωπισθούν. Οι ευρωπαικές ηγεσίες, αντίθετα, απολαμβάνουν τα ουισκάκια τους κι’ αισθάνονται ικανοποιημένοι με τους εαυτούς τους. Φιβάμαι πως κάποια δομική σύγκρουση θα ακολουθήσει. Δεν ξερω με ποια αφορμη και πως. Αλλά ηγεσίες που αντιστρατεύονται τους λαούς τους, σπάνια μένουν αλώβητες…
Εγραψα προ ημερών πως η περιφρόνηση των λαικών ευαισθησιών πληρώνεται. Στις κάλπες! Αν συνεχισθεί και μετά, ειναι άγνωστο τι θα επακολουθήσει. Ελπίζω να μην το πληρώσουμε όλοι..!
