Του Κώστα Πάντζιου
Δύο μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές, τα κόμματα προσπαθούν να δώσουν στίγμα για το πώς βλέπουν, όχι μόνο αυτή καθ’ εαυτή την εκλογή, αλλά και την πορεία των πολιτικών μας πραγμάτων. Λογικό. Μια εκλογή, ανέκαθεν χαλαρή, έχει μεταβληθεί σε κατ’ εξοχήν πολιτική αναμέτρηση, σε ένα είδος καταλύτη πολιτικών και κοινωνικών τάσεων, ενώ έχει επιπλέον το χαρακτήρα της κριτικής αξιολόγησης των ηγεσιών των κομμάτων. Θέλουμε να τονίσουμε μ’ αυτό, πως οι πολίτες δεν… μασάνε κορώνες «κασσελακίστικες», του τύπου πως οι εκλογές χρειάζονται παρατηρητές για να είναι γνήσιες!!!!
Κατόπιν αυτού, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν απ’ ό,τι φαίνεται και παίρνουν την εξής εικόνα: Το ηγετικό πάνελ της Ν.Δ., φως-φανάρι είναι ότι κάνει ό,τι μπορεί για να άρει την καθιερωμένη στην Κοινή Γνώμη πεποίθηση περί χαλαρής ψήφου, πολιτικοποιεί στο έπακρο την Ευρωεκλογή, υιοθετεί επιθετικό χαρακτήρα απέναντι στα άλλα κόμματα. Θέλει, προφανώς, να περάσει στο εκλογικό της σώμα, της 25ης παρελθόντος Ιουνίου, ότι «νυν υπέρ πάντων ο αγών», με στόχο να μη χάσει δυνάμεις και να συσπειρώσει. Μόνο που γενικά η Ν.Δ. έχει ατυχήσει, καθώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχει ήδη το υψηλότερο ποσοστό συσπείρωσης, αλλά επιτυγχάνει δημοσκοπικές αποδόσεις παγίως κάτω από το 30%. Κάτι δεν πάει καλά. Και το σπουδαιότε-ρο που συμβαίνει, δύο χρόνια τώρα, στο κόμμα αυτό, είναι ότι έχει καταστεί περίπου όμηρος της πολύ καλά οργανωμένης, επίμονης και συνεκτικής ομάδας των ακροδεξιών στελεχών, που εκτός της άλλης, απαίσιας, συντριβής της εικόνας που κάποτε είχε η Ν.Δ., δηλαδή ίσως του πιο δημοκρατικά λειτουργούντος ελληνικού κόμματος, σε ένα κόμμα που κύριο χαρακτηριστι-κό του έχει πλέον την αλαζονεία, την αναλγησία, την περιφρόνηση γενικά του τι αισθάνεται και του τι θέλει ο απλός πολίτης, με ανατριχιαστικό κορύφωμα τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και του κυβερνώντος κόμματος απέναντι στα θύματα και στους συγγενείς της τραγωδίας των Τεμπών!!! Όσο για την οικονομία, τα νούμερα είναι τραγικά. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Έλληνα πολίτη, είναι η ακρίβεια, ενώ το 88% των πολιτών πιστεύει ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει: στην Παιδεία το 87%, στην Ασφάλεια το 85%, στην Κοινωνική Πρόνοια 83%.
Πάμε τώρα στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και τον Πρόεδρό του. Εδώ, τα συμβαίνοντα είναι πρωτοφανή. Του κατ’ εξοχήν πολιτικοποιημένου αριστερού κόμματος –μέσα από απίθανες συγκυρίες– εξελέγη αρχηγός, πρώτον, μακράν πάσης αριστερής θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής, ένας άνθρωπος απολύτως πολιτικός, με σχεδόν απλοϊκή προσέγγιση αυτού που λέγεται πολιτική θεωρία και πρακτική, όταν κατ’ εξαίρεσιν φαίνεται να προσεγγίζει πολιτικά δρώμενα. Προφανώς, διαισθανό-μενος ο κ. Στ. Κασσελάκης τις εν λόγω ανεπάρκειές του, άρχισε εδώ και δύο μήνες περίπου να ρίχνει το βάρος της προεκλογικής του καμπάνιας σε ένα ευάριθμο απολιτικό κοινό, σε ένα κοινό που υπάγεται στο 50% των πολιτών που δεν πάνε να ψηφίσουν, μήπως και την ημέρα των εκλογών της 9ης Ιουνίου πάνε και ψηφίσουν. Και το επιχειρεί, με απολιτικό τρόπο, με νότες αντισυστημικές, με απλοϊκά απολιτικά επιχειρήματα. Αν καταφέρει και πάρει υπολογίσιμο ποσοστό στις Ευρωεκλογές, το ποσοστό αυτό θα είναι προσωπικό, θα αποτελεί δικαίωση μιας απολιτικής εκδοχής της πολιτικής. Στη συνέχεια, θα καταργήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., θα δημιουργήσει προσωπικό αρχηγικό κόμμα, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν μείνουν ή φύγουν οι 36 βουλευτές που έχουν εκλεγεί υπό τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ< τα πράγματα είναι πιο απλά. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι, ένα χρόνο τώρα, διατηρεί σταθερό το 12% των ψήφων και της δημοτικότητας εν γένει, κάτι που νομίζουμε ότι σημαίνει, πως ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος στηρίζει το κόμμα αυτό, θυμάται το παλαιό, καλό ΠΑΣΟΚ και ελπίζει να κάνει… την έκπληξη στις Ευρωεκλογές, στην περίπτωση κατά την οποία το «πείραμα» Κασσελάκη αποτύχει. Και πείθοντας ταυτόχρο-να, πως αποτελεί, ως κόμμα, μία καλή και αξιοπρεπή εναλλακτική κομματική προτίμηση για δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δ.
Τέλος, στα άλλα μικρότερα κόμματα, η κατάσταση είναι ρευστή, με εξαίρεση τη Νέα Αριστερά, που απορροφημένη με την οργάνωσή της, βρίσκεται σε εσωστρέφεια, υπολογίζει να ολοκληρώσει την οργάνωσή της με το Συνέδριο του Σεπτεμβρίου, έχει δυναμική, αλλά κατά τη γνώμη μας αργοπορεί και δεν αξιοποιεί εκλογικά τα άξια και επιτυχημένα στελέχη της. Με άλλο στήσιμο των χρονοδιαγραμμάτων του, το κόμμα αυτό θα αποτελούσε, νομίζουμε, την εναλλακτική εκδοχή στις Ευρωεκλογές για ψηφοφόρους, οι οποίοι ψήφισαν τον περασμένο Ιούνιο τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και τώρα δεν θέλουν να το ξαναψη-φίσουν, γιατί λόγω Στ. Κασσελάκη, το κόμμα αυτό έχει γίνει… αγνώριστο!!!
