Επίκαιρη Ουτοπία
Ι. Ανέκαθεν η ελπίδα για ένα καλλίτερο μέλλον φιλοξενήθηκε σε κάποια Ουτοπία.
Το πειστικώτερο ψέμα είναι πάντα: η λίγη αλήθεια.
ΙΙ. Την Ουτοπία του 20ου αιώνα αποτέλεσε ο κομμουνισμός. Πολλοί πίστεψαν στην “λίγη του αλήθεια”. Ότι, κατά βάση, η κοινωνική συνείδηση θα ήταν παραγωγικώτερη από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η ζωή απέδειξε το λάθος. Παγκοσμίως: ο κομμουνισμός κατέρρευσε. Δεν έβγαζε χρήμα, ούτε για την αυτοσυντήρησή του (!!!).
- Έμπρακτα θριάμβευσε η ιδιωτική πρωτοβουλία, ως μοχλός παραγωγής.
- Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Κίνας. Η επιχειρηματικότητα χρηματοδοτεί την διατήρηση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Από μόνος του, αυτός, δεν συντηρείται (!!!).
ΙΙΙ. Τη νέα ουτοπία αποτελεί η οικολογία. Ναι: Το κλίμα αλλάζει. Θερμαίνεται το περιβάλλον. Δεν είναι η πρώτη φορά. Κάποτε η Σαχάρα ήταν κήπος. Ο “λέων της Νεμέας” υπήρξε άθλος του Ηρακλή. Μαρτυρά ότι στη Νεμέα ήταν μεγάλη η ζέστη (!).
- Η γη στερείται ενεργειακής αυτονομίας. Συντηρείται ενεργειακά από τον Ήλιο. Οι εκεί εκρήξεις επηρεάζουν το κλίμα εδώ.
- Ήδη και “η μερική αλήθεια”: Είναι ωραίο να ζούμε διαρκώς στην εξοχή, ανάμεσα σε δέντρα και φυτά.
Είναι και πολύ υγιεινό.
Ο βαθμός του οικολογικού φανατισμού άγει σε αδιέξοδο. Ουδείς επιθυμεί επιστροφή σε οικονομική οργάνωση του 1.800: χωρίς αυτοκινητοδρόμους, με ιστιοφόρα πλοία, χωρίς αεροπλάνα.
- Κρίσιμο: Και αν η γη τεχνολογικά υποβαθμισθεί ο Ήλιος, δυνατόν, να συνεχίσει να την υπερθερμαίνει (!!!).
- Το πρόβλημα: Οι αριστεροί έχασαν την μάχη της παραγωγής. Η πτώση του κομμουνισμού υποβάθμισε τις σοσιαλιστικές παραγωγικές αντιλήψεις. Έτσι οι αριστεροί για να μη μείνουν άνεργοι, έγιναν μαζικά οικολόγοι.
- Η μετακομμουνιστική Αριστερά ενοχλεί πλέον ως οικολογία.
Γ.Κ. Στεφανάκης
