Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Δίκτυο για την Μεταρρύθμιση της Άννας Διαμαντοπούλου, το Ίδρυμα Ντελόρ και την ιστοσελίδα Μεταρρύθμιση, ήταν μια σημαντική από ιστορικής πλευράς αναγνώριση του έργου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1996-2004, οι οποίες υπό την ηγεσία του τότε πρωθυπουργού κ.Κώστα Σημίτη, πέτυχαν την είσοδο της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης.
Το γεγονός αυτό, από τη μια πλευρά ενσωμάτωνε για καλά την ελληνική οικονομία και κοινωνία στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και στη διεθνή προοπτική της, από την άλλη όμως δημιουργούσε τις προϋποθέσεις υγιούς ενσωμάτωσης της χώρας στον υπό διαμόρφωση την εποχή εκείνη νέο διεθνή καταμερισμό της εργασίας.
Έναν καταμερισμό εξάλλου στον οποίον η χρηματοοικονομία ήταν κυρίαρχο στοιχείο του, που απαιτούσε δημοσιονομική και νομισματική σχετική πειθαρχία.
Με πιο απλά λόγια, η ένταξη στην ΟΝΕ ήταν η έξοδος από το πελατειακό κράτος, τον άκαμπτο γραφειοκρατισμό, τον στείρο προστατευτισμό και την αντιπαραγωγική κατανάλωση. Για την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, όλα τα παραπάνω ήσαν κορυφαία επιτεύγματα.
Υπό αυτή την έννοια στην τιμητική εκδήλωση για τον πρώην πρωθυπουργό κ.Κ. Σημίτη, υπήρχε και ιστορικό βάθος.
Μας προκάλεσε έτσι αρνητική εντύπωση στις διάφορες ομιλίες και αναφορές που έγιναν στην εκδήλωση, η αποσιώπηση και άλλων προσώπων που συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος καταβάλλοντας και υψηλό κόστος.
Για παράδειγμα , ο τότε και επί μια οκταετία υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννος Παπαντωνίου, που ήταν επίσης παρών στην εκδήλωση, κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες για να γίνει αποδεκτή η είσοδος της Ελλάδος στην ΟΝΕ και η ανταμοιβή του ήταν να προφυλακιστεί για 18 μήνες λίγα χρόνια αργότερα, με βάση κατηγορίες που ακόμα και σήμερα είναι άγνωστο αν ευσταθούν.
Για τον απλό λόγο ότι σχεδόν πέντε χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, όπως και αυτή της συζύγου μου, η οποία προφυλακίστηκε 5 μήνες, δεν έχει ακόμη γίνει η σχετική δίκη.
Σημειώνουμε ότι Εισαγγελική Πρόταση 2918/29.08.2023 (Εισαγγελέας: κα Ροζαλία Λάλλη) σχετικά με την απαλλαγή/ παραπομπή σε δίκη μιας δεύτερης δικογραφίας με αντικείμενο 7 υποθέσεις που αφορούν τον Γιάννο Παπαντωνίου στη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (Μάιος 1994 – Μάρτιος 2004) και Εθνικής Άμυνας (Οκτώβριος 2001 – Μάρτιος 2004) είναι απαλλακτική γιατί «δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις» ότι οι κατηγορούμενοι … έχουν τελέσει τις άδικες πράξεις της 1) “ενεργητικής δωροδοκίας”… και 2) “νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες”.
• Συγκεκριμένα, «δεν αποδείχθηκε» ότι ο Γιάννος Παπαντωνίου «έλαβε από επιχειρηματίες (αθέμιτα χρηματικά ωφελήματα) για τις επτά αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις δωροδοκίας στο πλαίσιο της προμήθειας εξοπλιστικών (σημ.: ή και άλλων) προγραμμάτων σε δύο διαφορετικές θέσεις που θήτευσε, ήτοι ως ΥΠΟΙΚ και ως ΥΠΕΘΑ για το διάστημα της δεκαετίας 1994-2004». Κατά συνέπεια, «το έγκλημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες δεν στοιχειοθετείται καθώς η εγκληματική δραστηριότητα που αφορά στο βασικό αδίκημα της δωροδοκίας… δεν πρέπει να εικάζεται ή να πιθανολογείται, αλλά πρέπει να προσδιορίζεται επαρκώς και εξατομικευμένα ως προς το χρόνο τέλεσης και τους δράστες αυτής».
• Η προτεινόμενες πλήρεις απαλλαγές του Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του σε δύο δικογραφίες, που καλύπτουν το σύνολο της κυβερνητικής του δράσης και επιβεβαιώνουν τη νομιμότητα του συνόλου των οικονομικών συναλλαγών του ιδίου και της οικογένειάς του (αγοραπωλησιών ακίνητων, χρηματοοικονομικών συναλλαγών, κλπ.), φανερώνουν την ύπαρξη σχεδίου ποινικής στοχοποίησής του με «βιομηχανία διώξεων» βασισμένων σε ανύπαρκτα ή κατασκευασμένα στοιχεία. Η Εισαγγελική Πρόταση 2918/2023 προτείνει ρητά «να μην γίνει κατηγορία» κατά των κατηγορουμένων και, επίσης, «να αρθεί η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων» του Γιάννου Παπαντωνίου, της συζύγου και των παιδιών τους.
Αν όλα αυτά συνιστούν κράτος δικαίου, τότε παρά την ένταξη της στην ΟΝΕ, η χώρα έχει ακόμα σοβαρά προβλήματα προς επίλυση.
