Πολιτική – Ιδεοληψία… Του Βασίλειου – Γεωργίου Γρηγ. Παπαδάκη

256

Του Βασίλειου – Γεωργίου Γρηγ. Παπαδάκη

Μία ατέρμονη επιχειρηματολογία – λεξιμαχία διεξήχθη κατά την περίοδο των ευρωεκλογών στο Βουλευτήριο των 300 βουλευτών-βουλευτριών. Ορισμένοι εκ των ομιλητών-ομιλητριών, με προπαγανδιστική διάθεση, προσπάθησαν να καλύψουν την κενότητα των νοημάτων, απευθυνόμενοι ελάχιστα στην πειθαρχημένη σκέψη των πολιτών και περισσότερο στα απείθαρχα πάθη και συμφέροντα. Πολιτικός, ο οποίος κρύβει τις σκέψεις του πίσω από φανταχτερά ψεύτικα λόγια και ανώφελες υποσχέσεις, είναι επιζήμιος – επικίνδυνος.

Ο υπερόπτης, ανελλήνιστος, της καταρρέουσας αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταπιάνεται με ανεμιαίες πολιτικές θεωρίες οι οποίες δεν δένουν με το ανθρώπινο στοιχείο και τις επικρατούσες πολιτικές συνθήκες. Το πρόσωπο αυτό δεν είναι βέβαια πολιτικό. Κάλλιστα θα μπορούσε να διαπρέψει ως κασκαντέρ στο Χόλλυγουντ, στο Θέατρο Σκιών ή ακόμη στα Μ.Μ.Ε. (κχυδάισης) αλλά όχι στην πολιτική την οποίαν ο Αριστοτέλης θεωρεί: «Την κυριωτάτη των επιστημών», ανθρωπιστικών.

Το να τολμά κανείς πράγματα αδύνατα χαρακτηρίζει, λίγο ως πολύ, άνθρωπο άλογο, αδαή, ιδιαίτερα όταν καταπιάνεται με πολιτικές θεωρίες οι οποίες προδιαγράφουν μόνο τάσεις και τίποτε περισσότερο. Πέρα απ’ αυτήν τη συμβολή είναι άγονες ή επικίνδυνες και κυρίως όταν η πολιτική θεωρία μεταβάλλεται ατόφια σε πολιτική ενέργεια.

Η πραγματική πολιτική αρχίζει εκεί όπου οι ικανότητες και η ηθική υπόσταση του ηγέτη, μετατρέπουν την πολιτική θεωρία σε πράξη και ο ίδιος ως έμπειρος ναυτίλος, καλείται να οδηγήσει την πολιτεία στον δρόμο της ιστορίας. Είναι μοιραίο κάποτε στο χώρο της πολιτικής να αποσιωπάται η αλήθεια της ιστορίας χάρη στην πολιτική σκοπιμότητα. Είναι όμως εγκληματικό να αλλοιώνεται η ιστορική αλήθεια προς χάρη της πολιτικής ιδεοληψίας. Η υπερβολική άκαμπτη εμμονή σε ιδεολογικά δόγματα. Ο λαϊκισμός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο παιχνίδι ποσώ μάλλον όταν είναι προϊόν ιδεοληψίας. Η κανονιστικότητα της πολιτικής είναι συνδεδεμένη με την απαίτηση για τη συμμετοχή των πολιτών η οποία παραμένει η βασική αρχή της πολιτικής .
Ρήση: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Πρωταγόρας (480-410 π.Χ.) σοφιστής. Σε παράφραση: Πάντων ανθρώπων μέτρον ο παράς.

Άποψη: Στην Ελλάδα των 10 εκ. κατοίκων, των 51 νομών και 10 περιφερειών, η εκπροσώπηση στη Βουλή δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τους 150 βουλευτές. Η ευρωβουλή των 27 κρατών αριθμεί 720 ευρωβουλευτές -ευρωβουλεύτριες, υπερβολικός αριθμός για το έργο το οποίο επιτελεί. Στις Η.Π.Α. των 330 εκ. οι 50 πολιτείες εκλέγουν 435 αντιπροσώπους και 100 γερουσιαστές.