Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Υπακοή σε νόμο ά γ ν ω σ τ ο δεν νοείται. Εκεί, όμως, άγει η πολυνομία (!!!).
ΙΙ. Το ελεύθερο Κράτος του 1830 επανάφερε τους νόμους των «Αείμνηστων ημών Αυτοκρατόρων». Ορίσθηκε, εν τούτοις, και η παράλληλη ισχύς των τοπικών εθίμων. Πρακτικά ουδείς γνώριζε τι ισχύει. Ο μέγας νομικός Βασ. Οικονομίδης γνωμοδοτούσε …«…πλην αν άλλος τις νόμος άλλως ορίζει…»…
ΙΙΙ. Κατεβλήθησαν μεγάλες προσπάθειες. Ο Αστικός Κώδικας καθιερώθηκε το 1946. Ο Ποινικός Κώδικας το 1950. Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας επίσης το 1950. Έκλεισε ο κύκλος των βασικών κωδίκων το 1966 με την καθιέρωση (και) του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
● Η νομοθετική κατάσταση στη χώρα μπήκε σε τάξη.
IV. Κυρίως, όμως, από το 1981 η περίφημη «αλλαγή» εκτάθηκε και στην υπονόμευση της νομοθετικής σταθερότητάς μας. Το κακό συνεχίσθηκε (και) έκτοτε.
● Κατά σύστημα πλέον οι πολλοί υπουργοί αισθάνονται αναγκαίο ν’ αφήσουν κάποιο νομοθέτημα ως μνημείο διέλευσής τους από την εξουσία (!!!).
V. Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, ουδείς -με ασφάλεια- γνωρίζει τι ισχύει.
●●● Η ακατάσχετη επιθυμία προβολής πολλών εκ των εναλλασσόμενων υπουργών, άγει σε ασυναρτησία.
●●● Μ ά λ ι σ τ α δ ε π λ ή ρ η (!!!).
. Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη. Newideas.gr){kind=link}