Του Μάνου Βουλαρινού
Η διαμαρτυρία του ΚΚΕ στην Ακρόπολη επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα προσφέρει ένα μοναδικό μίγμα κιτς και παραβατικότητας που οι τουρίστες δε θα δουν πουθενά αλλού
Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τους συμπολίτες που ενοχλούνται από τα σεντόνια που απλώνουν οι πιστοί του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ακρόπολη. Όχι μόνο βρίσκω το θέαμα απολύτως ταιριαστό με την υπόλοιπη επικράτεια στην οποία το κιτς και η παραβατικότητα φτιάχνουν το ωραίο κουβάρι που ονομάζουμε Ελλάδα, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορούμε και να εκμεταλλευτούμε τουριστικώς τις δράσεις των σταλινικών συντρόφων έτσι ώστε και εκείνοι να κάνουν την επαναστατική ψυχοθεραπεία τους (παλιά τη λέγανε γυμναστική) και η χώρα να αυξήσει τα τουριστικά της έσοδα.
Για αρχή να σας πω πως, αντιθέτως με αυτά που ακούω και διαβάζω, είμαι σίγουρος πως το άπλωμα των κομμουνιστικών σεντονιών στην Ακρόπολη όχι μόνο δεν ντροπιάζει τη χώρα αλλά ενθουσιάζει τους τουρίστες. Άλλωστε η ίδια η ουσία του τουρισμού είναι η αλλαγή παραστάσεων. Δεν κάνεις ένα ταξίδι εκατοντάδων ή χιλιάδων χιλιομέτρων για να δεις ό,τι μπορείς να δεις και στη χώρα σου, αλλά για να αντικρίσεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Έτσι, όπως εμείς ταξιδεύουμε στις πρωτεύουσες της Ευρώπης για να περπατήσουμε σε κανονικά πεζοδρόμια, να δούμε τοίχους που δεν είναι μουτζουρωμένοι, να δούμε αυτοκίνητα που σταματούν στη διάβαση των πεζών, να μπούμε σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που σε πάνε στον προορισμό σου την προβλεπόμενη ώρα και γενικά να ζήσουμε για λίγες μέρες στον πολιτισμό, έτσι και οι τουρίστες από τις άλλες πρωτεύουσες λογικά έρχονται στην Αθήνα για να δουν πως είναι μια πόλη στην οποία ο πολιτισμός αφορα μόνο το παρελθόν και υπάρχει αποκλειστικά κλεισμένος σε μουσεία. Ή (για να φέρω και ένα άλλο παράδειγμα) όπως στην Αφρική ταξιδεύουμε για να δούμε τη Σαβάνα και τα άγρια θηρία έτσι και στην Αθήνα οι τουρίστες λογικά έρχονται για να δουν από κοντά το χάος της απόλυτης ασυλίας της παραβατικότητας.
Ένας τουρίστας θα ήταν δυστυχής αν στην επιστροφή το μόνο που θα μπορούσε να πει στους φίλους του που τον ρωτούν «πώς είναι η Αθήνα;» θα ήταν ένα «πολύ ωραία, όπως οι περισσότερες πρωτεύουσες». Αν όμως άρχιζε να τους διηγείται για τις μουτζούρες σε κάθε τοίχο της πόλης, την αγωνιώδη προσπάθεια να βαδίσεις σε πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν ή να διασχίσεις δρόμους στους οποιους δεν τηρείται κανένας κανόνας οδικής κυκλοφορίας, αν τους μιλούσε για το πωποβάρεμα των αστυνομικών που ακόμα και οι πιο επικίνδυνες παραβάσεις δεν είναι ικανές να τους αποσπάσουν από τον φρέντο και το κουτσομπολιό, σίγουρα θα ενθουσίαζε το κοινό του. Φανταστείτε να προσθέσει στη διήγηση του και το ότι στην Ελλάδα όχι μόνο υπάρχουν ακόμα κομμουνιστές αλλά είναι και υπεράνω κάθε νόμου. Φανταστείτε να τους περιγράψει τις τελετές και τις λιτανείες των συντρόφων. Φανταστείτε να τους πει για το άπλωμα των σεντονιών στην Ακρόπολη. Είμαι σίγουρος ότι οποιοσδήποτε διηγηθεί όλα τα παραπάνω θα κάνει το ακροατήριο του να θέλει διακαώς να επισκεφτεί αυτό το γραφικό λούνα παρκ που ονομάζεται Αθήνα.
Ο τουρίστας το θέλει το φολκλόρ και τίποτα δεν είναι πιο φολκλορικό όσο οι θρησκευτικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ. Αν τις διαφημίσουμε καταλλήλως (και αν στο μείγμα προσθέσουμε και τις επαναστατικές ψυχοθεραπείες των υπόλοιπων συντρόφων αλλά και των συμπολιτών που δηλώνουν αντιεξουσιαστές), νομίζω ότι μπορούμε να προσελκύσουμε πολλούς τουρίστες που θα θέλουν από κοντά να δουν όλα αυτά τα αξιοπερίεργα. Φυσικά εκτός από τη διαφήμιση θα πρέπει να γίνουν και έργα. Ας πούμε θα πρέπει η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων να περιλάβει και το Σπίτι του Λαού στον Περισσό ή έστω τα γραφεία του ΚΚΕ στο κέντρο. Σκεφτείτε μια καμπάνια που θα λέει «Ελάτε στην Αθήνα, την πόλη που όλα επιτρέπονται» ή «Ταξιδέψτε πίσω στο χρόνο και δείτε από κοντά κομμουνιστές να λερώνουν τοίχους με σπρέι και αφίσες»
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι ο κάθε τόπος προβάλλει τις ιδιατερότητές του. Η δική μας ιδιαιτερότητα είναι η γραφική λούμπεν αριστερά και η απόλυτη απροθυμία των κυβερνήσεων να επιβάλουν τον νόμο. Μέχρι τώρα αντιμετωπίζαμε αυτή την ιδιαιτερότητα ως μειονέκτημα. Μήπως ήρθε η ώρα να την κάνουμε πλεονέκτημα; Και μπράβο μας.
Πηγή: athensvoice.gr
