Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να φοβίζει την Ελλάδα δεν είναι ο νεοαπομονωτισμός του Τραμπ, αλλά το ενδεχόμενο να μην τον αξιοποιήσει για να προωθήσει καλύτερα τα εθνικά της συμφέροντα.
Του Πάνου Μαυρίδη*
Η εντυπωσιακή επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, με την προϋπόθεση ότι θα τηρήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες (και καταγγελίες), θα σημάνει, καταρχήν, και τον προσανατολισμό των Η.Π.Α. προς τον απομονωτισμό. Άλλωστε, αυτός ο τελευταίος, είναι ο πυρήνας, του MAGA (Make America Great Again).
Έτσι λοιπόν, «για να γίνει η Αμερική μεγάλη ξανά», ο… λογιστικός παρά πολιτικός τρόπος που σκέφτεται ο Τραμπ λέει κάτι απλό. Οι Αμερικανοί φορολογούμενοι δεν έχουν κανέναν λόγο να πληρώνουν την ασφάλεια των Ευρωπαίων. Πρέπει να το κάνουν οι ίδιοι με δικά τους χρήματα. Επιπλέον. οι Αμερικανοί φορολογούμενοι δεν χρειάζεται να πληρώνουν το πετρέλαιο των Αράβων για να κινούν τα θηριώδη SUV τους. Έχουν το δικό τους, αρκεί να ξαναρχίσουν να τρυπάνε (drill, baby, drill). Οι Αμερικανοί εργάτες δεν πρέπει πια να ψάχνουν για λόγο της παραμονής των αμερικανικών εργοστασίων σε χώρες με φθηνά εργατικά. Επιβάλλεται οι αμερικανικές εταιρείες να γυρίσουν πίσω και να ξαναστήσουν τα εργοστάσιά τους σε αμερικανικό έδαφος.
Ως υπερεπιτυχημένος επιχειρηματίας, ο Τραμπ γνωρίζει ότι «είναι το χρήμα που μιλάει πρώτα». Και πως χωρίς ισχυρή οικονομία με γερά παραγωγικά θεμέλια δεν μπορείς να ονειρεύεσαι – πόσο μάλλον να μιλάς – για μεγαλεία.
Υπάρχει κάτι από αυτή την προσέγγιση που να φοβίζει την Ελλάδα: Διαθέτει η Ελλάδα εργοστάσια αμερικανικών εταιρειών για να φοβάται το πλήγμα της ανεργίας που θα επέφερε το κλείσιμο τους: Ή μήπως έχει κάτι να φοβηθεί αν οι ΗΠΑ, αντί να εισάγουν πετρέλαιο και γκάζι, αρχίσουν να εξάγουν το δικό τους:
Μια απλοϊκή σκέψη θα ήταν πως από τη στιγμή που οι ΗΠΑ του Τραμπ θα αδιαφορούν για ό,τι συμβαίνει στον πλανήτη, η Δύση στην οποία προφανώς ανήκει η Ελλάδα θα απολέσει το προνόμιο της αμερικανικής παρέμβασης ή ομπρέλας ασφαλείας – όπως θα έλεγαν κάποιοι διεθνολόγοι.
Ωστόσο, η πρόσφατη ιστορία έδειξε πως ο αμερικανικός παρεμβατισμός δεν ήταν απαραίτητα ευεργετικός – ούτε καν εποικοδομητικός. Και πως ο στρατιωτικός του βραχίονας, δηλαδή το NATO, έπαψε προ πολλού να επιτελεί τον ρόλο για τον οποίο ιδρύθηκε – δηλαδή τον αμυντικό. Για την Ελλάδα μάλιστα ίσως να μην επιτελεί ούτε τον συμμαχικό…
Συνεπώς τι έχει να φοβηθεί η Ελλάδα αν κάποια στιγμή δει τον Τραμπ να υποβαθμίζει τον ρόλο του NATO, όταν η αμερικανική παρουσία υφίσταται απευθείας με τις συμφωνίες για τις βάσεις που έχουν υπογραφεί σε διμερές επίπεδο: Τι έχει να φοβηθεί η Ελλάδα αν ο Τραμπ απαιτήσει από τους νατοϊκούς συμμάχους να πληρώσουν τον νατοϊκό οβολό που τους αναλογεί, όταν η ίδια είναι συνεπέστατη στις νατοϊκές της υποχρεώσεις: Και τι έχει να φοβηθεί η Ελλάδα όταν η αδιαμφισβήτητη γεωπολιτική της σημασία καταστεί ακόμη σημαντικότερη εξαιτίας του πιθανού κενού ασφαλείας που θα δημιουργήσει μια επί Τραμπ υποβάθμιση του NATO:
Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να φοβίζει την Ελλάδα δεν είναι ο νεοαπομονωτισμός του Τραμπ, αλλά το ενδεχόμενο να μην τον αξιοποιήσει για να προωθήσει καλύτερα τα εθνικά της συμφέροντα.
*Σύμβουλος Έκδοσης στην ηλεκτρονική εφημερίδα POLITICAL.
