Του Τάσου Παπαδόπουλου
Στην προεκλογική περίοδο ακούσαμε πολλά περί αλαζονείας. Και το κυριότερο, ο ένας πολιτικός αποκαλούσε τον αντίπαλο του αλαζόνα. Τελικά ποιοι μπορούν να χαρακτηριστούν με αυτό τον αρνητικό γι αυτούς προσδιορισμό;
Αλαζονεία κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη είναι :η υπερβολική και περιφρονητική προς τους άλλους έπαρση. Με άλλα λόγια είναι η οίηση, η υπεροψία, η ξιπασιά και ο κομπασμός.
Φαινόμενα αλαζονείας παρατηρούνται από αρκετούς και όχι ένα πρόσωπο της πολιτικής σκηνής. Γενικά όμως αλαζονική συμπεριφορά μπορεί κανείς να δει σε ορισμένα πρόσωπα της πολιτικής, που με υπερβολική έπαρση και με στεντόρεια φωνή απευθύνονται στο κοινό που απευθύνονται.
Όσοι παρακολουθήσαμε την προεκλογική εκστρατεία και εάν δεν είχαμε κομματικές παρωπίδες, θα διαπιστώσαμε το φαινόμενο να κυκλοφορεί ευρέως στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Από την επίδειξη του πλούτου του Κασσελάκη με την αγορά του σπιτιού με 1,8 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι την εμμονή του Μητσοτάκη να ψηφίσει το ν/σ για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και μάλιστα λίγο πριν από της ευρωεκλογές, παρά την έντονη αντίδραση στο εσωτερικό του κόμματος του.
Ο δήθεν αριστερός Κασσελάκης, που επιδεικνύει προκλητικά τον πλούτο του, πόσο ταυτίζεται με την λεγόμενη εργατική τάξη, που κατά παράδοση εκπροσωπούν κόμματα αυτού του χώρου; Αλλά και ο λόγος του, διόλου πολιτικός με τα κλισέ και τα πάμπολλα εγώ, δείχνουν τον αλαζονικό τρόπο που επικοινωνεί με το κοινό.
Ακόμη και η σκηνική του παρουσία σε πασαρέλα ή σε βάθρο, με το κοινό γύρω του δεν αποτελεί σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας, αλλά υποδηλώνει ότι το κέντρο του κόσμου είμαι εγώ. Θα πει κανείς ότι, ως αμερικανοφερμένος μιμείται τον Τραμπ. Αν αυτή η σκηνική παρουσία ικανοποιεί το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, για τους υπόλοιπους περισσεύει.
Όμως παρά τις προεκλογικές ιαχές και τις λαϊκίστικες εξάρσεις, το αποτέλεσμα της κάλπης έγραψε μείον, μιας και ούτε το προ έτους ποσοστό δεν έπιασε το κόμμα. Μπορεί να μην το κουνάει από την καρέκλα του ο Κασελάκης, εν τούτοις η απώλεια πέραν των ποσοστών και κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων, δεν συνιστούν την γέννηση ενός νέου αστέρα της πολιτικής.
Στο άλλο τώρα στρατόπεδο, αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Η εσπευσμένη προώθηση για ψήφιση του ν/σ για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Κ. Μητσοτάκη, φανέρωσε μιαν έπαρση, που αγγίζει τα όρια της αλαζονείας, μιας και δεν έλαβε υπόψη του, ούτε τις εσωκομματικές αντιδράσεις και το κυριότερο, ούτε αυτές της κοινωνίας.
Επικαλέστηκαν ότι είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι θέμα πλειοψηφικό στην κοινωνία, έβαλαν και το ελεγχόμενο σύστημα των ΜΜΕ να το προωθήσει και το πέρασαν, όπως το πέρασαν στη Βουλή. Το ένα τρίτο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ απείχε, ή το καταψήφισε.
Αυτό το καμπανάκι δεν ελήφθη σοβαρά υπόψη από το Μέγαρο Μαξίμου. Το λάθος αυτό με απέναντι ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό της ΝΔ, πληρώθηκε και μάλιστα πολύ ακριβά. Σε ένα θέμα που διχάζει την κοινωνία, αγνοήθηκαν οι διαφορετικές απόψεις και ο Κ. Μητσοτάκης με τον αέρα της δεύτερης νίκης και του 41%, που εξασφάλισε πριν ένα χρόνο, κινήθηκε υπεροπτικά απέναντι των διαφωνούντων.
Κι αυτό είναι ένα δείγμα αλαζονείας, μιας και το ν/σ το επεξεργάστηκαν στο Μαξίμου και το υποστήριξε κατά παράβαση των κοινοβουλευτικών κανόνων, όχι ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά ένας υπουργός παρά τω Μητσοτάκη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πήγαν μετά την ψήφιση του ν/σ, περί τα μεσάνυχτα, ο εισηγητής και η ΠτΔ σε gay bar για να το γλεντήσουν.
Αν αυτό δεν είναι δείγμα αλαζονείας τι άραγε είναι;
Και για να πάμε στο τρίτο πρόσωπο της πολιτικής παρέας, αυτό του Νίκου Ανδρουλάκη. Ονειρευόταν ο άνθρωπος τη δεύτερη θέση και κατηγορούσε όλους εδώ κι εκεί. Το αποτέλεσμα όμως ήταν απογοητευτικό για τον ίδιο και το κόμμα του.
Και την επομένη βγήκαν τα μαχαίρια στην Χαριλάου Τρικούπη. Η πλειοψηφία του πολιτικού γραφείου άρχισε να τον αμφισβητεί ανοιχτά, ζητώντας του επίμονα να επισπεύσει κατά ένα χρόνο την προσφυγή στη βάση, προκειμένου να αναβαπτισθεί από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος.
Απ ότι φαίνεται αυτό θα γίνει, κι αν επικρατήσει και πάλι ο Ανδρουλάκης της πολυδιασπασμένης εσωκομματικής αντιπολίτευσης τι θα συμβεί; Θα διαγράψει όσους διαφωνούν μαζί του, όπως ήδη απείλησε, ή θα τους κρατήσει εντός των τειχών για να τον αμφισβητούν νυχθημερόν;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Κοινός παρονομαστής για το μεγάλο κόμμα τη ΝΔ και τους μικρούς της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, η μετατροπή των κομματικών τους σχηματισμών σε αρχηγικά κόμματα.
Και αυτό δεν θα τους βγει σε καλό, γιατί η εποχή των μεγάλων ηγετών Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου πέρασε ανεπιστρεπτί…
