Ο Μάρτιν Σουλτς έλαβεκαι επίσημα από την ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος το χρίσμα του υποψηφίου καγκελάριου για τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την ανακοίνωση του ονόματός του για την υποψηφιότητα, το SPD ανέκαμψε δημοσκοπικά, και σύμφωνα με την τελευταία σφυγμομέτρηση του πρώτου δημόσιου καναλιού ARD, από το «ταπεινωτικό» 20%, πήρε τρεις ποσοστιαίες μονάδες.
Ποια όμως είναι τα πραγματικά περιθώρια του πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να οδηγήσει το κόμμα του, που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε την Ατζέντα 2010, σε εκλογική νίκη; Είναι συμβατό το προεκλογικό του σύνθημα για κοινωνική δικαιοσύνη με τις δραστικές περικοπές των κοινωνικών παροχών που επέβαλε η κυβέρνηση συνασπισμού του Γκέρχαρντ Σρέντερ αρχές του 2000;
«Από την μια πλευρά έχει το πλεονέκτημα ότι μπαίνει για πρώτη φορά στο εσωτερικοπολιτικό στίβο και δεν αποτελεί κομμάτι των προηγούμενων διενέξεων», υποστηρίζει ο Στέφαν Λέσενιχ, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχ Μαξιμίλιαν του Μονάχου, στη Γερμανική Ραδιοφωνία DLF. «Υπό αυτήν την έννοια ως πρόσωπο, είναι άφθαρτο, δεν έχει ΄επιβεβαρυμένο΄ πολιτικό παρελθόν, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι εκπρόσωπος του κόμματος που έχει ως επιλογή μια πραγματικά αριστερή σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Γι αυτό και πιστεύω ότι, από τη μια οι δυνατότητες στρατηγικών ελιγμών του είναι μεγαλύτερες από αυτές του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, αλλά σε τελική ανάλυση το περιθώριο κινήσεων που θα οδηγούσε σε μια πολιτική αποστασιοποίησης από την Ατζέντα 2010, είναι σχετικά περιορισμένο. Και όταν ακούμε αυτό που είπε, σκληρή εργασία και παιγνίδι σύμφωνα με του κανόνες, δεν συνιστά προάγγελο μια σημαντικής αλλαγής των προγραμματικών θέσεων του κόμματος».
Εμπόδιο η Ατζέντα 2010
Στόχος του SPD, είναι μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με τους Πράσινους και το αριστερό κόμμα Die Linke. Η υποψηφιότητα Σουλτς πόσο ενισχύει μια τέτοια προοπτική; «Νομίζω ότι με όρους καθαρά εκλογικούς δεν φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό, αλλά οι δυνατότητες προσέγγισης των κομμάτων αυτών φυσικά πολλαπλασιάζονται» υποστηρίζει ο Λέσενιχ. «Θα έλεγα όμως ότι ακόμη κι αν θεωρητικά αυξάνονται οι πιθανότητες σχηματισμού μιας αριστερής κυβέρνησης συνασπισμού μετά τις εκλογές, το ενδεχόμενο να κάνει αυτή η κυβέρνηση σημαντική στροφή από τις προγραμματικές θέσεις της Ατζέντας 2010 προς μια διαφορετική κατεύθυνση, είναι κατά την άποψή μου μάλλον περιορισμένο».
