Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Με την ψηφοφορία και τις αποχωρήσεις, εν μέσω χαρακτηρισμών από πολιτικούς αρχηγούς, που παριστάνουν τους εισαγγελείς και τους δικαστές, που δεν περιποιούν τιμή στο ελληνικό κοινοβούλιο, έκλεισε η κοινοβουλευτική διαδικασία παραπομπής του Χ. Τριαντόπουλου στους φυσικούς δικαστές.
Από την μια, οι τιμωροί της λεγόμενης ‘συγκάλυψης’ κι από την άλλη η κυβέρνηση, που επιχείρησε να απαντήσει στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης. Η δημοσκοπική εκτόξευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, την έφερε σε άμεση αντιπαράθεση με την πολυκερματισμένη αριστερά, ενώ και στο δεξιό κέρας της ΝΔ, οι αιχμηρές κόντρες καλά κρατούν.
Τα δύο, χαρακτηριζόμενα συστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης, πάτωσαν, όταν επιχείρησαν άκοπα κέρδη, καβαλώντας στο κύμα των διαμαρτυριών, που αναδείχθηκαν από τις δύο μεγάλες συγκεντρώσεις. Αποτέλεσμα να χάνουν δυνάμεις και να καταποντίζονται, όπως τις καταγράφουν πολλές δημοσκοπήσεις.
Αντίθετα οι σταυροφόροι της επίθεσης στην κυβέρνηση, από την ακροδεξιά και την αριστερά τύπου Βαρουφάκη, που εκφράζουν οι Βελλοπουλος και Κωνσταντοπούλου, δρέπουν τους καρπούς της αχαλίνωτης και με αναπόδεικτους και ακραίους χαρακτηρισμούς της επίθεσης, εναντίον της κυβέρνησης.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση εμφανίζεται ένα 21% του ΠΑΣΟΚ και ένα 24% του ΣΥΡΙΖΑ, να διαρρέουν προς την Πλεύση Ελευθερίας. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι οι δύο αυτοί σχηματισμοί, είναι μονοπρόσωπα κόμματα, που χρησιμοποιούν με επιτυχία το κύμα διαμαρτυρίας για τα Τέμπη.
Βεβαίως ουδείς γνωρίζει, αν αυτό το κοινό, όταν έρθει η ώρα της κάλπης, θα ψηφίσει με την αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση. Αν θα επιχειρήσει να πληροφορηθεί τι ακριβώς πρεσβεύουν αυτά τα κόμματα. Αν διαθέτουν στελέχη, ικανά να τα υλοποιήσουν. Για την ώρα δεν εμφανίζονται να έχουν θέσεις ή ένα κάποιο πρόγραμμα, που θα λύσει σημαντικά προβλήματα, όπως αυτό της ακρίβειας, του στεγαστικού, της υγείας και της παιδείας.
Στο τελευταίο ειδικά υπάρχει ένα κομφούζιο. Κάποιοι το βλέπουν επιδερμικά, όπως τα πρόσθετα κονδύλια και οι νέες προσλήψεις και αγνοούν τα σημαντικά, που είναι τα φροντιστήρια που έχουν υποκαταστήσει τον ρόλο του σχολείου, η βία που έχει επεκταθεί σε μικρότερες ηλικίες, αλλά και το δημογραφικό που μειώνει δραματικά κάθε χρόνο τον αριθμό των μαθητών στις αίθουσες διδασκαλίας.
Οι λεγόμενοι αντισυστημικοί, ανέδειξαν αιτήματα, όπως αυτό της δικαιοσύνης , της δημοκρατίας ή της ελευθερίας. Οι οπαδοί τους δεν κυκλοφορούν στο κέντρο των πόλεων μετά από συγκεντρώσεις, και δεν βλέπουν τους βανδαλισμούς και τις βαρβαρότητες σε κτίρια και μνημεία, που διαπράττουν διάφορες ποικιλόμορφες ομάδες, υπό την ανοχή των αρχών, που είναι πολλές φορές απλοί θεατές.
Τα κομματικά οφέλη κάποιων νεόκοπων της πολιτικής, είναι υπεράνω της ασφάλειας και της προστασίας της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των πολιτών. Και φυσικό είναι, μιας και δεν έχουν τι να μας πουν κάτι επί της ουσίας της πολιτικής, που δεν είναι άλλη από την αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Αλλά και η κυβέρνηση, επαναπαύθηκε μετά την δεύτερη άνετη εκλογική της νίκη. Έχει κι αυτή σημαντικό μερίδιο της ευθύνης, για τα μαύρα χάλια των ελληνικών σιδηροδρόμων. Το μείζον θέμα της ανεκτέλεστης Σύμβασης 717, έχει αποσιωπηθεί. Ανατέθηκε στα τέλη του 2014 με ορίζοντα ολοκλήρωσης εντός 24 μηνών.
Δύο εταιρείες, μια ελληνική και μια γαλλική, την ανέλαβαν με υποχρέωση να ολοκληρώσουν το σύστημα τηλε-διοίκησης σε δύο χρόνια. Πέρασε από τον ΣΥΡΙΖΑ, που για τέσσερα και πλέον χρόνια, την κλωθογύριζε, χωρίς να την ολοκληρώσει, για ακολουθήσει την ίδια τακτική και η ΝΔ, για άλλα τόσα χρόνια, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην μοιραία 28η Φεβρουαρίου του 2013 και την τραγική κατάληξη.
Οι ευθύνες υπό διερεύνηση για την ανεκτέλεστη σύμβαση ξεκινούν από το 2014 και φτάνουν στο 2023. Κι αυτό, γιατί οι δύο ανάδοχοι στην πορεία του χρόνου συγκρούστηκαν και βρέθηκαν στα δικαστήρια. Αντί λοιπόν εξ αρχής να καταγγελθεί η αμαρτωλή σύμβαση, την έσερναν ανεκτέλεστη οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι υπουργοί, για οκτώ και πλέον χρόνια βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές που χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά τρένα, ως μέσο μεταφοράς.
Και δεν έφτανε αυτό, ο παραιτηθείς υπουργός Κ.Αχ. Καραμανλής, κατέβηκε εκ νέου στις εκλογές του 2023, δημιουργώντας έτσι μιαν έντονη δυσαρέσκεια από την πλευρά των οικογενειών των θυμάτων. Η κίνηση Μητσοτάκη να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια ο Κ. Καραμανλής, μπορεί να εξυπηρετούσε τις εσωκομματικές ισορροπίες, που έχουν αναφορά στον ιδρυτή του κόμματος, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα έπρεπε κάποιοι στο Μαξίμου, να έχουν την διορατικότητα να την αποφύγουν, για να μην προκαλέσουν περαιτέρω.
Το αφήγημα Βελλόπουλου περί ξυλολίου, μαζί με άλλα, όπως αυτά επιβατών και βαγονιών που εξαϋλώθηκαν, βρήκε ευήκοα ώτα, τόσο από το σύνολο της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης, όσο από μια μεγάλη δυστυχώς κατηγορία πολιτών, που δεν διυλίζουν την σκέψη τους και αρέσκονται στις θεωρίες συνωμοσίας.
Έτσι η δραματική απώλεια 57 ανθρώπων, έγινε το όχημα μιας ευρύτερης διαμαρτυρίας, που μας γυρίζει στο 2008, τότε που κάηκε η Αθήνα, με αφορμή την δολοφονία Γρηγορόπουλου.
Είναι να απορεί κανείς, γιατί δεν αναζητήθηκαν πολιτικές και ποινικές ευθύνες, για την ολιγωρία κυβερνητικών στελεχών στο Μάτι, και η υπόθεση έπεσε στα μαλακά, ακολουθώντας την πορεία της λήθης, όταν πέρα από την εκκένωση, που δεν έγινε έγκαιρα, κάποιοι άνθρωποι πνίγηκαν στη θάλασσα, μιας και ούτε η αποβίβαση των επιβατών που έφταναν από τα νησιά στο λιμάνι δεν διακόπηκε, και δεν επιστρατεύτηκαν κάποια μικρά σκάφη από την διπλανή Ραφήνα για να τους διασώσουν.
Αντίθετα στα Τέμπη, οι αντιπολιτευόμενοι και ορισμένοι συγγενείς ζητούν να πάει στη φυλακή ο Μητσοτάκης, στήνοντας λαϊκά δικαστήρια, υποκαθιστώντας τις θεσμοθετημένες αρχές του κράτους.
Επειδή οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και όσοι λένε ‘γαία πυρί μειχθήτω’ καλό θα είναι να συνέλθουν και να σοβαρευτούν, μιας και πέρα από το κακό υπάρχει το χειρότερο. Και το χειρότερο το έχει υποστεί η πατρίδα μας πολλές φορές, με ενδεικτικές το 1922 και το 1974. Εκτός αν τρελαθήκαμε ομαδικά και θέλουμε να επανέλθουμε στην προ του 1821 εποχή, ως επαρχία της …Τουρκίας.
