Του Μανώλη Βασιλάκη
«Θα πρέπει να γνωρίζουν οι πάντες ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος και ότι θα πράξουμε κάθε τι δυνατόν προκειμένου να βρεθεί ο πραγματικά κατάλληλος φυσικός Δικαστής για την συγκεκριμένη υπόθεση»
(Μήνυση Καρυστιανού, Ασλανίδη κ.ά. 16.5.2023)
Αφιερωμένο στους δολοφονημένους της Marfin
Σύνθημα: «Έγκλημα» – παρασύνθημα: «Μπάζωμα»
1. Η φράση του τίτλου έχει να κάνει με την περιγραφή της συμπεριφοράς ορισμένων ανθρώπων –τρόπος του λέγειν!– που, προκειμένου να πετύχουν του σκοπούς τους, «δεν ορρωδούν προ ουδενός». Αυτοί δεν έχουν ηθικές, νομικές ή άλλες αναστολές και γενικά είναι αδίστακτοι. Με άλλα λόγια θεωρούν ακόμη και τα πτώματα βαθμίδες για να πετύχουν τους στόχους τους. Βασικό μέσο τους είναι η σπίλωση, η συκοφάντηση των αντιπάλων και η απόσπαση μέρους της δημοσιότητας. Όμως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Δυστυχώς ωστόσο η πρόσφατη πείρα έχει δείξει ότι ο στόχος γίνεται ευκολότερος αν οι «βαθμίδες» αποτελούνται από ζωές νέων ανθρώπων που χάθηκαν. Όμως άλλο είναι η συγκίνηση, η συμ-πάθεια (Mitleid κατά Σοπενχάουερ) και άλλο η κυνική εμπορία της ξένης συμφοράς.
2. Ο τραγικός και αδόκητος θάνατος δεκάδων συνανθρώπων μας στο δυστύχημα (προμελετημένο «κρατικό έγκλημα» το λένε οι έμποροι του είδους) των Τεμπών δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο∙ και φυσικά την Athens Review of Books (βλ. «Έι, εσείς εκεί κάτω»). Όπως όφειλε να μην έχουν αφήσει κανέναν ασυγκίνητο οι 81 νεκροί του ναυαγίου του «Σάμινα», οι 121 νεκροί της πτήσης «Ήλιος» που συνετρίβη στο Γραμματικό, οι 63 νεκροί στις πυρκαγιές της Ηλείας, τα θύματα των δολοφονημένων της MARFIN από αριστερούς «αγωνιστές», οι εκατόμβες της Μάνδρας και του Ματιού, η δολοφονία του Φύσσα (η μάνα του οποίου εργάζεται ως τραπεζοκόμος στον Δήμο Κερατσινίου), τα θύματα των δολοφόνων της «17 Νοέμβρη», και άλλα ών ουκ έστι αριθμός. Όπως φυσικά η δολοφονία από συμπαγείς οπαδικούς τραμπούκους του άτυχου αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει η ίδια συγκίνηση ή έστω το ίδιο ενδιαφέρον για όλους τους «άδικα νεκρούς». Όχι μόνον αυτό, αλλά ενίοτε υπάρχει και αντιπαλότητα. Έτσι, όταν προ ημερών οι συγγενείς των θυμάτων του Ματιού ζήτησαν τη συμπαράσταση του κόσμου στο Εφετείο, «οι των Τεμπών» φρόντισαν να οργανώσουν μια συναυλιακή οιονεί αντισυγκέντρωση! Και ασφαλώς οφείλει να δείξει ευαισθησία για τους νέους συνήθως ανθρώπους που καθημερινά σκοτώνονται σε καθημερινά τροχαία δυστυχήματα. Με εξαίρεση τα Τέμπη, η γενική μέση αντίδραση ήταν/είναι η αδιαφορία. Ή ακόμη και ένα μοχθηρό «καλά να πάθουν!» αν πρόκειται για θύματα της άλλης πλευράς. Ωστόσο, με εξαίρεση τους στενούς συγγενείς των θυμάτων που ευλόγως περιμένουν την κάθαρση του δράματός τους και όχι φτηνό θόρυβο, το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών θεωρήθηκε χρυσή ευκαιρία από τους ολιγάρχες και τους μικρονοϊκούς πολιτικούς αρχηγίσκους για να πληγεί ο νυν πρωθυπουργός Μητσοτάκης. Που αποδεικνύεται μη αντιμετωπίσιμος με καθαρά και έντιμα πολιτικά μέσα. Ενός Πρωθυπουργού ο οποίος –προς τιμήν του– δεν επικαλέστηκε ποτέ ότι το ζήτημα έχει κριθεί «πολιτικά» από τις νικηφόρες γι’ αυτόν εκλογές που έγιναν μετά το τραγικό δυστύχημα.
Από το δυστύχημα στο… προμελετημένο έγκλημα
3. Έτσι από τις πρώτες συγκεντρώσεις για το «προμελετημένο κρατικό έγκλημα των Τεμπών», διάφορα στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης πήγαιναν σ’ αυτές και έβγαζαν χασκογελώντας αναίσθητα σέλφις σαν μαθητές που τους προέκυψε σχολική εκδρομή. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη οι Χαροκόποι των Τεμπών (από το Χάρος!), οι εξίσου μικροί άνθρωποι χρέωσαν στο παρελθόν τον θάνατο της ανύπαρκτης νεκρής «Μικρής Μαρίας του Έβρου», όπως και τον πνιγμό επί υπηρεσιακής κυβέρνησης πολλών παράνομων μεταναστών στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου. Αποδίδουν μάλιστα ευθύνες στην Ελλάδα, αδιαφορώντας αν έτσι α) συκοφαντούν διεθνώς τη χώρα, και β) διευκολύνουν τους μεγαλοδιακινητές μεταναστών στα κακουργήματά τους.
4. Στην εποχή βέβαια του πολτού των «κοινωνικών δικτύων», είναι αρκετά εύκολο να πείσεις, να συγκινήσεις και να κινητοποιήσεις μεγάλες μάζες κρυπτόμενος πίσω από την ανωνυμία. Τη συνταγή αυτή είχε εφαρμόσει συστηματικά ο παλαιότερα ανερχόμενος «Σύριζα» με τα διαβόητα ηλεκτρονικά Τάγματα Εφόδου των τρολ του. Κάποτε πιστεύαμε ότι έχει ξεπεραστεί η εποχή της αθωότητας και ότι πλέον ζούμε στην «εποχή της υποψίας». Σήμερα όμως το ψέμα, η συκοφαντία, η λάσπη κατά των αντιπάλων, μαζί με τους ωμούς τραμπουκισμούς θεωρούνται θεμιτά όπλα της αχρείας μικροπολιτικής τους. Και όποιος αρνείται αυτές τις μεθόδους οφείλει εκείνος να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Θεωρούν την ανυπαρξία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου ως πλήρη απόδειξη των λογής συνωμοσιών που «βλέπουν» ή πλάθουν και πλασάρουν. Υπάρχει εκτενέστατη διεθνής βιβλιογραφία σχετικά με τις συνωμοσιολογίες, επιστημόνων οι οποίοι κατακεραυνώνουν μεν το φαινόμενο, ματαιοπονούν δε (βλ. πρόχειρα στα ελληνικά Μ. Shermer, Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα;).
5. Δυστυχώς όμως από τις εκλογές του Ιουνίου 2023 προέκυψε μια Βουλή-κουρελού. Απέναντι σε μια συμπαγή κυβερνητική πλειοψηφία υπάρχει ένας πολύχρωμος θίασος ποικιλιών. Τρέμει κανείς με τη σκέψη ότι μια ενδεχόμενη μεγάλη εθνική κρίση θα την αντιμετώπιζαν αυτοί οι άξεστοι τύποι. Η πείρα διδάσκει ότι όσο χαμηλού ή/και μορφωτικού επιπέδου να είσαι, θα βρεις άλλους, ακόμη κατώτερους κι από εσένα, ή ανοητότερους (έλεγε ο Ροΐδης), που θα σου εμπιστευθούν την ψήφο τους. Έτσι λοιπόν προέκυψε η σημερινή σύνθεση της Βουλής. Ελπίζουμε η επόμενη να μην είναι η πλεύση του Ship of Fools.
Αυτοί που θα νικήσουν τον Μητσοτάκη
6. Υπάρχει μια ισχυρή κυβέρνηση και μία, δύο, τρεις, πολλές αντιπολιτεύσεις που αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις του κακοήθους ή/και του κωμικού. Κάτι δηλαδή το τραγικό. Ως αξιωματική αντιπολίτευση ξεκίνησε το κόμμα του έντρομα λακίσαντος ηττηφόρου Comandante Τσίπρα. Ο οποίος, με την αρωγή δασύτριχου πολιτευτή του εκ Χανίων μάς έφερε ως «φυτευτό» του(ς) τον καθ’ όλα τα άλλα χαριτωμένο Στέφανο Κασσελάκη. Που θα έριχνε τον ακλόνητο Μητσοτάκη λόγω και του ότι, καθώς έλεγε, μιλάει «καλύτερα αγγλικά από εκείνον». (Εδώ λίγοι αντιλήφθηκαν την κατά του …φυτεύσαντος σπόντα!). Πάντως ο Κασσελάκης, άθελά του προφανώς, προσέφερε και μια εθνική υπηρεσία. Διέλυσε τον «Σύριζα», αφού πρώτα τον εξευτέλισε καταπώς του έπρεπε.
Ο «Αστραχάν» του Αρκαλοχωρίου
7. Οι δυνάμεις που ποντάρισαν στον Κασσελάκη, έστρεψαν τότε τις ελπίδες τους στον Νίκο Ανδρουλάκη. Κλασικό παιδί του πασοκικού κομματικού σωλήνα, εμφανούς ανεπάρκειας και με νοοτροπία (και παιδεία) του αυριανικού Πασόκ. Από τον οποίο η περίοδος Σημίτη έχει αποσιωπηθεί πλήρως. Τα όργανα του πάλαι ποτέ κραταιού «Κινήματος» είναι οι παρέες του αρχηγού. Ούτε οι μισοί απ’ αυτούς που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ψηφίζουν Πασόκ, δεν θέλουν ούτε κατά διάνοια αυτόν τον εν συγχύσει χωρικό για πρωθυπουργό. Αλλά και ο ίδιος δεν φαίνεται να τρέφει αυταπάτες. Τα όρια που ο ίδιος έχει θέσει για τον εαυτό του είναι να μείνει αρχηγός ενός μικρού λαϊκoαριστερού κόμματος της τάξης του 13-14%. Αν δούμε τα βίντεο της βραδιάς των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, ο Ανδρουλάκης πανηγύριζε και χόρευε μόνος, εκστασιασμένος και πανευτυχής σαν μικρό παιδί, επειδή είχε πιάσει το μυθικό… 11%! – ανώτερο πάντως του Λαοπρόβλητου (4,68%) ελιγματία «συνταγματολόγου» Βενιζέλου). Έτσι οι δυνάμεις που θα ήθελαν με κάθε τρόπο να «ροκανιστεί» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άρχισαν αιδημόνως να αποσύρουν τις ελπίδες και τα πονταρίσματά τους από τον συγκεκριμένο «Αστραχάν» του Αρκαλοχωρίου.
Η σιδηρά γροθιά της «λαϊκής δικαιοσύνης»
8. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ουκ εία αυτούς καθεύδειν το του Κυριάκου τρόπαιον. Με δεδομένο ότι τα ελληνικά κόμματα είναι κόμματα αρχηγών και όχι κόμματα αρχών (το ΚΚΕ ανήκει στα τελευταία, αλλά με υπερχειλή θεολογικά χαρακτηριστικά) ψάχνουν εναγωνίως να βρουν κάποιον πολιτικό αρχηγό που θα μπορέσει να «νικήσει τον Μητσοτάκη». Και τώρα λοιπόν «ο κλήρος πέφτει στα… κορίτσια». Η νέα τους ελπίδα είναι η Ζωή Νικολάου Κωνσταντοπούλου, ισάξια θυγατέρα γνωστού πατρός. Ποντάρουν τώρα στην Κωνσταντοπούλου, που έχει ένα ιδιόκτητο κόμμα, το οποίο μόλις ξεπέρασε το όριο του 3% στις τελευταίες εκλογές. «Πλεύση Ελευθερίας» το ονομάζει σαρκαστικά και μ’ αυτό αρμενίζει στο αρχιπέλαγος της μικροπολιτικής. Επίσης η εν λόγω κυρία έχει διατελέσει Πρόεδρος της Βουλής στην πρώτη κυβέρνηση των Συριζανεξέλ. Και όπως όλοι θυμόμαστε χρησιμοποίησε με εξοργιστικά σαδιστικό τρόπο το αξίωμά της εκείνο.
9. Εδώ όμως το μεσήλικο πουλέν έχει ένα μείον (ένα, τρόπος του λέγειν). Δεν έχει κανένα πρόγραμμα, ενδεχομένως δε και καμία γνώση πέραν της τρομερής αναίδειας. Έκανε την προσπάθειά της, κι αντί να τρίζει τα δόντια, άρχισε να μοιράζει δεξιά κι αριστερά καρδούλες, σαν θηλυκός άγιος Βαλεντίνος. Προσπαθούσε να κοιτάζει μόνο «μπροστά», θέλοντας να ξεχάσουμε τι άφησε πίσω της. Ο πολύς κόσμος ξέχασε τα σαδιστικά καμώματά της, τα δε μίντια κάποιων ολιγαρχών ανακάλυψαν νέο πολιτικό αστέρι. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να περιμένει πρόγραμμα από ένα κόμμα που η βασική στελέχωσή του είναι ο αρρεβωνιάρης Διαμαντής ή ο κωμικός Μπιμπίλας. Ένα κόμμα που δεν είχε καλύτερη πρόταση για ΠτΔ από τον …Μπαμπά της Αρχηγού. Ήδη η Αρχηγός, που απαιτεί κραυγάζοντας «Δικαιοσύνη», βρίσκεται κατηγορούμενη για ωμούς τραμπουκισμούς κατά δικαστών.
Στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη
10. Ήταν λοιπόν φανερό ότι το συγκεκριμένο μικρόκομμα στερείται εντελώς προγράμματος και θεματικής. Έστω και σε επίπεδο μαθητικής έκθεσης ιδεών. Ευλόγως λοιπόν παρέπαιε. Όμως κάποια στιγμή η Αρχηγός αναφώνησε. Εύρηκα! – Τι εύρηκες; την ρώτησαν όλοι οι περί αυτήν εναγώνια. – «ΤΕΜΠΗ» ήταν η μονολεκτική απάντηση. Έτσι αποφάσισε να βαδίσει ξυπόλητη στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη, βαφτίζοντας το πολύνεκρο δυστύχημα έγκλημα και τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη δολοφόνο. «Έγκλημα» ήταν λοιπόν το βασικό σύνθημα, «Μπάζωμα» το παρασύνθημα. Μπάζωμα ποιανού; Μα, του… εγκλήματος! Όπερ έδει δείξαι!
11. Οι χαροκόποι των Τεμπών είχαν ήδη κρίνει ότι αυτοί θα αποφασίσουν πότε θα δικαστεί η υπόθεση και από ποιους δικαστές. Και το καταστατικό του ΣτΚ, ήτοι του ιδιωτικού Συλλόγου της Καρυστιανού, στους σκοπούς του έχει όχι την δικαιοσύνη, αλλά να δικάσει τον Πρωθυπουργό, που χυδαιότατα αποκαλούν «δολοφόνο» ή «αρουραίο» (!). Σκοπός τους, σύμφωνα με το καταστατικό του «Συλλόγου Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών 28-2-2023», είναι «[η] ανάπτυξη πρωτοβουλιών αλλαγής του συνταγματικού και νομοθετικού πλαισίου για την ευθύνη πολιτικών προσώπων, πρωθυπουργών, υπουργών, υφυπουργών κλπ. προκειμένου να καταργηθούν πάσης φύσεως ασυλίες, ακαταδίωκτα και ατιμωρησίες, που προάγουν τη διαφθορά, η πάταξη της οποίας, ως κυρίαρχου αιτίου για το τραγικό συμβάν των Τεμπών, αυτονόητα αποτελεί προτεραιότητα του Συλλόγου μας». Αργότερα το «τραγικό συμβάν» θα βαφτιστεί «έγκλημα του Πρωθυπουργού».
Η εργαλειοποίηση του πολύνεκρου δυστυχήματος εφευρέθηκε ένα περίπου χρόνο μετά, σε μια φάση που η ανάκριση έβαινε προς την ολοκλήρωσή της. Το πένθος των ολίγων εξελίχθηκε σε μίσος και ταυτοχρόνως πανηγύρι, η θεμιτή πολιτική πίεση εξελίχθηκε σε τυχάρπαστο Κίνημα Ανατροπής της κυβέρνησης. Για τους ποταπούς σκοπούς τους χρησιμοποιούν αχρείους ή διαταραγμένους διακινητές τερατολογιών των σόσιαλ μίντια, και κάθε αθέμιτο μέσον, και προβάλλοντας κάθε παράλογη και αντιθεσμική εξωφρενική απαίτηση, γνωρίζοντας ότι καμιά κυβέρνηση αστικού κόμματος δεν θα μπορούσε να αντιδικεί με κάποιαν ή κάποιον που έχασε το παιδί του – και αδίστακτα ορισμένοι το εκμεταλλεύονται. Διοργανώνουν συναυλίες για να συγκεντρώσουν χρήματα, για ποιο σκοπό; Μα, για τα …έξοδα για τις μελλοντικές δίκες στην Ευρώπη (τις αξίες της οποίας απορρίπτουν), αφού είναι βέβαιο ότι καμία απόφαση κανενός ελληνικού δικαστηρίου δεν πρόκειται να τους ικανοποιήσει. Μήπως μέρος από αυτά τα χρήματα θα έπρεπε να διατεθούν για γίνει ένα επιβλητικό άγαλμα της «Μάνας των Τεμπών» ορατό πανταχόθεν;
Τις συνέπειες της εργαλειοποίησης, όχι όσον αφορά τις επιπτώσεις για τη χώρα σ’ αυτή την περίοδο παγκόσμιων ανακατατάξεων και κινδύνων, αλλά για τους σεμνά σιωπηλούς άτυχους γονείς και συγγενείς που έχασαν τους δικούς τους τις περιέγραψε ο μέχρι πρόσφατα δικηγόρος οικογένειας θύματος του δυστυχήματος, ο οποίος προφανώς έχει γνώση της δικογραφίας, Δημήτριος Κ. Γαλλής: «Όλη αυτή η ιστορία θα τρελάνει κόσμο και θα τρελάνει κυρίως τους συγγενείς. Όλη αυτή η ιστορία θα τρελάνει τους συγγενείς διότι τους εκτρέπει από τα πραγματικά δεδομένα της ιστορίας και τους παρασύρει σε σενάρια και ιστορίες και μυθοπλασίες. Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν να διαχειριστούν μια τραγική κατάσταση και δεν μπορεί το μυαλό τους να ξεχαστεί ούτε για ένα λεπτό. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, Τέμπη, ανοίγεις την τηλεόραση, Τέμπη, ανοίγεις το παράθυρο, πορεία για τα Τέμπη, πας για καφέ, Τέμπη. Θα τους τρελάνουνε με ιστορίες οι οποίες δεν έχουνε καμία απολύτως πραγματική βάση» (24.3.2025).
Συντονιστικό Κέντρο Ψευδών για τα Τέμπη
12. Το να πούμε ότι ο σκληρός πυρήνας του δήθεν κινήματος Δικαιοσύνης για τα Τέμπη δεν θέλει την αλήθεια, δεν θέλει τη δίκη είναι ηλίου φαεινότερον. Ακόμη και οι λιγότερο ευφυείς από τους συμπολίτες μας έχουν καταλάβει ότι το εν λόγω «κίνημα» απλώς θέλει να μετατρέψει τη δίκη σε μια επικερδή πολιτικά και οικονομικά επιχείρηση. Έτσι με διάφορες προφάσεις παρεμβάλλει ένα σωρό εμπόδια στην πρόοδο της διαδικασίας. Εδώ υπήρξε και μια μάλλον άστοχη παρέμβαση του Αρείου Πάγου, που ζήτησε από τις δικαστικές αρχές της Λάρισας να ερευνηθεί κάθε πτυχή της υπόθεσης, κάθε καταγγελία. Έτσι γίναμε μάρτυρες μιας σειράς απίθανων καταγγελιών που κινούνται από το απλό παράλογο έως το διεστραμμένο. Μέχρι και ως όργανα λαθρεμπορίου (της κυβέρνησης φυσικά) κατηγορήθηκαν οι νεκροί μηχανοδηγοί των μοιραίων συρμών. Πετάνε στον αέρα οτιδήποτε συλλάβει το αρρωστημένο μυαλό τους και καλούν τις Αρχές να αποδείξουν ότι αυτό δεν αληθεύει. Το καλό για την Αλήθεια και τη Δημοκρατία μας είναι ότι δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ τους, έτσι ώστε όλοι να λένε έστω τα ίδια ψέματα. Όλοι τους διεκδικούν τα πρωτεία στην υπερβολή και στη γηπεδοποίηση του δράματος. Θα μπορούσαν λοιπόν –μια ιδέα ρίχνουμε– να δημιουργήσουν ένα ΣΚΨΤ (Συντονιστικό Κέντρο Ψευδών για τα Τέμπη) ή κατ’ ευφημισμόν αυτό που προσπαθούν κάποιοι μωροφιλόδοξοι καθηγητές να προλάβουν την Κωνσταντοπούλου, να στήσουν μια «Επιτροπή Αλήθειας για τα Τέμπη». Η προεδρία ασφαλώς του ΣΚΨΤ θα έπρεπε να ανατεθεί σε μία από τις δύο προπετείς κυρίες Κ&Κ. Αλλά μάλλον εδώ θα αρχίσει το μαλλιοτράβηγμα διότι είναι ανέφικτη η οξυγονο-κόλληση παντοίων και ετερόκλητων επιδιώξεων. Πάντως, μάλλον η «Μάνα των Τεμπών» όπως φαίνεται από την σύνολη συμπεριφορά της δεν θεωρεί τον εαυτό της τίποτα λιγότερο από πολιτειακό παράγοντα. Οπότε η θέση πάει στην άλλη κυρία. (Που έχει και πείρα μάλιστα από παρόμοιες επιτροπές διαφόρων ξυπόλητων αγυρτών).
13. Η παραπομπή μιας παρωνυχίδας της υπόθεσης των Τεμπών σε προανακριτική επιτροπή της Βουλής έδωσε την ευκαιρία σε όλα τα μέλη αυτού του παρδαλού θιάσου να τρίβουν τα χέρια τους. Να τρίζουν δόντια και να ακονίζουν μαχαίρια. Το θέαμα κάμποσων μηνών ήταν εξασφαλισμένο. Όμως το ξεγύμνωμα αυτών των Χαροκόπων ήρθε εν μια νυκτί με τον αιφνιδιασμό τους από τον υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο. Ο οποίος ζήτησε την άμεση παραπομπή της υπόθεσης στις προδικασίες του Ειδικού Δικαστηρίου. Αυτοί όμως, όχι! Ήθελαν την προανακριτική για να την μετατρέψουν σε εξέδρα ποδοσφαιρικού γηπέδου Γ΄ κατηγορίας∙ κατά το έθος τους. Για να ζητούν καθημερινά να έρθει ως μάρτυρας / κατηγορούμενος ο Πρωθυπουργός. Ο οποίος θα πρέπει να θέσει και τα κινητά του τηλέφωνα στη διάθεση του κάθε κομπλεξικού και χυδαίου. Για να δούμε την ευτέλεια των κινήτρων τους, ας θυμηθούμε ότι στο όχι και τόσο απώτερο παρελθόν, τα αρμόδια «όργανα» του «Σύριζα» αποφάνθηκαν ότι η υπόθεση Τριαντόπουλου δεν άξιζε να απασχολήσει τη Βουλή.
Γίνεται Επιτροπή χωρίς Τηλεόραση;
14. Δηλαδή ο Χρ. Τριαντόπουλος τους πήρε την μπουκιά απ’ το στόμα. Όχι, κύριοι, τους είπε. Δεν θα γίνω εγώ μπαίγνιο στα αναίσχυντα σχέδιά σας. Δεν θα βυσσοδομείτε επί 3-4 μήνες εις βάρος μου. Δεν θα συμπράξω στο φτηνό σόου σας, που θα κάνει τη Βουλή αρένα. Εδώ ας προσθέσουμε ότι, όπως διδάσκει η ψυχολογία, στα συλλογικά όργανα αθροίζεται όχι η τυχόν υπάρχουσα ευφυΐα, αλλά η ανοησία των συμμετεχόντων. Τούτου δεδομένου, εδώ έχουμε ένα άθροισμα γελοιοτήτων. Ήταν λοιπόν έτοιμοι και έξυναν τα πολιτικώς φυρά κεφάλια τους μπας και κατεβάσουν κάποια ιδέα που θα δώσει τροφή στα πρωινάδικα. Έτσι το πρώτο που ζήτησαν ήταν η παρουσία της ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ στην Επιτροπή∙ που θα φρόντιζε για όλα τα περαιτέρω. Ήθελαν μάλιστα την TV παρούσα ακόμη και στις προκαταρκτικές / διαδικαστικές συζητήσεις. Και έμειναν άναυδοι όταν το αίτημά τους για TV Show απορρίφθηκε. Γι’ αυτό και προτίμησαν να αποχωρήσουν σκυλιασμένοι. Εδώ να παρατηρήσουμε και τούτο: Κάθε όργανο που εκδίδει μία κρίση, μια απόφαση, θα πρέπει να έχει κάποια ελάχιστα minima αντικειμενικότητας. Η εξέδρα της κραυγάζουσας αντιπολίτευσης έχει έστω και μία τρίχα απ’ αυτό το προαπαιτούμενο; Όπως είχε τονίσει σε αγόρευσή του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2003: «Κύριε Πρόεδρε, ανήκω σε εκείνους οι οποίοι έζησαν τα πρόσφατα γεγονότα τα οποία όλοι γνωρίζουμε και είπα ότι τα έζησα και από τις δύο πλευρές και ως κατηγορών και ως κατηγορούμενος. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα, είναι πάρα πολύ απλό. Ο Βουλευτής δεν μπορεί να είναι δικαστής του πολιτικού του αντιπάλου. Είναι πέραν της ανθρώπινης φύσης. Ό,τι και αν κάνετε θα υποστηρίξει τον κομματικό σύντροφο και σε ορισμένες περιπτώσεις, ακραίες, πρέπει να ομολογήσω, θα επιχειρήσει να τιμωρήσει και μ’ αυτόν τον τρόπο τον κομματικό του αντίπαλο. Για τον τίμιο πολιτικό, η μόνη ασπίδα προστασίας, το είπα και θα το ξαναλέω όσο καιρό στέκομαι όρθιος, είναι η δικαιοσύνη, κύριε Πρόεδρε. Αυτό ισχύει σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη. Πουθενά στον κόσμο δεν δικάζει ο πολιτικός τον πολιτικό του αντίπαλο. Τον δικάζει η δικαιοσύνη και ο Υπουργός υπόκειται στη δικαιοσύνη».
Το σόου υπέρτερο της δικαιοσύνης
15. Ας επιστρέψουμε όμως στον κ. Τριαντόπουλο. Είπε απλά: Τι θέλετε, κύριοι; Να με παραπέμψετε σε ανάκριση (εξ ού και ο όρος προανάκριση) για να διερευνηθεί η τυχόν διάπραξη του ήσσονος πλημμελήματος το οποίο μου αποδίδετε. Μάλιστα! Κι εγώ μαζί σας! Ομολογώ την ύπαρξη απλών «ενδείξεων» που μου αποδίδετε και ζητώ να κριθώ από τον φυσικό μου δικαστή. Γιατί; Διότι όχι εγώ, αλλά ΕΣΕΙΣ δεν θα σεβαστείτε την όποια απόφαση της Προανακριτικής, στην οποία το κόμμα μου έχει την πλειοψηφία. Επίσης: Και διότι αυτό θα επιταχύνει τη διαδικασία ανεύρεσης της αλήθειας για την οποία δήθεν κόπτεσθε. – Και ποιος σας είπε, κ. Τριαντόπουλε, ότι μπορείς να μας πάρεις το σόου μέσα από τα χέρια; – Μα, εσείς δεν λέγατε ότι αυτές οι υποθέσεις θα πρέπει να παραπέμπονται πάραυτα στον φυσικό τους δικαστή; – Ναι, βέβαια, οπωσδήποτε, χωρίς άλλο, ποιος αντιλέγει, μμμ,… αλλά, επιμένουμε, ποιος σας δίνει το δικαίωμα να μας στερήσετε το σόου; Ποιος σας είπε ότι –στον κόσμο των αξιών μας– η Δικαιοσύνη είναι έννοια υπέρτερη του Σόου;
16. Δημοσκοπική άνοδος Πλεύσης Ανελευθερίας: Εδώ μάλλον γίνεται ομαδικό δούλεμα των δημοσκόπων προς την Αρχηγό της Πλεύσης σε τρελή ανεξέλεγκτη πορεία, η οποία έχει πιστέψει ότι είναι η επόμενη πρωθυπουργός στην «Κυβέρνηση Λαρίσης». Μέχρι πότε όμως οι μαύροι καπνοί των Τεμπών θα φουσκώνουν τα πανιά της Ζωικής Πλεύσης; Μα εδώ πρόκειται για ένα αντισυστημικό κόμμα, λένε. Ποιος βρήκε αυτή την εξυπνάδα; Και πώς μπορεί αυτού του είδους τα μικροκόμματα να βαφτίζονται «αντισυστημικά» όταν ο βασικός τους στόχος είναι ο κρατικός κορβανάς; Κρατικοδίαιτος αντισυστημικός, σουρεαλιστικό ακούγεται.
Σύλλογος Ανατροπής Μητσοτάκη
17. Θέλουν λοιπόν η υπόθεση να πάει στη Δικαιοσύνη; Εδώ η απάντηση είναι ένα βροντερό ΟΧΙ. Διότι στη Δικαιοσύνη δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη, όπως δήλωσε πρόσφατα ο ανεπίδεκτος βελτίωσης αρχηγός του Πασόκ. Η πλευρά επίσης των Κ&Κ (Καρυστιανού και Κωνσταντοπούλου) έχει φερθεί τουλάχιστον βάναυσα σε αρμόδιους δικαστικούς λειτουργούς. Όσο για το μόρφωμα «Σύριζα», αυτό αναθυμάται τις ένδοξες μέρες της Δικαιοσύνης του τύπου Βασιλικής Θάνου, Παπαγγελόπουλου aka Ρασπούτιν και Ν. Παππά aka 13-0, αμετάκλητα καταδίκων υπουργών των Συριζανεξέλ οι δύο τελευταίοι. Τι «δικαιοσύνη» θέλουν λοιπόν; Θέλουν μια Δικαιοσύνη απλώς ως σύνθημα. Τίποτε άλλο. Θέλουν δε με κάθε τρόπο να διαρκέσει αυτό το απαράδεκτο καλαμπούρι όσο πιο πολύ γίνεται, αφού δεν έχουν καμία απολύτως πρόταση για τα πολλά και μεγάλα ανοιχτά ζητήματα και μέτωπα της χώρας. Γι’ αυτό και αντέδρασαν εμμανώς στη γενναία απόφαση του Χρ. Τριαντόπουλου να ζητήσει να κριθεί κατευθείαν από τη Δικαιοσύνη. «Μα, η Δικαιοσύνη είναι του Μητσοτάκη». Εξ ιδίων προφανώς κρίνουν. Ένα δείγμα της «Δικαιοσύνης» τους είναι εκείνο το ανεκδιήγητο θεατρικό δικαστήριο στο οποίο οι δυνάμεις της προοδευτικής (άλλως προϊούσας) Αντίδρασης «δίκασαν» τον Δημοκρατικό Πρόεδρο Κλίντον, που «τα χέρια του έσταζαν αίμα», σε μια παράσταση τύπου Καραγκιόζ μπερντέ. Αντιθέτως, το ψευδεπίγραφο «Κίνημα για τα Τέμπη» έχει τοξικά χαρακτηριστικά επικίνδυνα για τους θεσμούς και τη δημοκρατία. Οι καθοδηγητές του δεν θέλουν δικαιοσύνη. Δεν θέλουν δίκη, ενεργούν με κακόβουλη πρόθεση (actual malice). Έχουν άλλωστε αποφασίσει οι «λαϊκοί δικαστές» και χωρίς καμία διαδικασία ποιοι είναι ένοχοι. Αλίμονο αν οι συγγενείς οποιουδήποτε θύματος ατυχήματος ή ακόμη και εγκλήματος δίκαζαν αυτούς που έκριναν ενόχους. Εννοείται πως η έννοια διάκριση των εξουσιών είναι αδιανόητη στους εξ αυτών σταλινογενείς και λοιπούς συνοδοιπόρους, αλλά και στους χαροκόπους σκυλευτές. Τέτοια δικαιοσύνη θέλουν λοιπόν. Θέλουν μια Δικαιοσύνη που να δέχεται ότι ο πολυδολοφόνος Κουφοντίνας είναι «ιδεολόγος» (τάδε έφη ο επί Σύριζα Άρειος Πάγος, απόφ. 1001/2019).
Ο Κυριακοδρόμος και η Λύσσα
18. Από τον χορό των θεατρικά οδυρομένων δεν μπορούσε να λείπει βέβαια ένας ορθόδοξος συγγραφέας, opus magnum του οποίου είναι ένα βιβλιαράκι με τίτλο Κυριακοδρόμιο. Δημοσίευσε λοιπόν στην Καθημερινή της Κυριακής (17.3.2025) ένα άρθρο με τίτλο «Αντιγόνη και Κρέοντας» ή κάπως έτσι. Όπου Αντιγόνη είναι η Καρυστιανού και Κρέοντας ο Μητσοτάκης. Εδώ θα μπορούσαμε να τον κατηγορήσουμε ευθέως για έλλειψη φαντασίας ή/και θεατρικής παιδείας. Γιατί όταν έχεις στη διάθεσή σου ολόκληρο Οιδίποδα Τύραννο τι τον θέλεις τον Κρέοντα; Και αν η περίπτωση του Οιδίποδα δεν προσφέρεται αφού εκείνος ό,τι κακό διέπραξε ουσιαστικά το έπαθε, γιατί δεν παίρνει για παράδειγμα τον Ηρακλή Μαινόμενο; Ο οποίος σκότωσε τα ίδια του τα παιδιά; Θυμίζουμε ότι ο Ηρακλής είχε παντρευτεί τη Μεγάρα, κόρη του Κρέοντα! Στο έργο μάλιστα υπάρχει και μια δαιμόνισσα ονόματι Λύσσα. Δηλαδή ό,τι πρέπει για την περίπτωση του σχήματος του Κυριακοδρόμου μας.
Αθώος ο σταθμάρχης – Δολοφόνος ο Μητσοτάκης
19. Θα δεχθούν λοιπόν οι Χαροκόποι τις όποιες αποφάσεις των αρμοδίων δικαστών της υπόθεσης; ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ! Όλοι θυμόμαστε ότι από τις πρώτες ώρες της υπόθεσης η Κυβέρνηση έκανε λόγο για λάθη οφειλόμενα στον ανθρώπινου παράγοντα. Τι λένε επ’ αυτού οι ψευτο-Αγανακτισμένοι; «ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ»! Αν η κυβέρνηση έλεγε πως δεν φταίει ο σταθμάρχης, αυτοί θα έβγαιναν και θα έσκουζαν πως η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τον δικό της άνθρωπο! Ήδη μέρα παρά μέρα διοργανώνουν και μία συγκέντρωση «για τα Τέμπη». Φυσικά το πράγμα μοιραίως τείνει προς εκφυλισμό. Το ερώτημα όμως είναι: Για πόσο θα δέχονται οι σιωπηλοί συγγενείς των θυμάτων, εκείνοι που πραγματικά πενθούν, να γίνεται το δυστύχημα εμπροσθοφυλακή των ομάδων τραμπούκων που εμφανίζονται σε κάθε συγκέντρωση;
20. Για να ερμηνεύσει κανείς το φαινόμενο των μονοθεματικών συγκεντρώσεων, χρήσιμο θα ήταν να (ξανα)μελετήσει το φιλοσοφικό δοκίμιο Μάζα και Εξουσία του Ελία Κανέττι. Εκεί θα βρει πολλά και ενδιαφέροντα. Λ.χ. ότι η «αυθόρμητη μάζα… εκεί που δημιουργείται, στον πραγματικό πυρήνα της, δεν είναι καθόλου αυθόρμητη όσο φαίνεται». Η μάζα είναι ένα ευκαιριακό φαινόμενο που προσπαθεί να ξεπεράσει τον φόβο της επαφής. Το κύριο χαρακτηριστικό της μάζας είναι η απουσία αρχηγού. Στην περίπτωσή μας έχουμε όχι απουσία, αλλά πολλότητα επίδοξων αρχηγών που διαγκωνίζονται ποιος θα βγάλει τις πιο στεντόρειες κραυγές. Έχει πει κάποιος πως αν θέλεις να σε ακούσουν κραύγαζε. Αν θέλεις να σε προσέξουν ψιθύριζε. Ετούτοι εδώ όχι απλώς φωνάζουν, αλλά κρώζουν σαν όρνεα πάνω από τη λεία τους. Επειδή λοιπόν όλοι οι ηγετίσκοι της πολύχρωμης κουρελούς της αντιπολίτευσης φαντάζονται μόνο τον εαυτό τους αρχηγό, η κατάσταση αυτή ισοδυναμεί με παντελή έλλειψη αρχηγού. Γι’ αυτό και τα μεγάλα πλήθη διαλύονται στην πρώτη τουφεκιά.
Ή κράτος δικαίου ή δικαστής στην πλατεία Συντάγματος
21. Και πώς διαγράφεται το μέλλον; Οι επαγγελματίες των Τεμπών, με τη στήριξη επιτήδειων ολιγαρχών, θα πράξουν το παν ώστε να μην προχωρήσει η δίκη. Οι μηνύσεις ή/και οι αιτήσεις εξαιρέσεως κατά δικαστών θα παίρνουν και θα δίνουν. Το αίτημά τους για δικαιοσύνη είναι κάλπικο. Η Δικαιοσύνη έχει χαρακτηρισθεί από παλιά ως οχυρό της Δημοκρατίας. Με όλα τα ελαττώματά του, καλύτερο θεσμό δεν έχουν οι Δυτικές Δημοκρατίες για την επίλυση τω διαφορών ή την τιμωρία των ενόχων. Συνεπώς το ηχηρό σύνθημα όλων ημών των δημοκρατών, όλων ημών που αποτελούμε τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, θα πρέπει να είναι: Κάτω τα χέρια από το κράτος δικαίου, τυχοδιώκτες!
Και οι Γελοίοι ζητούν προσλήψεις…
Διερχόμενος από την Βασ. Σοφίας στις 21 Μαρτίου είδα και φωτογράφισα μερικές δεκάδες διαδηλωτές για το «έγκλημα των Τεμπών» έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών. Ετούτοι με δυο πανώ ζητούσαν προσλήψεις/μονιμοποιήσεις σε κάποιο Δήμο. Αλλά είχαν και καμιά 30ριά πλακάτ με τη φωτογραφία του Πρωθυπουργού και το σύνθημα: «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ. ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ». Ο «Δολοφόνος» όμως, πριν ανατραπεί, όφειλε να έχει ικανοποιήσει τα …δίκαια αιτήματά τους.
Πηγή: athensreviewofbooks.com
