Μάλλον άργησαν τα φασιστοειδή να βάλουν γκαζάκια στο σπίτι του δημοσιογράφου, ενώ στον Σύριζα νεκρική είναι η σιγή για την υπόθεση Παπασταύρου.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Με το γνωστό ειρωνικό, αλλά ορθολογικό στυλ του, ο Γιάννης Πρετεντέρης δεν έδωσε καμμιά σημασία στα γκαζάκια που έβαλαν στο σπίτι στο Νέο Ψυχικό, τα φασιστοειδή, που σίγουρα στα μπαρ και στις πλατείες θα «πουλάνε», πέρα από χόρτο, «πρόοδο» και «πατριωτισμό». «Κάθε κοινωνία, έλεγε και έγραφε, ο Μπέρτραντ Ράσελ, έχει τα πνευματικά της απορρίμματα, που συνήθως τα συνθέτουν άνθρωποι που παραλογίζονται γιατί φοβούνται τη γνώση».
Αυτό είναι το πρόβλημα με τον Γιάννη Πρετεντέρη. Στο σύντομο και περιεκτικό τελευταίο άρθρο του στην τελευταία σελίδα των «Νέων», στη βάση της απλής λογικής, αναλύει και παρουσιάζει γεγονότα όπως είναι και όχι όπως κάποιοι θα ήθελαν να είναι.
Για παράδειγμα έτσι, στις 2 Ιουλίου 2021, αναφερόμενος στην περίπτωση της πλήρους απαλλαγής του νομικού κ. Σταύρου Παπασταύρου από ανυπόστατες κατηγορίες που είχαν «στήσει» εις βάρος του υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Υπό τον τίτλο «Αμαρτίες», ο Γ. Πρετεντέρης έγραφε:
«ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ στην υπόθεση Παπασταύρου δεν είναι ότι ένας άνθρωπος κατηγορήθηκε και ταλαιπωρήθηκε άδικα. Αυτό (δυστυχώς) μπορεί να συμβεί.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ότι κατηγορήθηκε και ταλαιπωρήθηκε από λάθη, ολιγωρίες, παρερμηνείες ή παρεξηγήσεις., Όπως (δυστυχώς) θα μπορούσε να συμβεί.
ΕΙΝΑΙ ότι κατηγορήθηκε και ταλαιπωρήθηκε σκοπίμως από μια δημοσιογραφική και δικαστική συμμορία που δεν ασκούσε κάποιον θεμιτό έλεγχο αλλά έναν ωμό εκβιασμό.
Ο ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ κατηγορήθηκε και ταλαιπωρήθηκε για ευτελείς λόγους «πολιτικής σκοπιμότητας».
ΕΠΕΙΔΗ ήταν συνεργάτης του Σαμαρά. Επειδή ήταν δικηγόρος της Μαρέβας. Επειδή ήταν φίλος του Μιωνή. Επειδή ήταν νομικός σύμβουλος επιχειρηματιών. Επειδή δηλαδή στο μυαλό των διωκτών του μετειχε σε ένα «σύστημα» που εκείνοι εχθρεύονταν και απεχθάνονταν.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ο Παπασταύρου δεν κατηγορήθηκε και ταλαιπωρήθηκε για κάτι που έκανε ή δεν έκανε καιτελικά παοδείχθηκε ότι δεν το είχε κάνει.
ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΕ για εκείνο που ήταν. Και αυτό είναι η χειρότερη μορφή κοινωνικού εκφασισμού. Ο μαύρος φταίει επειδή είναι μαύρος. Ο φτωχός επειδή είναι φτωχός. Η γυναίκα επειδή είναι γυναίκα. Ο πλούσιος επειδή είναι πλούσιος.
ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ δεν είχαμε συναντήσει άλλη φορά στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Είναι ένα μείγμα σκοπιμότητας, κυνισμού, μνησικακίας και συμπλέγματος.
ΕΥΤΥΧΩΣ οι διώκτες του Παπασταύρου είναι γνωστοί με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις. Ήδη βρίσκονται ενώπιον της Δικαιοσύνης στο πλαίσιο της υπόθεσης Παπαγγελόπουλου. Και κατά πάσα πιθανότητα θα συνοδεύσουν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
ΣΥΝΕΠΩΣ έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της με τη δέουσα σοβαρότητα και αυστηρότητα.
ΑΚΟΜΗ όμως κι αν οι δράστες συγκροτούν συμμορία, πίσω τους στοιχήθηκε μια παράταξη. Της οποίας κάθε άδολος οπαδός δεν φέρει την ευθύνη των στοχεύσεων και των μεθοδεύσεων της συμμορίας.
ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι ο Τσίπρας θα ζητήσει συγγνώμη. Θα συμφωνήσω ότι τέτοιες λεβεντιές σπανίζουν στην ελληνική πολιτική.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ στην απαλλαγή του Παπασταύρου είναι άλλωστε ενδεικτική μιας ακατανόητης και περιττής μικροπρέπειας.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ τουλάχιστον να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τη λύπη του στο όνομα της παράταξης της οποίας ηγείται.
ΑΚΟΜΗ κι αν η λύπη δεν γίνει πιστευτή. Ακόμη κι αν ο ίδιος δεν είναι τόσο άδολος.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ με τη Novartis. Δεν το έκανε με τον Παππά. Δεν θα το κάνει με τον Παπασταύρο. Νομίζω ότι το θεωρεί αδυναμία. Δικαίωμά του.
ΑΠΛΩΣ πολλές αμαρτίες έχουν αρχίσει να μαζεύονται. Κι ίσως δεν είναι κακή ιδέα να αρχίσει να ξεστοκάρει.».
Αν οι παραπάνω πρακτικές έχουν σχέση με την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας και κάποιοι θωρούν ότι συνιστούν «ηθικό πλεονέκτημα», τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους στη χώρα όπου για πρώτη φορά αναπτύχθηκε ο Λόγος.
