Του Βασίλειου Γρ. Παπαδάκη*
Ο φρενομανής ανθρωποκτόνος της «17Ν», έντεκα φορές ισόβια, απέχει από τροφή. Έχει το θράσος να εκβιάζει την δικαστική εξουσία απαιτώντας την μεταφορά του σε κρησφύγετο όπου συγκεντρώνεται η αφρόκρεμα του υποκόσμου: επισημασμένοι κακοποιοί, έμποροι ναρκωτικών, λευκής σαρκός, δολοφόνοι αθώων πολιτών και θρασύδειλοι τρομοκράτες. Σκοπός του μακελάρη της «17Ν» είναι η οργάνωση, διαχείριση του οργανωμένου εγκλήματος και οι επιθέσεις κατά αστυνομικών τμημάτων και τραπεζών.
Με ερεβώδη προσχεδιασμό ο θρασύδειλος φόνευσε συμπολίτες μας οι οποίοι διέθεταν γόητρο, κύρος και επιρροή. Είναι εμφανές ότι ο αμεταμέλητος εγκληματίας, με διπλό-γραμμική συγγένεια, είχε γεννήτορες και συγγενείς οι οποίοι δεν ανήκουν-αν στην αστική τάξη. Στην Ελλάδα ισχύει το διπλό-γραμμικό σύστημα συγγένειας.
Απώτερος σκοπός της τρομοκρατίας είναι η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας, και η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής δημοσιότητας. Η εκτόνωση, με εγκληματικές ενέργειες, του φθόνου και μίσους που τρέφουν κατ’ εκείνων οι οποίοι έχουν διαφορετικό πνευματικό πολιτισμό, θρησκεία, παιδεία και ηθικές αξίες. Πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις σε παγκόσμια κλίμακα έχουν την «σιωπηλή» υποστήριξη κυβερνήσεων, πολιτικών κομμάτων και ισχυρών οικονομικών κέντρων προς όφελος και των δύο πλευρών, σύμφωνα με τον νόμο του αμοιβαίου συμφέροντος.
Όπως διατυπώνει σε πολιτικό πλαίσιο ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στο βιβλίο: «Ο σύγχρονος κόσμος», o οικονομικός πόλεμος και η τρομοκρατία είναι αναπόφευκτα γεγονότα όπως και ο πόλεμος πάντων κατά πάντων «bellum omnium contra omnes”, φυσικός νόμος.
Ο τρομοκράτης, μέλος εγκληματικής οργάνωσης η οποία διαθέτει ηγεσία, ασκεί σωματική και ψυχολογική βία, μορφή δύναμης εντονότερη της επιθετικότητας. Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι απεριόριστα αρκεί να πετύχει τον σκοπό ή να απειλεί ότι θα τον πετύχει. Το έγκλημα, παράβαση του Ποινικού Δικαίου, είναι για τον τρομοκράτη πράξη δικαιοσύνης. Η ανθρωποκτονία αθώων, βίαιη και απρόσμενη, διαπράττεται από άτομα με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης (35-49), που δεν πτοούνται από ποινή φυλάκισης ή θανατική καταδίκη.
Τα επανειλημμένα τρομοκρατικά κτυπήματα, εγείρουν το ερώτημα κατά πόσον το Διεθνές Δίκαιο και ο Αντιτρομοκρατικός Νόμος είναι σε θέση να εκριζώσουν την τρομοκρατία. Η αποτυχία της Ε.Ε. να την περιορίσει αποτελεί πρόβλημα τεράστιας πολιτικό-οικονομικής και στρατηγικής σημασίας.
Στο βιβλίο «International Law» ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Michigan, U.S.A., William Bishop, αναφέρει: «Το Δ.Δ. αδυνατεί να επιβάλει τους νόμους που έχουν συμφωνηθεί και έχουν γίνει αποδεκτοί από τα κράτη, με την προσχώρηση στους διεθνείς οργανισμούς. Κάθε κράτος μπορεί να πράττει ή να διαπράττει κατά το δοκούν. Το Δ.Δ. δεν έχει την δύναμη να επιβάλει την τήρηση των κανόνων δικαίου και κατά συνέπεια είναι ανίσχυρο να πατάξει την τρομοκρατία».
Κατακλείς:
Άτομα τα οποία πάσχουν από βλακεντία και παραφρενία, θεωρούν τον θρασύδειλο εγκληματία ακριμάτιστο. Οι ιοί Covid-19 και μωρίας μόλυναν όχι μόνο τους απαίδευτους αλλά και τους πολύξερους.
*Επίτιμο μέλος Ενώσεων Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
