Η νέα κυβέρνηση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν είναι ένα πολυσυλλεκτικό μείγμα δεξιών, αριστερών, επαγγελματιών της πολιτικής και ειδικών. Θα μπορέσει το συνονθύλευμα να γίνει ομάδα; Με την πρώτη ματιά η νέα κυβέρνηση που παρουσίασε χθες ο νεοεκλεγείς Γάλλος πρόεδρος είναι μια πολυσυλλεκτική σύνθεση πολιτικών με κυβερνητική εμπειρία, δεξιών, αριστερών, ειδικών, ακτιβιστών, νέων και γηραιότερων –ακριβώς όπως είχε δεσμευθεί ο Εμανουέλ Μακρόν. Αυτή η κυβέρνηση είναι κάτι και το εντελώς καινούργιο και ετερογενές. Μπορεί ο πρόεδρος της Γαλλίας να συνθέσει αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία, φτιάχνοντας μια ομάδα που να συνεργάζεται αποτελεσματικά και αφοσιωμένα;
Οι Ρεπουμπλικάνοι
Ο Μακρόν εμπιστεύθηκε ένα από τα σημαντικότερα υπουργικά χαρτοφυλάκια σε έναν πολιτικό συνυφασμένο με το συντηρητικό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων. Ο Μπρούνο Λε Μερ είναι ο νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, αρμόδιος μεταξύ άλλων για τις διαπραγματεύσεις σχετικά με την αναδιαμόρφωση της ευρωζώνης που επιδιώκει ο γάλλος πρόεδρος. Ο Λε Μερ ήταν υπουργός στο διάστημα της προεδρίας Σαρκοζί, υπήρξε και ο ίδιος προεδρικός υποψήφιος και γνωρίζει καλά τον κυβερνητικό μηχανισμό. Η υπουργοποίησή του είναι ένα μήνυμα ότι ο Μακρόν επιθυμεί συμπαγή δημοσιονομική διαχείριση. Πρόκειται για τον δεύτερο πολιτικό που προέρχεται από τη γαλλική κεντροδεξιά μετά τον νεοδιορισθέντα συντηρητικό γάλλο πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ.
Η δεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων έσπευσε πάντως να ξεκαθαρίσει ότι η συμμετοχή δύο στελεχών στη νέα κυβέρνηση δεν επαρκεί για να δεσμεύσει πολιτικά το συντηρητικό κόμμα. Κατά την άποψή τους το νέο υπουργικό συμβούλιο είναι μεταβατική λύση μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, στις οποίες εκτιμούν ότι μια νίκη των Ρεπουμπλικάνων θα ανατρέψει τους συσχετισμούς και το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις κάθε άλλο παρά εκλογικό θρίαμβο υπόσχονται για τους Ρεπουμπλικάνους. Εξάλλου με την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων από τον Εντουάρ Φιλίπ, έναν -έστω μετριοπαθή- συντηρητικό, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων έχει εξασφαλίσει ήδη το σημαντικότερο πόστο της νέας κυβέρνησης.
Οι Σοσιαλιστές
Μόλις ένας υπουργός προέρχεται από την προηγούμενη κυβέρνηση του πρώην προέδρου Ολάντ. Ο Ζαν-Υβ λε Ντριάν “μετακομίζει” από το υπουργείο Άμυνας, αναλαμβάνοντας καθήκοντα υπουργού Ευρώπης και Εξωτερικών. Ήταν αναμενόμενο ο Εμανουέλ Μακρόν να διατηρήσει στην κυβέρνηση τον ιδιαίτερα δημοφιλή και έμπειρο σοσιαλιστή πολιτικό που αναμένεται να παραμείνει στη σημερινή γραμμή της Γαλλίας στον εξωτερικό τομέα και είναι φιλοευρωπαίος. Όπως άλλωστε και το σύνολο του νέου υπουργικού συμβουλίου.
Οι “πιστοί” του Μακρόν
Ο νέος υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης κατά την τελετή ανάληψης της προεδρίας από τον Μακρόν την Κυριακή. Ο δήμαρχος της Λυών και πρώην στέλεχος των Σοσιαλιστών ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές του κινήματος En Marche του Εμανουέλ Μακρόν και πιστεύει ακράδαντα στις ικανότητες του νέου Γάλλου ηγέτη. Ο Κολόμπ καλείται να συνεχίσει τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και να επαναφέρει την ηρεμία στις τάξεις της δυσαρεστημένης αστυνομίας. Η επιτυχία του θα είναι καθοριστική για τη σταθερότητα της κυβέρνησης Μακρόν. Ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού θα κληθεί ως νέος υπουργός Δικαιοσύνης να διαχειριστεί την κρίση του δικαστικού συστήματος, το οποίο δέχθηκε σκληρή κριτική κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα μεταξύ άλλων με αφορμή έρευνες κατά του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Φρανσουά Φιγιόν και της επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν. Και ο Μπαϊρού συγκαταλέγεται στους πρώτους υποστηρικτές του Μακρόν, ωστόσο ο διορισμός του είναι προϊόν πολιτικού υπολογισμού προκειμένου να εξασφαλιστεί η ψήφος των κεντρώων πολιτικών και συνακόλουθα η κυβερνητική πλειοψηφία.
Οι γυναίκες και η έκπληξη
Για πρώτη φορά ένας Γάλλος πρόεδρος υποσχέθηκε να αναθέσει τα μισά υπουργικά χαρτοφυλάκια σε γυναίκες και το έπραξε. Μαζί με τους υφυπουργούς έχουν διοριστεί 11 γυναίκες στο σύνολο των 22 εκλεκτών. Τη σημαντικότερη θέση κατέχει η νέα υπουργός Άμυνας Σιλβί Γκουλάρ, η οποία αναμένεται να δώσει έμφαση στην ευρωπαϊκή συνεργασία. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του Νικολά Ιλό στο γαλλικό υπουργείο Περιβάλλοντος. Ο Ιλό υπήρξε επί σειρά ετών ακτιβιστής οικολόγος που απέρριπτε σταθερά τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η επιλογή του θεωρείται ισχυρό μήνυμα για μια βαθμιαία απόσυρση της Γαλλίας από την πυρηνική ενέργεια. Η νέα γαλλική κυβέρνηση είναι ένα πείραμα. Ο Μακρόν δεν συνέθεσε απλά ένα μείγμα γενεών και προσώπων με διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό, αλλά επέλεξε και ειδικούς όπως και άτομα απευθείας από τον κλάδο της οικονομίας. Το κατά πόσο αυτό το πολιτικό ποτ-πουρί μπορεί να εργαστεί από κοινού και με αφοσίωση προς τον νέο Γάλλο πρόεδρο για την επίτευξη των κυβερνητικών στόχων απομένει να φανεί.
