Η ομόφωνη απόφαση αθώωσης του πρώην υπουργού Υγείας και νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Λοβέρδου από την κατηγορία της δωροληψίας για την υπόθεση Novartis … προκαλεί ποικίλες ταραχές…
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αν κάποιος από άλλο πλανήτη κατέβαινε σήμερα στην Ελλάδα και έπεφταν στα χέρια του δύο εφημερίδες, που ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη και οι οποίες συνεχώς παραδίδουν και μαθήματα δημοσιογραφίας, θα διάβαζε στην πρώτη ότι «κάποιοι δικαστές αθώωσαν τον Λοβέρδο». Η δεύτερη θα τον πληροφορούσε ότι ένα «παράδοξο απαλλακτικό βούλευμα για τον Λοβέρδο διαθέτει σκεπτικό που ακυρώνει ανώτατους δικαστές». Και τούτο διότι, παρά το γεγονός ότι ο Λοβέρδος αναφέρεται με σαφήνεια από το FBI για συμμετοχή του στην υπόθεση Novartis… το βούλευμα περί άλλα τυρβάζει.
Το άμεσο συμπέρασμα του εξωγήινου από τους παραπάνω τίτλους εφημερίδων, οι οποίες επιπροσθέτως κυκλοφορούν και σε μια χώρα όπου για κάποιους ογκόλιθους της δημοσιογραφίας δεν υπάρχει ελευθερία τύπου, θα ήταν ότι στην Ελλάδα κάποιοι δικαστές συνέρχονται όποτε τους γουστάρει και βγάζουν παράδοξες αποφάσεις, παρά τα στοιχεία του FBI.
Ευτυχώς δε που υπάρχουν εφημερίδες όπως αυτές που προαναφέρονται και έτσι το κοινό γνωρίζει ότι η αθώωση Λοβέρδου από την κατηγορία της δωροληψίας στην υπόθεση Novartis είναι «παράδοξη». Άρα μεροληπτική και για αυτό …κακή.
Ωστόσο, αν ο εξωγήινος για λόγους τάξεως, πήγαινε λίγο πιο πέρα από τους τίτλους, θα διαπίστωνε ότι οι κάποιοι δικαστές «που λαμβάνουν παράδοξες αποφάσεις», δεν είναι άλλοι από αυτούς που συνθέτουν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Αθήνας και οι οποίοι κάθε άλλο παρά τυχαίοι είναι. Αυτοί οι τελευταίοι, αξιολογώντας το σύνολο των στοιχείων μιας ογκωδέστατης δικογραφίας, στην οποίαν το FBI αρνείται συμμετοχή Ελλήνων πολιτικών στην υπόθεση Novartis, έκαναν δεκτή την πρόταση της εισαγγελέως πρωτοδικών Μαρίας Κάψου, η οποία ζητούσε να μη γίνει κατηγορία σε βάρος του Α. Λοβέρδου.
Συγκεκριμένα στο «δια ταύτα» του βουλεύματος, που εξέδωσε το δικαστικό συμβούλιο με εισηγητή τον πρωτοδίκη Αθανάσιο Μαρνέρη, επισημαίνεται ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να στηριχτεί δημόσια στο ακροατήριο η κατηγορία σε βάρος του Ανδρέα Λοβέρδου για την αξιόποινη πράξη της δωροληψίας πολιτικού προσώπου κατ’ εξακολούθηση, που κατά την κατηγορία φέρεται να είχε τελεστεί στην Αθήνα το χρονικό διάστημα από 1.4.2011 έως 17.5.2012.
Οι δικαστές σημειώνουν ακόμη στο σκεπτικό τους ότι δεν προκύπτει ποινική ευθύνη του Α. Λοβέρδου για την υπερτιμολόγηση των επίδικων φαρμάκων της Novartis, αφού από το σύνολο των αποδεικτικών μέσων δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη επαρκών ενδείξεων, που να στηρίζουν την κατηγορία εναντίον του πρώην υπουργού.
Ιδιαίτερο κεφάλαιο αφιερώνουν οι δικαστές στην αξιολόγηση των καταθέσεων των προστατευόμενων μαρτύρων με τις κωδικές ονομασίες «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης» σημειώνοντας ότι οι ένορκες καταθέσεις τους είναι αόριστες, με την έννοια ότι δεν συμπεριλαμβάνουν συγκεκριμένα περιστατικά, τόπο, χρόνο, λοιπές περιστάσεις δωροληψίας, ούτε προσδιορίζεται το ακριβές ποσό αυτής, οι ίδιοι δε, δεν ήταν ούτε αυτόπτες, ούτε αυτήκοοι μάρτυρες.
Όσο για τον Ανδρέα Λοβέρδο, σε άρθρο του μεταξύ άλλων τονίζει:
«Ως γνωστόν, μετά από δικό μου αίτημα-παράκληση και ενώ η Βουλή μού προσέφερε ασυλία διότι αυτό ορίζει το Σύνταγμα, προτίμησα να μη δεχτώ ασυλίες, προνόμια και παραγραφές. Ας σημειωθούν τα εξής: Στις 3 Οκτωβρίου 2019 ήρθη η ασυλία μου. Στις 4 Οκτωβρίου 2019 ο Πρόεδρος της Βουλής απέστειλε αμέσως τη δικογραφία στον Άρειο Πάγο. Έκτοτε και επί τρία χρόνια περίμενα να γίνουν η ανάκριση και οι υπόλοιπες δικονομικές ενέργειες. Με συνεχή υπομνήματά μου ζητούσα να προτιμηθεί η υπόθεσή μου. Κι όμως, αυτό δεν γινόταν. Υπήρχαν άλλες υποθέσεις που άγγιζαν την παραγραφή κι έπρεπε να προηγηθούν εμού, μεσολάβησαν προαγωγή της πρώτης ανακρίτριας, αυτεπάγγελτη εξέταση της αρμοδιότητας των δικαστηρίων, αντίθετες επ’ αυτού του θέματος αποφάσεις των δικαστικών λειτουργών και οι μήνες και τα χρόνια περνούσαν.
Εν τω μεταξύ όμως χυνόταν εναντίον μου πολιτικό δηλητήριο με μια σειρά ψεμάτων, ανακριβειών και όχι μόνο. Έγινε ωμό bullying εναντίον δικαστών και εισαγγελέων. Αυτά όμως δεν πρέπει να επαναληφθούν. Γι’ αυτό και εν όψει της ψήφισης του νέου νόμου περί ευθύνης υπουργών πρέπει οπωσδήποτε να προσεχθούν τα εξής: α) Η εμπειρία των ελλήνων πολιτικών του 19ου αιώνα που κατέληγε σε θεσμικές επιλογές γρήγορης ποινικής αξιολόγησης των φερόμενων αδικημάτων υπουργών πρέπει να αξιοποιηθεί πολύ προσεκτικά. Οι υποθέσεις δεν πρέπει να χρονίζουν, γιατί η καθυστέρηση προκαλεί ομηρείες και δίνει χώρο στη συκοφαντία. β) Οι υποθέσεις υπουργών που οδηγούνται στη Δικαιοσύνη πρέπει να εξετάζονται πάραυτα κατά απόλυτη προτίμηση, όπως λέμε στη δικαστική πρακτική, δηλαδή προτεραιότητα. γ) Η συκοφαντική δυσφήμηση κατά την περίοδο που διενεργείται η ανάκριση πρέπει να αναχθεί σε βαρύτατο κακούργημα. δ) Η εναρμόνιση του κοινού νόμου με το αναθεωρημένο άρθρο 86 πρέπει να γίνει με σοβαρότατη προκοινοβουλευτική διαβούλευση, όπου θα συμμετάσχουν όσα πολιτικά κόμματα επιθυμούν.»
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ενοχλεί. Πρώτον, έχει δηλώσει ότι δεν παίζει μπάλα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον θεωρείται εκσυγχρονιστής, άρα για ένα κομμάτι της ΝΔ είναι κόκκινο πανί. Τρίτον εκφράζει ένα μέρος του σημερινού ΠΑΣΟΚ το οποίο παθαίνει ναυτία απλώς και μόνον που βλέπει τον Πολάκη. Τέλος είναι μορφωμένος και άρα σκέπτεται δυο φορές αν πρέπει να εκστομίζει μπαρούφες…Πολύ κακά πράγματα όλα αυτά…Το για ποιους βρείτε το…
