Το «Άουσβιτς» της Χαμάς… Του Διονύση Κ. Καραχάλιου

Του Διονύση Κ. Καραχάλιου

Η εικόνα των τριών Ισραηλινών ομήρων, τους οποίους απελευθέρωσε προσφάτως (08.02) η Χαμάς, ήταν μια «γροθιά στο στομάχι» για την πολιτισμένη ανθρωπότητα, καθώς έφερε στην μνήμη όλων όσοι δεν έχουν υποκύψει στον σύγχρονο αντισημιτισμό, που προωθεί ανά την οικουμένη η Αριστερά, την φρίκη αλλοτινών εποχών…

Η αγαπημένη της Αριστεράς οργάνωση δολοφόνων, που με το πρόσχημα της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, κράτα υποχείριους στον εξτρεμισμό της τους Παλαιστινίους και αγωνίζεται λυσσωδώς για την εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη, απέδειξε ότι η ιδεολογία της, μέσα από το μίσος της για τον εβραϊκό κόσμο, έρχεται να συνδέσει τις μνήμες των ναζιστικών στρατοπέδων με την σημερινή πραγματικότητα: Αθώοι πολίτες, υπήρξαν στόχος καλά οργανωμένης επιχείρησης βίας και θανάτου, από φανατισμένους μουσουλμάνους, που συμπεριφέρθηκαν στα θύματά τους με την αγριότητα και την βαρβαρότητα των χιτλερικών υπανθρώπων.

Την ίδια στιγμή, οι αυτοθαυμαζόμενοι «αντιφασίστες» της Αριστεράς, όχι μόνον δεν αισθάνθηκαν την παραμικρή ενόχληση από αυτόν τον βδελυρό ισλαμικό φασισμό, αλλά, αντιθέτως, επιδοκίμασαν την απάνθρωπη δράση της Χαμάς, ως δίκαιη αντίδραση ενός καταπιεσμένου λαού που θέλει την ελευθερία του… Χωρίς φυσικά να σκέπτονται ότι η καταπίεση αυτού του λαού προέρχεται κυρίως από τους «αγωνιστές» της Χαμάς, που χρησιμοποιούν τα παιδιά και τις γυναίκες των Παλαιστινίων ως «ασπίδα», για να προστατεύονται οι ίδιοι από τις συνέπειες της εγκληματικής δράσης τους…

Ο πενηντάχρονος Ελί Σαραμπί, ο 34χρονος Ορ Λεβί και ο 54χρονος Ισραηλινογερμανός Οχάντ Μπεν Αμί, υπήρξαν, για 491 ημέρες, όμηροι συμμοριτών και όχι αιχμάλωτοι πολέμου. Ήσαν απλοί πολίτες, που ζούσαν ειρηνικά, χωρίς να έχουν βλάψει κανένα και όχι οπλισμένοι στρατιώτες σε πολεμική αναμέτρηση. Δεν συνελήφθησαν σε κάποια εμπλοκή τακτικών στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά υπήρξαν τραγικά θύματα μιας απρόκλητης και στυγερής επίθεσης δολοφόνων εναντίον απλών ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, με μοναδικό σκοπό την κατατρομοκράτηση του κράτους, του οποίου είναι πολίτες και με την ψευδαίσθηση της επίδειξης ισχύος έναντι μιας χώρας, της οποίας την ύπαρξη δεν ανέχεται ο ισλαμικός φανατισμός.

Τέσσερες χιλιάδες τρομοκράτες της Χαμάς, οπλισμένοι με όλα τα υπάνθρωπα ένστικτα που μπορεί να γεννήσει η ανθρώπινη θηριωδία, εισέβαλαν στο Ισραήλ, όχι για να κτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους, αλλά για να βιάσουν γυναίκες και παιδιά, να δολοφονήσουν αθώους ανθρώπους, να βασανίσουν και να εξευτελίσουν ζωντανούς και νεκρούς και, τελικά, να αποδείξουν ότι το αγιάτρευτο μίσος, που φωλιάζει στις ψυχές τους και τους υπαγορεύει την εξάλειψη του Ισραήλ, είναι αυτό που εμποδίζει κάθε προσπάθεια επίλυσης του λεγόμενου παλαιστινιακού προβλήματος…

Το μέγεθος της ισλαμικής κτηνωδίας αποδεικνύει η τραγική περίπτωση του Ελί Σαραμπί: Οι σαδιστές δολοφόνοι της Χαμάς τον ανεβάζουν, μαζί με τους δύο άλλους ομήρους, σε μια εξέδρα, όπου και οι τρεις επιδεικνύουν τα «έγγραφα» της απελευθέρωσής τους, προφανώς για να αντιληφθεί η παγκόσμια κοινότητα την μεγαλοψυχία των τρομοκρατών… Οι οποίοι ακούν, προφανώς ικανοποιημένοι και υπερήφανοι, τον Ελ Σαραμπί να δηλώνει «ευτυχής» διότι θα συναντήσει, επί τέλους, την οικογένειά του… Λίγες ώρες αργότερα, ελεύθερος πια, ο Ελί Σαραμπί θα πληροφορηθεί την φρικτή αλήθεια: η σύζυγός του και οι δύο κόρες του έχουν δολοφονηθεί, ήδη, κατά την φρικτή νύκτα της 7ης Οκτωβρίου… Ο Ορ Λεβί έχασε επίσης την σύζυγό του εκείνη την αποφράδα νύκτα…

Μήπως ακούσατε κάποια γυναικεία οργάνωση, από αυτές στις οποίες ξεμαλλιασμένες και ανταριασμένες φεμινίστριες ουρλιάζουν για δικαιώματα, ισότητα και απελευθέρωση; Μήπως πήρατε είδηση για κάποια αντίδραση του Me too ή για κάποια διαμαρτυρία από το «προοδευτικό» Χόλυγουντ;

Όχι! Μην ανησυχείτε! Θυμάστε τις φιλοσοβιετικές ειρηνιστικές οργανώσεις στις χώρες της Δύσεως, που διαμαρτύρονταν για την μελλοντική τοποθέτηση αμερικανικών πυραύλων, ως απάντηση στην ύπαρξη των σοβιετικών πυραύλων, που ήδη απειλούσαν την Δύση; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα!…

Σύμπασα η Αριστερά ξεδιπλώνει τον ναζιστικού τύπου αντισημιτισμό της και σιωπά, με κατανόηση, μπροστά στα εγκλήματα της Χαμάς. Αρνείται στο Ισραήλ το δικαίωμα να προστατεύσει τους αμάχους του από την δολοφονική μανία διεστραμμένων φανατικών ισλαμιστών και κλείνει μάτια, αυτιά και στόματα μπροστά στην απρόκλητη επίθεση ανήκουστης βίας αιμοσταγών νεοναζί, που μιλούν δήθεν για απελευθέρωση και δικαιώματα, ενώ περιφρονούν βαθύτατα την ανθρώπινη ζωή και υποτάσσουν τον παλαιστινιακό λαό, για τον οποίο, δήθεν, κόπτονται, στην τρομοκρατική κυριαρχία τους…

Η Αριστερά έχει μείνει απολύτως σιωπηλή μπροστά στην μετατροπή νοσοκομείων, σχολείων και εγκαταστάσεων του ΟΗΕ σε αμυντικά τείχη των υπόγειων στρατηγείων της Χαμάς…

Δεν βγάζει λέξη μπροστά στην απαίτηση «από το ποτάμι μέχρι την θάλασσα», που υπονοεί την πλήρη εξαφάνιση του Ισραήλ από την περιοχή των προγόνων του…

Δεν εγκαλεί τους άθλιους τρομοκράτες, που βάζουν ανθρώπινες ασπίδες τα παιδιά τους, για να πλαντάξουν αργότερα στο κλάμα, όταν χάνουν την ζωή τους, επειδή πρωτίστως αδιαφορούν γι’ αυτήν οι πατεράδες τους….

Και βέβαια το αίμα των αθώων, που υπέστησαν τις φρικαλεότητες της 8ης Οκτωβρίου 2023, κάθε άλλο παρά έχει συγκινήσει την Αριστερά, που εξακολουθεί να διαλαλεί τον πόνο της για τα θύματα των Παλαιστινίων, ενώ αρνείται να υψώσει, έστω και για τα προσχήματα, μια φωνή συμπαράστασης για τα θύματα εκείνης της νύκτας και για το δράμα της ομηρίας δεκάδων αθώων ανθρώπων, στα χέρια εκείνων που θέλουν να ξαναζωντανέψουν το Άουσβιτς…

Και φυσικά, η ελληνική Αριστερά, δεν θα μπορούσε παρά να είναι πρωτοπόρος σ’ αυτή την προκλητική και υποκριτική στάση, που απλώς υποδηλώνει ότι ο διαλαλούμενος «αντιφασισμός» της, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, από ξεδιάντροπος και ωμός φασισμός…

Αλλά, ξέχασα! Η εν Ελλάδι Αριστερά έχει άλλα «προβλήματα»! Ασχολείται με τους «δολοφόνους» της Νέας Δημοκρατίας, που δεν αφήνουν τον καημένο τον σταθμάρχη να χωνέψει με την ησυχία του τα σουβλάκια του…