Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟY
Βεβαίως τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας είναι όλα στραμμένα στα όσα τραγικά συμβαίνουν εδώ και ένα δεκαήμερο στην Ουκρανία. Για την ώρα έχουμε συνεχείς επιθέσεις του υπέρτερου ρωσικού στρατού εναντίον των Ουκρανών, που υπερασπίζονται την χώρα τους με αξιοθαύμαστη γενναιότητα.
Ο Πούτιν αρχικά χαρακτήρισε ειρηνευτική επιχείρηση, την εισβολή στην Ουκρανία και αργότερα άλλαξε την ονομασία της και την βάφτισε “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”. Όσοι αντιστάθηκαν σε αυτήν την καινοφανή ορολογία φιμωθηκαν.
Κάτι τέτοιο συνέβη με το κανάλι TV Rain της Ρωσίας, που τάχθηκε εναντίον του πολέμου στην Ουκρανία και με απόφαση των αρχών της Μόσχας διατάχθηκε να μπει λουκέτο. Παράλληλα πέρασαν νόμο από την Δούμα, με τον οποίο θα τιμωρούνται με 15ετη φυλάκιση, όσοι αντιδρούν στον πόλεμο.
Ταυτόχρονα έβαλαν λουκέτο σε πολλά ΜΜΕ. Κάτι ανάλογο έχει ήδη κάνει και ο Ερντογάν στην Τουρκία. Όμως τους δύο αυτούς αυταρχικούς ηγέτες δεν τους συνδέουν μόνο τα λουκέτα στα ΜΜΕ, έχουν και πολλά άλλα κοινά χαρακτηριστικά.
Και οι δύο με μακρόχρονη παρουσία στην εξουσία, έχουν αλώσει όλους τους θεσμούς, από την Δικαιοσύνη μέχρι την Ενημέρωση. Όποιος τολμήσει να εκφράσει διαφορετική άποψη ή να ασκήσει κριτική στον Τσάρο ή τον Σουλτάνο, τον στέλνουν στα μπουντρούμια των φυλακών.
Βαφτίζουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους νεοναζί ή τρομοκράτες. Ο Πούτιν κατηγορεί τον Πρόεδρο της Ουκρανίας ως νεοναζί, την ώρα που ο ίδιος είναι εβραϊκής καταγωγής. Παράλληλα κατά τους Times του Λονδίνου έστειλε μισθοφόρους της ομάδας Vagner, που φέρουν τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό, να δολοφονήσουν τον Ζελένσκι.
Ανάλογη “ειρηνευτική επιχείρηση” έκαναν οι Τούρκοι με την εισβολή στην Κύπρο τις 20 Ιουλίου 1974. Το πρόσχημα το ίδιο με αυτό του Πούτιν σήμερα. Να προστατεύσουν τους ομοεθνείς τους, που κινδύνευαν από τους μέχρι την προηγούμενη ημέρα γείτονες και φίλους.
Αποβιβάστηκαν λίγο έξω από την Κυρήνεια, στο Πέντε Μίλι και σκορπώντας τον θάνατο επέβαλλαν με την δύναμη των όπλων τον βίαιο διαχωρισμό, που οδήγησε στην προσφυγοποίηση 180.000 Ελληνοκυπρίων.
Έκτοτε παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Τουρκία εδώ και 48 χρόνια διατηρεί κατοχικές δυνάμεις στην Κύπρο με την παρουσία σαράντα χιλιάδων στρατιωτών και δεν δέχθηκε παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες και υποχωρήσεις των Ελληνοκυπρίων, μια λύση επανένωσης της Μεγαλονήσου.
Μετά την άρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας να δεχθεί μια λύση που θα καθιστούσε και το ελεύθερο τμήμα της Μεγαλονήσου ελεγχόμενο από την Άγκυρα, η Τουρκία άλλαξε τροπάρι και τώρα κατά παράβαση όλων των αποφάσεων του ΟΗΕ, εκβιάζει για την αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Δυστυχώς η Διεθνής Κοινότητα ανέχθηκε και δεν αντιτάχθηκε στα καμώματα της Τουρκίας, που αποθρασύνθηκε και τώρα επεκτείνοντας τις διεκδικήσεις της απέναντι και στην Ελλάδα, με διάφορες ανιστόρητες προφάσεις, θέτει και επίσημα στέλνοντας έγγραφα στον ΟΗΕ, ζήτημα κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου.
Με αντίστοιχο σχεδιασμό ξεκίνησε ο Πούτιν την πολεμική δραστηριότητα του στην Ουκρανία. Ξεκίνησε το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας. Η Διεθνής Κοινότητα τότε αντέδρασε χλιαρά. Μετά από οκτώ χρόνια και πριν την εισβολή, αναγνώρισε ως ανεξάρτητα κράτη τις περιοχές του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ως Λαϊκές Ανεξάρτητες Δημοκρατίες. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό, και μετά από τρεις μέρες έκανε ολική εισβολή στην Ουκρανία από Βορρά, Ανατολή και Νότο.
Οι ευρωπαϊκές μεσολαβητικές προσπάθειες πριν και μετά την έναρξη της εισβολής, απέβησαν άκαρπες. Οι όροι που θέτει ο επιτιθέμενος τσάρος της Ρωσίας, προκειμένου να διατάξει την κατάπαυση του πυρός είναι εξωφρενικοί. Αποστρατικοποίηση της χώρας, αποπυρηνικοποίηση, αποναζιστικοποίηση, και παράλληλη αναγνώριση της κατάληψης της Κριμαίας και την ανεξαρτησία των δορυφόρων της Μόσχας στις επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ παράδοση άνευ όρων της εκλεγμένης με ελεύθερες εκλογές κυβέρνησης του Ζελένσκι. Και με το πρόσχημα της αποναζιστικοποίησης να δικάσει στη συνέχεια τη νόμιμη κυβέρνηση και να διορίσει ανδρείκελα στη θέση της.
Πολύ απλά οι απαράδεκτοι αυτοί όροι του Πούτιν, που επιδιώκει να τους επιβάλλει με την δύναμη των όπλων, εκβιάζοντας την διεθνή Κοινότητα με ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, παραμένουν στο ακέραιο, παρά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που με 141 ψήφους τον καλεί να αποσυρθεί από την Ουκρανία.
Στο ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι, η απάντηση είναι ότι η Δύση δεν θα παρέμβει, κάτι που δηλώνουν άλλωστε και επίσημα Αμερικανοί και Ε.Ε. Η Ουκρανία σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, αργά η γρήγορα θα πέσει, και ο Πούτιν ή θα προσαρτήσει την χώρα ανατολικά του Δνείπερου που ζουν αρκετοί ρωσόφωνοι και θα διχοτομησει το κράτος σε δυτικό και ανατολικό τμήμα ή θα κρατήσει υπό κατοχή ολόκληρη την Ουκρανία με ένα ανδρείκελο σε ρόλο επικεφαλής στο Κίεβο.
Αυτό το ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα, όχι μόνο για την Ουκρανία και τους κατοίκους της, αλλά και για την Ευρώπη, που έχει ήδη πάψει να κοιμάται ήσυχη, είναι απόρροια της αδιαφορίας των δημοκρατικών χωρών στις επεκτατικές και αναθεωρητικές ενέργειες που συμβαίνουν και στην αυλή της, όπως είναι η Τουρκία, που διαχρονικά παραβιάζει τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου με τους Δυτικούς να ζητούν από το θύμα να δεχθεί τους ιταμούς όρους του θύτη.
Και τώρα και πάλι χαϊδεύουν την Τουρκία, που αρνείται να υπογράψει τις κυρώσεις και να κλείσει τον εναέριο χώρο στη Ρωσία, για λόγους στρατηγικούς και ανθρωπιστικούς, όπως διατείνεται, που αναλύονται σε οικονομικά συμφέροντα. Από την μια πουλάει Drones του γαμπρού του Ερντογάν και παράλληλα σε ρόλο επιτήδειου ουδέτερου ψήφισε εναντίον της αποπομπής της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Παράλληλα έκλεισε τα στενά κατόπιν εορτής και πέτυχε να επαναφέρει στο γήπεδό της, τις ΗΠΑ μια και η αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε στην Άγκυρα, που σημαίνει ότι εξακολουθούν να τον χαϊδεύουν.
Γι’ αυτό και είναι λάθος να εμφανίζεται η Ελλάδα ως δεδομένη, κάτι που δεν εκτιμάται δεόντως από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μια και όσοι εκβιάζουν αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερο σεβασμό…
