Του Κώστα Πάντζιου
Αυτά που συμβαίνουν κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο για τις Ευρωεκλογές, δεν θα μπορούσαν να ταυτιστούν ούτε με την πιο νοσηρή φαντασία παραγόντων που θα επιθυμούσαν τον ευτελισμό της πολιτικής, ως θεωρίας και πράξης. Και ευθύνονται γι’ αυτό τα επιτελεία και οι αρχηγοί δύο συγκεκριμένων κομμάτων: της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ηγεσία του δεύτερου εξ αυτών, υπάρχει –έστω– ένα ελαφρυντικό. Ο αρχηγός του από την αρχή που ανακατεύτηκε σ’ αυτήν την ιστορία που ονομάζεται «πολιτική», μας έδειξε με λόγια και πράξεις πως είναι απολιτικός. Όμως, το χάλι το μεγάλο, είναι της Ν.Δ., όπου η ηγεσία της και το επιτελείο της, πανικόβλητοι, έσπευσαν να ακολουθήσουν τα «σουσούμια» του συγκεκριμένου πολιτικού αρχηγού, του κ. Στ. Κασσελάκη, ο οποίος αναμίχθηκε σε μία δουλειά, για την οποία ούτε εμπειρία, ούτε αρχές πολιτικές είχε. Και αφού είδε πως κινδυνεύει να πάθει πολιτική νίλα, υιοθέτησε τακτικές που φέρνουν την ανθρωπότητα στην πριν από την μαγεμένη εποχή του Διαφωτισμού. Αλλά η ηγεσία της Ν.Δ. γιατί; Τί πολιτικός αλληθωρισμός είναι αυτός; Από τη μία μεριά πολιτικοποιεί τις Ευρωεκλογές, και από την άλλη της απολιτικοποιεί. Και ο Θεός να βάλει… το χέρι του!!! Δεν αντιλαμβάνονται εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου, πως αν δεν πάει καλά η εκλογή, τότε το μέλλον της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος είναι ζοφερό, αφού από μόνη τους ευτέλισαν τα όποια θετικά αποτελέσματα είχαν επί 5 χρόνια τώρα, ακολουθώντας τα τερτίπια ενός ανθρώπου, ο οποίος ούτε από πολιτική γνωρίζει, ούτε σχέση πολιτική έχει με τα προβλήματα της χώρας, ούτε τα δεδομένα της μέχρι τώρα επαγγελματικής ζωής έχει να χάσει, αφού μπορεί να επιστρέψει στις ΗΠΑ και να ξαναδώσει τη μάχη με το «Αμερικανικό Όνειρο». Νέος είναι, έχει όλα τα χρόνια μπροστά του να καταγράψει μεγάλη… νίκη!!!
Αλήθεια, τί ελπίζει ο κ. Στ. Κασσελάκης; Φυσικά, τίποτε από τα «θαύματα της κολυμπήθρας»!!! Ελπίζει, όμως, να φέρει την Ευρωεκλογή της 9ης Ιουνίου στα απολιτικά μέτρα του. Και ήδη, σε έναν υπολογίσιμο βαθμό, το έχει επιτύχει. Προφανώς στοχεύει στο κοινό του 50%, το οποίο, παγίως, δεν πηγαίνει να ψηφίσει. Στο απολιτικό κοινό δηλαδή, ή αν θέλετε, με την προσέγγιση του αθάνατου Περικλή της Κλασικής Αθήνας, σύμφωνα με την οποία ο πολίτης που δεν ασχολείται με τα κοινά, δεν προσέχει τί γίνεται γύρω του, είναι απλά ένας άχρηστος πολίτης!!! Αν πάρει ένα 10% από την δεξαμενή αυτή και διατηρήσει το ένα 10% που έχει τώρα, σίγουρο απ’ ό,τι καταγράφε-ται στις δημοσκοπήσεις, τότε θα συγκεντρώσει ένα ποσοστό στις Ευρωεκλο-γές, το οποίο δεν θα είναι τόσο μακριά από εκείνο που προβλέπεται να πάρει η Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Και άρα, καθιερώνεται σαν κομματάρχης και αντίπαλος του κ. Μητσοτάκη. Το έχουν σκεφθεί άραγε αυτό, τα πέραν πάσης αμφιβολίας ικανά και τίμια στελέχη της Νέας Αριστεράς; Μήπως θα πρέπει, τους δύο μήνες που απομένουν μέχρι την κάλπη, να δραστηριοποιηθούν περισσότερο; Μήπως θα πρέπει να κάνουν λιγότερη οργάνωση και περισσότερη πολιτική παρουσία; Μήπως θα πρέπει κάποια από τα στελέχη αυτά, να φύγουν από τη λογική του μικρού κόμματος; Αν δεν φύγουν από αυτή τη λογική, δεν χρειάζεται να… κοπιάσουν για να μείνουν, αφού πολιτική προκοπή πια στον Κεντροαριστερό χώρο δεν θα υπάρχει, αφού θα τον έχει πάρει ολόκληρο σχεδόν ο κ. Στ. Κασσελάκης; Βέβαια, παρηγορεί το γεγονός ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας δείχνει να προβληματίζεται και να μετέχει πλέον στην ενεργό πολιτική, αλλά μήπως το αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου δεν θα αφήσει, ούτε σε εκείνον περιθώριο νέας πολιτικής παρέμβασης;
Σ’ όλον αυτόν τον χαμό, είναι πολύ θετική η στάση του κ. Νίκου Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και πολύ ενθαρρυντική. Επιμένει ότι η εκλογή της 9ης Ιουνίου είναι πολιτική, άρα είναι πολύ σοβαρή, άρα δεν έχει καμία αξία να προσχωρήσει στο εκλογικό πανηγύρι, με στόχο ποιος τελικά θα γίνει ρέκορντμαν της απολιτικής μάχης!!! Κι αν δεν έχουμε υποστεί στην Ελλάδα ομαδική τρέλα, μάλλον, το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη προβλέπουν κάποιοι πολιτικοί αναλυτές θα δικαιωθεί. Θα δούμε.
Κατά τα άλλα, ας είμαστε αισιόδοξοι!!! Και ας έχουμε εμπιστοσύνη στη συλλογική οξυδέρκεια των Ελλήνων πολιτών, όταν πάνε στην κάλπη. Και μακάρι να πηγαίνουν συνεχώς και περισσότεροι. Αλλά ο «μεσιανισμός» είναι κολλητικός!!! Ο γράφων, όταν βρει τα σκούρα, πάει σε κάποιες γιγάντιες μορφές της Ιστορίας μας. Όπως αυτή του μεγάλου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος είπε: «Οι Έλληνες είναι τρελοί, αλά έχουν Θεό φρόνιμο»! Αμήν!!!
