Του Παναγιώτη Ιακειμίδη
Μήπως φλερτάρουμε επικίνδυνα με τον αντι-Ευρωπαισμό ; Στη έρευνα της Metron Analysis που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών (“ Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης 1974-2024) καταγράφεται ένα εξόχως ανησυχητικό στοιχείο (που ανιχνεύεται και σε έρευνες του Ευρωβαρόμετρου): ένα 32% πιστεύει ότι η Ελλάδα ζημιώθηκε ( όχι απλά δεν ωφελήθηκε αλλά ζημιώθηκε !) από την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση-ΕΕ. Στην ηλικία δε των 28-43 το ποσοστό αυτό φθάνει στο 47% (!) ενώ ένα 3% ότι ούτε ζημιώθηκε ούτε ωφελήθηκε. Ένας στους τρεις Έλληνες δηλαδή εκτιμά ότι η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ζημιογόνος/βλαπτική για τη χώρα! Επί πλέον μόνο το 39% έχει θετική εικόνα για την Ένωση (47% μέσος όρος ΕΕ-27) σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο. Το ένα-τρίτο είναι εξαιρετικά υψηλό ποσοστό για μια χώρα που τα αριθμητικά στοιχεία και άλλα δεδομένα πιστοποιούν ότι είναι από τις πλέον ωφελημένες της ΕΕ τόσο σε ότι αφορά τις μεταβιβάσεις χρηματικών πόρων ( διαρθρωτική πολιτική, ΚΑΠ, κ.α.) όσο και σε άυλα οφέλη όπως συμβολή της Ένωσης στην εδραίωση της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας (θεσμών, κράτους δικαίου, κοινωνίας πολιτών, κ.λπ), ενίσχυση της ασφάλειας και ανεξαρτησίας της χώρας, και βεβαίως στην ανάδειξη της Ελλάδας σε χώρα με ισχυρή επιρροή στις περιφερειακές υποθέσεις αλλά και ευρύτερο παγκόσμιο σύστημα. Δεν χρειάζεται να τονισθεί βέβαια ότι αυτό το ένα τρίτο αποτελεί την εν δυνάμει κοινωνική κατηγορία που μπορεί να επωάσει ισχυρότερα τοξικά φαινόμενα αντι-ευρωπαισμού και εθνολαϊκισμού. Πολύ περισσότερο που η ίδια έρευνα καταγράφει ότι ένα 45% πιστεύει ότι “η Ελλάδα ανήκει μεν περισσότερο στη Δύση” αλλά ένα 46% ότι “βρίσκεται ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή”. Το προπατορικό ερώτημα δηλαδή “το πού ανήκει η Ελλάδα, σε Δύση ή Ανατολή”, δεν φαίνεται να έχει κλείσει οριστικά και τελεσίδικα, αντίθετα με ό,τι πίστευε ο Κ. Καραμανλής (πρεσβύτερος) με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα/ Ένωση.
Το ερώτημα είναι όμως γιατί έχουμε αυτό το παράδοξο – της ευρωαπορριπτικής στάσης του ενός τρίτου των Ελλήνων. Μια απάντηση βρίσκεται στο περιεχόμενο της προεκλογικής εκστρατείας που διεξάγεται τώρα για την ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωκοινοβουλίου( 9 Ιουνίου). Ενώ η Ελλάδα χρησιμοποιεί κατά κόρον τον παράγοντα Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντιμετωπίσει ποικίλες προκλήσεις (Αλβανία, Β. Μακεδονία, ακρίβεια, μετανάστευση, κ.α.) και ενώ “η Ευρώπη καίγεται”, ουσιαστικά αδιαφορεί, για άλλα τυρβάζει, “χτενίζεται”. Συζητά για οτιδήποτε άλλο εκτός από την Ευρώπη. Βέβαια και σε άλλες χώρες-μέλη οι προεκλογικές εκστρατείες δεν ασχολούνται και τόσο πολύ με την Ευρώπη( σε ορισμένες τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα σε ακραίο λαϊκισμό και πόλωση- Σλοβακία) Με τη σημαντική διαφορά όμως ότι στις χώρες αυτές η Ευρώπη δεν χρησιμοποιείται για “πάσαν νόσον…” στην έκταση τουλάχιστον που γίνεται στην Ελλάδα. Για τη χώρα μας η Ευρώπη και η συμμετοχή της σ’ αυτήν απαντά σε υπαρξιακού τύπου προβλήματα. Επομένως όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης (Εμ. Μακρόν) η Ελλάδα δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να έχουν επεξεργασμένες θέσεις, απόψεις, σχέδιο που να το επικοινωνούν στην κοινωνία. Κάτι που ούτε έχουν ούτε κάνουν. Και ο αντι–ευρωπαισμός ελλοχεύει.
Πηγή: www.tanea.gr, metarithmisi.gr
