Οι υψηλές κορυφές του χάρτινου συστήματος… Του Ηλία Καραβόλια

262

Του Ηλία Καραβόλια

Το νούμερο «37,000 μονάδες» δεν λέει -γιορτινές μέρες -τίποτα για τον κοινό θνητό μεροκαματιάρη του πλανήτη. Είναι όμως η μέχρι στιγμής ανώτατη ιστορικά τιμή του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Είναι το προσωρινά υψηλότερο σημείο στον δείκτη Dow Jones του αμερικανικού χρηματιστηρίου, κάτι σαν το GPS του καπιταλισμού για τα κέρδη του μέλλοντος…

Το χρήμα πανάκριβο( υψηλά επιτόκια), τα χρέη έχουν εκτιναχθεί παντού, τα ομόλογα πανάκριβα, οι κεντρικές τράπεζες έγιναν ισολογισμοί-φούσκες, δυο μεγάλοι πόλεμοι σε εξέλιξη, επίμονος πληθωρισμός, πειρατές στην Ερυθρά Θάλασσα σταματούν πλοία και διεθνές εμπόριο.

Και όμως : τα χρηματιστήρια ακλόνητα προδιαγράφουν νέα μεγάλα κέρδη για το πλασματικό κεφάλαιο, για τον χάρτινο πλούτο των τρισεκατομμυρίων σε νέες υποσχέσεις κερδοφορίας( δορυφόροι και ηλεκτροκίνηση του Elon Musk, τεχνητή νοημοσύνη της Google και της Microsoft, εμβόλια των big pharma, κ.α)

Αλλά αυτό είναι το χρηματιστήριο : η πλήρης αποσυναρμολόγηση της πραγματικότητας, τόπος ανοριοθέτητος και αχαρτογράφητος, η ψηφιακή επικράτεια απεδαφικοποίησης του κεφαλαίου.

Μια εικονική αχανής και απροσδιόριστη δυνητικότητα που συνεχώς ανεβάζει την προσδοκία του κέρδους.

Με τις συναλλαγές να γίνονται πλέον σε νανοδευτερόλεπτα, το κεφάλαιο μπόρεσε να αποκτήσει( για πρώτη φορά στην ιστορία) πατρίδα: την οθόνη στο κινητό του καθενός…

To μοχλευμένο χρήμα των κεντρικών τραπεζών κινείται σε ακανόνιστους ψηφιακούς τόπους που μοιάζουν να είναι οικείοι (αλλά δεν είναι)…

Η σκιώδης τραπεζική (των funds και των μαύρων κουτιών) μετασχηματίζει κάθε στιγμή τις τιμές, τα μεγέθη, τους δείκτες αλλά ποτέ δεν γεννάει αξία : πραγματική αξία…

Ο καπιταλισμός προσγειώνεται από τις 37,000 μονάδες της Wall Street στην οθόνη του smartphone και καλεί τα υποκείμενα με το όποιο βαλάντιο τους, να συμμετέχουν στο διαδραστικό οικονομικό σκηνικό της έκστασης, εκεί όπου ο καθένας νιώθει ότι μπορεί να στοιχηματίσει και αυτός για τα κέρδη ή τις ζημίες των ολιγοπωλίων, να «ψωνίσει» δηλαδή λίγη οικονομική και γεωπολιτική ιστορία και να νιώσει ψευδαισθητικά ότι συμμετέχει στο δήθεν «δίκαια κατανεμημένο» μέρισμα του συστήματος…