Του Κώστα Πάντζιου
Μεσούντος του καλοκαιριού και με το βλέμμα στην ανάπαυλα των διακοπών, ο Δυτικός Ελεύθερος Κόσμος δικαιούται να είναι πρόσθετα ικανοποιημένος με τις επιτυχίες της πολιτικής του ηγεσίας, έναντι των αντιπάλων, δεδηλωμέ-νων και μη.
Τι εννοούμε; Πρώτον, μετά από ενάμιση χρόνο, περίπου, πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, στο έδαφος της μαρτυρικής Ουκρανίας, οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, από 30 που ήταν έγιναν 32!!! Αυτό κι αν λέγεται διπλωματική επιτυχία για το καθεστώς Πούτιν!!! Μόνο ένα πράγμα να τονίσουμε, ότι δηλαδή, αν δεν κήρυττε αυτόν τον άγαρμπο και αχρείαστο πόλεμο ο Ρώσος Πρόεδρος, το ΝΑΤΟ θα εξακολουθούσε να είναι «κλινικά νεκρό», όπως είχε τονίσει ο Πρόεδρος Εμ. Μακρόν και δεν θα συζητούσε η ηγεσία του –βάσιμα απ’ ό,τι λέγεται– για ένταξη της Ουκρανίας στους κόλπους της Συμμαχίας, άμεσα μετά το τέλος του πολέμου. Ενώ οι πολίτες που παρακολουθούν τα διεθνή γεγονότα, θα θυμούνται πως, ακριβώς δύο μήνες μετά την έναρξη του απίστευτου αυτού πολέμου, η Δύση είχε αποδεχθεί την αφαίρεση από τα επιδιωκόμενα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, καθώς είχε δεχτεί να ελέγχει η Ρωσία ένα «ζωνάρι» ανατολικά, στο άκρο της χώρας αυτής, που όπως ισχυριζόταν η Μόσχα, είχε ρωσικό πληθυσμό που κατά κάποιον τρόπο καταπιεζόταν.
Δεύτερον, μ’ αυτά και μ’ αυτά, η τουρκική πολιτική ηγεσία επιτέλους αντελήφθη πως δεν συμφέρει να είσαι με τον ηττημένο, αλλά με τον νικητή. Και επομένως, συναίνεσε να γίνουν τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ από 30 σε 32, με την προσθήκη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, έναντι αεροσκαφών F-16 που λαμβάνονται και δεν λαμβάνονται και αναβαθμίζονται και δεν αναβαθ-μίζονται!!! Όσο για το «αντάλλαγμα» της συνέχισης της ενταξιακής διαδικασίας της γείτονος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κανείς δεν την είχε καθυστερήσει, εκτός από την Τουρκία, η πολιτική ηγεσία της οποίας συλλήβδην μιλούσε πριν δύο μήνες για «σταυροφόρους», με τους οποίους δεν ήθελε να έχει καμία συνάφεια. Το πόσο σοβαρά έλαβε υπ’ όψη της η Ε.Ε. την όψιμη επιθυμία του κ. Τ. Ερντογάν για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, προκύπτει από το ότι, απάντηση στις σχετικές δηλώσεις του Προέδρου8 της Τουρκίας έδωσε η δεύτερη Αναπληρώτρια Επίτροπος της Κομισιόν και όχι ο αρμόδιος Επίτροπος για θέματα Διεύρυνσης της Ε.Ε.
Κάθε λογικός άνθρωπος, απανταχού της γης, δεν θέλει ένταση και πολέμους. Άρα και εμείς οι Έλληνες πολίτες συμφωνούμε σ’ αυτό, διότι εκτός των άλλων, η ένταση δεν βοηθά καθόλου την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Παράδειγμα η Τουρκία, που η οικονομία της βρίσκεται στο κατώφλι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και τα χαμόγελα καλής θέλησης του κ. Ερντογάν προς τον εκπληκτικό Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Τζο Μπάιντεν, μάλλον αποβλέπουν στο μήπως και «βάλει πλάτη» και αποφευχθεί η χρεωκοπία της γείτονος.
Τέλος, τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα για το καθεστώς του κ. Πούτιν, καθώς οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσεως δεν αντέχονται πλέον. Στο μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία η Ρωσία δεν έχει υπερισχύσει και επομένως, είναι πολλοί πλέον οι πολιτικοί αναλυτές και ειδικοί στα γεωπολιτικά, που προβλέπουν παύση του πυρός ως τον προσεχή χειμώνα και έναρξη διαπραγματεύσεων. Για το ποιοι θα είναι οι όροι και ποιοι θα έχουν διπλωματικά χάσει, δεν χρειάζεται να το αναλύσουν και πολύ, τη στιγμή που οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η Κινεζική πολιτική ηγεσία ανησυχεί σφόδρα για το ενδεχόμενο, με τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και με την ανύπαρκτη σχεδόν περίπτωση να τον κερδίσει η Ρωσία, να προκύψει στο Κρεμλίνο φιλοδυτική πολιτική ηγεσία!!!
Όμως, είναι εύκολο να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία; Ασφαλώς όχι. Ισχύει, ίσως, ακόμα αυτό που έγραψε στο «ΒΗΜΑ» ο έγκριτος συνάδελφος κ. Γιάννης Πρετεντέρης: «Πως μπορεί ο κ. Πούτιν να σταματήσει έναν πόλεμο, όταν δεν ξέρει γιατί τον άρχισε;»
