Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Πλησιάζοντας προς τις κάλπες ο αγώνας μετατοπίζεται από τους πτωτοδεύτερους στους ουραγούς. Τέσσερεις με έναν πέμπτο αουτσάιντερ διαγκωνίζονται για την είσοδό τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο καθένας από αυτούς πουλάει την πραμάτεια του στο κοινό που αποζητά μια αντισυστημική ψήφο. Άλλοι με ακροδεξιό πρόσημο και άλλοι με δήθεν αριστερό.
Βλέπουν την Βουλή σαν θήραμα και ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους πετώντας έξω τους πρώτους σε σταυρούς και βάζοντας στη θέση τους νέα πρόσωπα από συντρόφους μέχρι … ιεροκήρυκες.
Βελλόπουλος από την μια και Βαρουφάκης από την άλλη έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη συμφωνία για την αφισορύπανση και κρέμασαν αφίσες με την αφεντομουτσουνάρα τους.
Τα άκρως αρχηγικά αυτά κόμματα, δεν τηρούν ούτε καν τις εσωκομματικές διαδικασίες, επιβεβαιώνοντας, ότι η δημοκρατία που επικαλούνται, δεν ισχύει για τους ίδιους, μια και όλα τα σφάζουν, κατά το πως θα ξυπνήσουν, και όλα τα μαχαιρώνουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των αλλοπρόσαλλων απόψεών που ακούγονται, είναι αυτό ενός πωλητή φαρμάκου για την φαλάκρα και επιστολών του Ιησού Χριστού, τον οποίο εκθειάζουν τουρκικές εφημερίδες για την πρότασή του να αγοράσει η Ελλάδα βαλλιστικούς πυραύλους από την γειτονική χώρα, αντί των F-35.
Την ίδια ώρα ο εν λόγω κύριος κατηγόρησε την Τουρκία ως υπεύθυνη για το ναυάγιο του πλοίου, που έφυγε από την Αίγυπτο με προορισμό την Ιταλία και επανέλαβε την πρόταση να κλείσει το Προξενείο της Κομοτηνής.
Όλες αυτές οι αντιφατικές απόψεις που διατυπώνουν οι αρχηγίσκοι, επιβεβαιώνουν στην πράξη, ότι οι προσωποπαγείς αυτοί σχηματισμοί, είναι για μια ή δύο χρήσεις. Είναι γνωστό, ότι αυτοί που θα τους ψηφίσουν σήμερα, πολύ σύντομα θα τους γυρίσουν την πλάτη.
Από το πουθενά προέκυψαν στα ραντάρ των δημοσκοπήσεων και οι Σπαρτιάτες. Πήραν απ ότι λένε την ευλογία του ιερατείου των εγκλείστων για εγκληματική οργάνωση του Κορυδαλλού.
Αν κατηγοριοποιήσουμε το πολιτικό σκηνικό έχουμε ενώπιον μας τέσσερα κόμματα που λειτουργούν με κάποιες εσωκομματικές διαδικασίες σοβαρές ή προσχηματικές και άλλα τέσσερα του ενός, που αποφασίζει και διατάσσει, που παριστάνει το Μεσσία και καλεί άνευ αντιρρήσεων το ποίμνιον του να τον ακολουθήσει.
Αν ανέβαινε το όριο εισόδου στη Βουλή στο 5%, που ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όλα αυτά τα αρχηγικά σχήματα, που δεν εκφράζουν τίποτα, θα είχαν εξαφανιστεί. Για να μην υπολογίσουμε το σύνολο των κομμάτων που κατεβαίνουν στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, που φτάνουν αισίως τα 30.
Γιατί ο κάθε πικραμένος φτιάχνει ένα κόμμα βάζοντας ακροδεξιό ή αριστερό πρόσημο και καλεί με τσιτάτα και συνθήματα τους ψηφοφόρους να τον ακολουθήσουν χωρίς να γνωρίζουν πρόσωπα και προγράμματα.
Έτσι εξευτελίζεται ο θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που είναι το πολίτευμα που ισχύει στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες της υφηλίου.
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που απευθύνεται σε λαούς, που έχουν την ανάλογη πολιτική ωριμότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η λεγόμενη αραβική άνοιξη απέτυχε παταγωδώς, με αποτέλεσμα, χώρες Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρική, που κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση, να διαλυθούν, όπως συνέβη με την Λιβύη και την Συρία.
Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ο καθένας μας θα κριθεί, όταν ανοίξουν οι κάλπες από την υπεύθυνη στάση του απέναντι στο δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας.
Αν δηλ. θα τιμήσει μια διαδικασία, που ανεβάζει την ποιότητα της δημοκρατίας, ή αν κατεβάζει το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης στο επίπεδο ανάδειξης …φυλάρχων.
