Μόνον εφιάλτη προκαλεί η αντιπαραβολή των στρατιωτικών δυνάμεων και του πολεμικού εξοπλισμού Ελλάδας-Τουρκίας
Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ*
Διόλου συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι την ημέρα της δημοσίευσης των ανησυχιών μου για την επικίνδυνη υποχρηματοδότηση της εθνικής άμυνας («Βήμα», 7/4) εκτενή σχετικά δημοσιεύματα στην «Καθημερινή» της ίδιας ημέρας και στα «ΝΕΑ» της 11ης Απριλίου ανέδειξαν τη σημασία του προβλήματος και έκρουσαν τον κώδωνα άμεσου κινδύνου.
Ενός κινδύνου που επιβεβαιώθηκε την επομένη από την αποκάλυψη ότι η Τουρκία, με επιστολή που κατέθεσε στον ΟΗΕ, διεκδικεί όλη την ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο αφήνοντας ανοιχτά αξιώσεις που φθάνουν ακόμη και έως τη θάλασσα της Ανατολικής Κρήτης, όπως προκύπτει από τους σχετικούς χάρτες που κατέθεσε στον διεθνή οργανισμό.
Συγκεκριμένα με άρθρο τους στην «Καθημερινή» οι επίτιμοι αρχηγοί και υπαρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων Κ. Ζιαζιάς, Κ. Γκίνης, Α. Τσέλιος, Β. Τελλίδης, Κ. Χριστίδης, Γ. Γιακουμάκης, Β. Κλόκοζας, Α. Τσαντιράκης, Κ. Μαζαράκης – Αινιάν και Σπ. Κονιδάρης διαπιστώνουν ότι «οι δυνατότητες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων την τελευταία δεκαπενταετία βρίσκονται σε διαρκή διολίσθηση, η οποία συνεχώς επιταχύνεται… και μπορεί να οδηγήσει σε εθνικές απώλειες που μπορεί να φθάσουν μέχρι και το επίπεδο της εθνικής καταστροφής με τον πιο απόλυτο τρόπο, όπως έγινε το 1897. Οι ένοπλες δυνάμεις έχουν οδηγηθεί σε υποστελέχωση, γήρανση του προσωπικού, υποχρηματοδότηση και μείωση του επιπέδου κρίσιμων εφοδίων και υλικών.
Αποτέλεσμα: ο περιορισμός της λειτουργικότητας των μονάδων, της διαθεσιμότητας των μέσων, της επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως, της προωθημένης εθνικής παρουσίας και της υποστηρίξεως των δυνάμεων και δραστηριοτήτων.
Η άμυνα χρηματοδοτείται το 2019 μόλις με το 1,7% του ΑΕΠ έναντι προβλεπόμενου 2%. Το προβαλλόμενο επισήμως με στόμφο και υπερηφάνεια 2% είναι πλασματικό, καθώς συμπεριλαμβάνει και τις συντάξεις αποστράτων στελεχών και συνταξιούχων πολιτικών υπαλλήλων (δήθεν αμυντικές δαπάνες λοιπών και οι συντάξεις!).
Εξάλλου το 70% του συνόλου των αμυντικών δαπανών καλύπτει αποδοχές του προσωπικού και μόλις το 15% λειτουργικές και αναπτυξιακές ανάγκες». Όπως μάλιστα καταγγέλλει ο κ. Στέφανος Μάνος, έχουμε στήσει στον στρατό φάμπρικα προαγωγών, προάγοντας όλους του υπαξιωματικούς σε συνταγματάρχες τιμητικά! Το πρόβλημα επιδεινώνει και η επικίνδυνα πια μικρή θητεία των κληρωτών και η περαιτέρω ευνόηση των αντιρρησιών συνειδήσεως.
Το αποτέλεσμα των προαναφερθέντων απεικονίζεται σε μια αντιπαραβολή των στρατιωτικών δυνάμεων και του πολεμικού εξοπλισμού Ελλάδας – Τουρκίας, που μόνο εφιάλτη προκαλεί, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος (και όλοι θα έπρεπε να είμαστε ενδιαφερόμενοι) από τα συγκριτικά στοιχεία που παραθέτουν λεπτομερώς «Καθημερινή» και «ΝΕΑ».
Και τα οποία, μαζί με τις προαναφερθείσες καταγγελίες των ανώτατων αξιωματικών της χώρας μας, κάθε άλλο παρά δικαιολογούν τις υπερήφανες διαπιστώσεις και τις πανηγυρικές διαβεβαιώσεις για το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως διατρανώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον υπουργό Άμυνας στις εθνικές επετείους.
Δυστυχώς, όπως υπογραμμίζουν οι ανώτατοι αξιωματικοί, «οι σχετικές αποφάσεις σχετίζονται με όρους μυωπικής κομματικής και μικροπολιτικής σκοπιμότητας και όχι με όρους στρατηγικής ανάπτυξης». Ευτυχώς που η εν εξελίξει σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ ενεργοποίησε το ενδιαφέρον των τελευταίων για εξοπλιστική ενίσχυση της Ελλάδας, αλλά δει δη χρημάτων…
*Πρώην διευθυντής του “Οικονομικού Ταχυδρόμου”, τέως ευρωβουλευτής
