Του Τάσου Παπαδόπουλου
Η Ελλάδα παρά το γεγονός ότι εντάχθηκε ως δέκατο μέλος στην Ε.Ε., παρόλο ότι ανήκει στη Βορειοατλαντική Συμμαχία από ιδρύσεως της και με δεδομένο ότι είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ, εν τούτοις δεν έχει εξασφαλίσει εν έτη 2021, το μείζον αγαθό που λέγεται ασφάλεια.
Ποια άραγε άλλη ευρωπαϊκή χώρα δέχεται ευθείες απειλές κατά της εδαφικής της ακεραιότητας , προκειμένου να υποκύψει στους εκβιασμούς , που φτάνουν στο ιταμό σημείο να λένε ότι αν σας επιτεθούμε δεν θα έρθει κανείς να σας σώσει και θα είστε μόνοι σας;
Με ιδιαίτερο θράσος επιχειρούν να νουθετήσουν τον Ελληνικό λαό λέγοντας του να κάτσει στ’ αυγά του, γιατί αν επιμένει να διεκδικεί τα όσα προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, τον περιμένουν πολλά δεινά.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Τουρκία πλειοδοτούν στις ρητορικές επιθέσεις προς την Ελλάδα. Εσχάτως ακούσαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την Άγκυρα να δηλώνει με περισσή κομπορρημοσύνη, ότι αυτός μπορεί να βγάλει τους υδατάνθρακες από την Α. Μεσόγειο.
Ενοχλούνται που επισκέπτονται τα νησιά του Α. Αιγαίου Έλληνες αξιωματούχοι. Ξεσηκώνουν τον κόσμο λέγοντας ότι τα νησιά αυτά πρέπει να μην διαθέτουν ούτε μια υποτυπώδη αμυντική προστασία. Επιχειρούν να αφιονίσουν την κοινή γνώμη τους με επιχειρήματα του τύπου, ότι η Ελλάδα σχεδιάζει να εισβάλει στα Μικρασιατικά παράλια.
Όλα αυτά την ώρα που υπάρχει πικρή εμπειρία από το παρελθόν στην Κύπρο, όταν το 1967 η χούντα των Αθηνών συμφώνησε να αποσυρθεί η Μεραρχία από την Μεγαλόνησο. Το αποτέλεσμα το είδαμε το 1974 με την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Και ενώ ισχυρίζονται ότι απειλούνται από την Ελλάδα, φτιάχνουν αποβατικό στόλο και έχουν εγκαταστήσει μια ολόκληρη στρατιά στα Μικρασιατικά παράλια.
Αν προσθέσει κανείς και τα ιλιγγιώδη εξοπλιστικά τους προγράμματα από τα Drones και τους S-400 μέχρι το αεροπλανοφόρο που ναυπηγείται από την Ισπανία για λογαριασμό της Τουρκίας, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς στο που το πηγαίνουν.
Εξάλλου δεν το κρύβουν, όταν δια στόματος του νέο-σουλτάνου διαλαλουν δημοσίως ότι θέλουν να κυριαρχήσουν και πάλι στην Μεσόγειο όπως ο Μπαρμπαρός πεντακόσια χρόνια πριν, μετά τη Ναυμαχία της Πρέβεζας το 1538.
Θεωρούν εχθρικές ενέργειες της Ελλάδας την συνεργασία στο Φόρουμ Φιλίας με χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου και μιλούν για καζάν-καζάν λύσεις που θα αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο.
Αυτός ο διαμοιρασμός σημαίνει δώσε μου τα μισά δικά σου στο Αιγαίο και τα άλλα μισά επίσης από τα δικά σου στην Α. Μεσόγειο, για να πάψω ως σύγχρονός Μινώταυρος, να απειλώ ότι θα σε κατασπαραξω.
Ένα χρόνο μετά την απόκρουση στον Έβρο του υβριδικού πολέμου, που εξαπέλυσε η Τουρκία, επαναλαμβάνουν τις κινήσεις εκφοβισμού προς τις δυνάμεις που επιτηρούν τα σύνορα και ανάμεσα σε αυτές και της Frontex με πυροβολισμούς και επιχειρήσεις προώθησης, με τη βοήθεια της στρατοχωροφυλακής, παράτυπων μεταναστών προς την Ελλάδα.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά , στην Αθήνα τα κόμματα της αντιπολίτευσης διαγκωνίζονται για το ποιος θα είναι πιο ακραίος στις τοποθετήσεις του επί παντός επιστητού.
Θα πει κανείς ότι αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης να ελέγχει την εκάστοτε εξουσία. Άλλο έλεγχος και εποικοδομητικές προτάσεις και άλλο καταγγελίες και μεγαλοστομίες του τύπου, αστυνομικό κράτος ή χούντα και πάει λέγοντας.
Φτάσαμε στο σημείο η αξιωματική αντιπολίτευση να ζητάει … συγκυβέρνηση με ένα κόμμα που θεωρεί ιδεολογικό του αντίπαλο και είτε το θέλουμε είτε όχι διαθέτει πλειοψηφία 158 εδρών που κανείς δεν αμφισβητεί.
Από την μια κάθε λίγο και λιγάκι ζητούν την παραίτηση των Σταϊκούρα, Χρυσοχοϊδη, Κεραμέως, Μενδώνη και λοιπών υπουργών κι από την άλλη κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας και Αρχηγό Αστυνομίας.
Ζητούν επίσης να μην νομοθετεί η Βουλή, λόγω πανδημίας, δηλ. με απλά λόγια η δημοκρατία σε αναστολή και να παγώσει ο νέος νόμος για τα Πανεπιστήμια, για να αποσύρουν τις δυνάμεις των κομματικών τους στρατών από τους δρόμους.
Την ώρα που στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολίτες έχουν περιοριστεί και τηρούν τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, κάποιοι λίγοι, με την προτροπή κομμάτων της αντιπολίτευσης, τους βγάζουν στους δρόμους για ψήλου πήδημα, με αποτέλεσμα να λειτουργούν οι συνωστισμένοι ως υπερ-μεταδότες και να ασφυκτιούν στη συνέχεια τα νοσοκομεία μας.
Την ίδια ώρα κατηγορούν την κυβέρνηση ότι απέτυχε στο θέμα της πανδημίας. Όταν το σύστημα πιέζεται, αλλά αντέχει και κανείς που έχει ανάγκη ΜΕΘ δεν την στερείται, όταν έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί δύο ιδιωτικές κλινικές και οι εμβολιασμοί προχωρούν κανονικά χωρίς προβλήματα, με πρωτόγνωρη οργάνωση, για τα μέχρι χθες δεδομένα της χώρας μας.
Κι επειδή το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουμε να κάνουμε με στερητικό σύνδρομο της εξουσίας.
Αναρωτιέται κανείς, που δεν φοράει παραμορφωτικές κομματικές παρωπίδες, αν όλοι αυτοί που απειλούν με παρατεταμένες δημόσιες συγκεντρώσεις, εν μέσω καραντίνας αν δεν μετακινηθεί στο σωφρονιστικό κατάστημα της αρεσκείας του ο πολύ-ισοβίτης, ή άλλους που επικροτούν τους βανδαλισμούς στο ΑΠΘ για τον ίδιο λόγο, αν έχουν «ενσυναίσθηση» όπως λέει και ο αρχηγός τους των λόγων τους, ή αν το πάθος από την απώλεια της εξουσίας τους έχει τυφλώσει…
