Του Τάσου Παπαδόπουλου
Πολλοί απορούν, γιατί τα βρίσκουν ο ορθόδοξος Πούτιν με τον ισλαμιστή Ερντογάν. Η απάντηση είναι απλή. Μετά την απόπειρα δηλητηρίασης του Ναβάλνι, ήρθε η σειρά της κατάργησης του κόμματός του, από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας.
Με αντίστοιχο τρόπο δεν κινείται στο εσωτερικό του και ο Ερντογάν; Φυλακίζει πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, στρατιωτικούς. Τα περί Γκουλενιστών στις κατηγορίες που τους αποδιδονται των τελευταίων 82 στρατιωτικών, είναι περσινά ξινά σταφύλια.
Έχουν εκλεγεί και οι δύο με συνοπτικές διαδικασίες, με σημαία την οικονομική ανάκαμψη των χωρών τους, αλλά με σημαντικό περιορισμό των ελευθεριών των πολιτών.
Μπορεί τυπικά να έχουν κοινοβουλευτισμό, στην πράξη όμως ισχύει η αρχή ενός ανδρός.
Και οι δύο καταβρόχθισαν τους βασικούς τους συνεργάτες. Ο Ερντογάν τους πρώην πρωθυπουργούς Γκιούλ, Νταβούτογλου, τον πρώην υπουργό Μπαπατζάν και άλλους, ενώ ο Πούτιν αποκεφάλισε τον μέχρι χθες πρωθυπουργό και κολλητό του, τον Μεντβέντεφ.
Βίοι παράλληλοι αυταρχικών ανδρών που τα καθεστώτα τους δεν έχουν καμιά σχέση με τις δημοκρατίες δυτικού τύπου με την πλειοψηφία να κυβερνά και την μειοψηφία να ελέγχει τις πράξεις και τις παραλείψεις της στο κοινοβούλιο και με άλλους σημαντικούς θεσμούς όπως η δικαιοσύνη και οι ανεξάρτητες αρχές.
Γι’ αυτό και οι Ευρωπαίοι καλό είναι να δουν κατάματα την πραγματικότητα και να πάψουν να πιστεύουν, ότι οι εξ ανατολών γείτονές τους, μπορούν να προσεγγίσουν τον δυτικό τρόπο ζωής και τις αξίες του, που καθοδηγούν τον δημόσιο βίο και κατοχυρώνουν τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών τους…
