Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Οι προβλέψεις είναι υποσχέσεις. Πείθουν όσους τις πιστεύουν (!).
Οι αριθμοί, είναι αμείλικτοι έναντι πάντων.
ΙΙ. Στις 30 Ιουνίου 2021 ο Marc Touati της ACDEFI επικαλείται ως πηγή την Erostat. Και επισημαίνει: Το άθροισμα του δημόσιου χρέους των χωρών της Ευρώπης ανέρχεται σε 11.519.000 δισεκατομμύρια.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει ανέλθει σε € 347,8 δισεκατομμύρια. Αντιστοιχεί στο 3% του όλου ευρωζωνικού.
Όμως, η ελληνική παραγωγή συμβάλλει μόνον κατά το 1,4% στο ευρωζωνικό ΑΕΠ.
● Δίνουμε λίγα 1,4%. Παίρνουμε πολλά: υπερδιπλάσια 3%. Η φερεγγυότης μας είναι χαμηλότατη (!!!) .
● Τέτοια αναντιστοιχία αδυνατεί να πάει μακριά.
ΙΙΙ. Η «πανδημία» δεν είναι για όλα δικαιολογία. Άλλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης παρά την «πανδημία» έκαναν προσπάθειες. Εμφανίζουν δημόσιο χρέος περί το 1/3 του δικού μας (!!!)
Αυτές οι χώρες είναι: Φιλανδία, Σλοβακία, Ιρλανδία, Πολωνία, Ολλανδία, Μάλτα, Λιθουανία, Ρουμανία, Λετονία, Δανία, Σουηδία, Τσεχία, Βουλγαρία, Λουξεμβούργο, και Εσθονία.
Πρόκειται και για χώρες που, εν πολλοίς, κακοπέρασαν ή κινδύνευσαν επί κομμουνισμού. Σήμερα αγωνίζονται. Επιτυγχάνουν. Προπορεύονται. Και πάντως είναι 16 χώρες έναντι 27 του συνόλου της Ε.Ε. (!!!).
● Και σε σχέση με το ελληνικό Α.Ε.Π. η κατάσταση είναι χειρότερη παρά ποτέ (!!!). Η υπέρβαση του εξωτερικού δημόσιου χρέους υπερακοντίζει το 205% (!!!). Είμεθα οι χειρότεροι της Ε.Ε.
Οι Γιώργος Παπανδρέου, Σύριζα και Βαρουφάκης είχαν επιδόσεις καλύτερες. Το άνοιγμα δεν είχε υπερβεί το 175%.
● Δύο χρόνια μετά τις εκλογές η κατάσταση είναι κακίστη.
●● Και η Τουρκία καραδοκεί.