Του Κωστα Πάντζιου
Τέλος εποχής. Είναι μία φράση που επανέρχεται συχνά, πλέον, στην επικαι-ρότητα. Και αφορά στην πολιτική μας πραγματικότητα. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, δεν μένει παρά να δούμε το φαινόμενο αυτό, πρώτα ως σύμπτωμα πολιτικό στα κόμματα και εν συνεχεία ως συγκυριακή κατάσταση, στο σύνολο του πολιτικού μας σκηνικού.
Ας αρχίσουμε με τη Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Εδώ ισχύει καταπληκτικά ο στίχος του σημαντικού μας ποιητή Κώστα Ουράνη, ο οποίος αναφέρει: «Τώρα γυρίζω και κοιτάζω, και τη ζωή μου αναμετρώ, πόσο η φόρα ήταν μεγάλη, πόσο το πήδημα μικρό». Αναφερόμαστε βασικά στη φόρα, με την οποία η νέα κυβέρνηση της δεύτερης τετραετίας μπήκε στη δράση, αλλά η συνέχεια είναι αποκαρδιωτική. Ακρίβεια, κρατική αρρυθμία, έλλειψη μεταρ-ρυθμιστικού οίστρου, ασυντόνιστα υπουργεία, συν το γεγονός της αισθητής αλαζονείας του κ. Πρωθυπουργού, όταν του ασκεί η Αντιπολίτευση κριτική. Και τόσα άλλα!! Με απλά λόγια, η νέα τετραετία άρχισε με ασταθή βηματισμό και συνεχίζει την πορεία της με… βραδυπορεία. Το γεγονός ότι η Αντιπολίτευση είναι γενικά διχασμένη, δεν πρέπει, νομίζουμε, να παρηγορεί την Κυβέρνηση, διότι πρώτον, κάνει να φαίνεται βαρύτερη η αναποτελεσμα-τικότητά της, και δεύτερον, κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει ότι η αντιπολίτευση δεν θα βρει τον δρόμο της.
Πάμε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στην ουσία, το κόμμα του κ. Στ. Κασσελάκη, μπορεί να χαρακτηριστική άνετα ως κέντρο… αναχωρουμένων. Βουλευτές και στελέχη περιμένουν με αγωνία τις δημοσκοπήσεις, για να δουν τι θα κάνουν, αφού το κόμμα που όπου βρίσκονται τώρα, ούτε πολιτική, ούτε σχέδιο δράσης, ούτε αριστερή ή έστω… κεντροαριστερή ιδεολογία έχει. Το μόνο που, κατά την άποψή μας, υπάρχει, είναι ένας ηγέτης, με κύριο χαρακτηρι-στικό του τα απολιτικά του χαρακτηριστικά και την εμμονή του στην life style εκδοχή της πολιτικής. Σ’ αυτό το κόμμα, ισχύει αυτό που γενικά προαναφέρα-με ως «τέλος εποχής», αλλά ισχύουν και σημάδια νέας, όχι μόνο διότι ο νέος κομματικός φορέας ονομάζεται «Νέα Αριστερά».
Για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ισχύει αυτό που ο λαός ονομάζει «δρόμο της καμήλας». Περπατά αργά, δεν κερδίζει απόσταση, δεν χάνει όμως μονάδες. Και περιμένει!! Τι ακριβώς περιμένει, κανείς δεν γνωρίζει.
Το ΚΚΕ του κ. Δ. Κουτσούμπα, έχει πάρει πόντους από την αναταραχή στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά μπορεί και να τους χάσει τώρα που η «Νέα Αριστερά» κάνει σαφή τον διαχωρισμό της από την… κεντροδεξιά ειδικού τύπου και προέλευσης του κ. Στ. Κασσελάκη.
Στα άλλα κόμματα, δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφοροποιήσεις, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Και με την ευκαιρία, μιας και αναφερόμαστε στις δημο-σκοπήσεις, να μην ξεχάσουμε ότι όλος ο σεισμός στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. άρχισε με τη δημοσκόπηση, μία περίπου εβδομάδα μετά την παραίτηση του κ. Αλ. Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία, οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος, η κυρία Έφη Αχτσιόγλου και ο κ. Ευκλ. Τσακαλώτος, είχαν πάρει αντίστοιχα, 56% και 19%, στην ερώτηση, παρακαλώ, όχι προς τους πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου, αλλά σε όλους τους πολίτες. Μετά απ’ αυτό, είχαμε αυτά που συνέβησαν στο κόμμα αυτό, τώρα, λίγο-πολύ γνωστά. Και συνταρακτικά. Κάποιοι τα προκάλεσαν!!! Και τώρα βρίσκονται σε δυσχερή θέση.
Όπως στην ανθρώπινη κοινωνία, έτσι και στα κόμματα, δεν υπάρχει «ασάλευτη ζωή», για να θυμηθούμε την ποιητική συλλογή του μεγάλου Κωστή Παλαμά. Υπάρχει κινητικότητα σε όλα τα κόμματα, ακόμα και στη Ν.Δ., όπου η συγκολλητική ουσία της εξουσίας δεν φαίνεται να λειτουργεί πια στην δεξιά της πτέρυγα.
Επομένως, το «τέλος εποχής» πρέπει να το δούμε, μάλλον, ως έναν σταθμό στο αέναο γίγνεσθαι. Και αυτά, κατά την άποψή μας, είναι άκρως ελπιδοφό-ρο!!!
