Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Πυκνώνουν όλο και περισσότερο οι αναλύσεις, οι προβλέψεις και βέβαια οι έρευνες της κοινής γνώμης σχετικά με τις επερχόμενες, αργότερα μεσα στο χρόνο, προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Εκεί εντοπίζονται κάποια στοιχεία που προκαλούν προβληματισμό και ενισχύουν κάποιες σκέψεις. Και υπάρχουν κάποια θέματα που εύλογα ανοίγουν πολλές κουβέντες για το μέλλον. Αυτό που δείχνουν οι έρευνες είναι μια αναμφισβήτητη ισχυρή παρουσία του Τράμπ στις περισσότερες αμερικανικές πολιτείες. Αν και τυπικά τα χρήσματα για τις εκλογές δεν έχουν δοθεί ακόμη, εν τούτοις ελάχιστοι αμφιβάλλουν για το ποιοί τελικά θα διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα. Οι υποψήφιοι δεν θα είναι άλλοι απο τον σημερινο Πρόεδρο Μπάιντεν και τον πρ. Πρόεδρο Τραμπ.
Με βάση τις έρευνες και τις σχετικές αναλύσεις, ο Ντόναλντ Τράμπ φαίνεται να προηγείται ελαφρά στις προτιμήσεις της κοινής γνώμης. Είναι φανερό πως ο Μπάιντεν θα κερδίσει σχεδον άνετα τα μεγάλα αμερικανικα αστικά κέντρα και τις Πολιτείες στα οποία υπάγονται, όπως η Νέα Υόρκη, η Καλιφόρνια (Λος Αντζελες, Σαν Φραντσίσκο) και το Ιλλινόις (Σικάγο). Η μεγάλη όμως μάζα των κεντρικών Πολιτειών θα πάει στους Ρεπουμπλικάνους. Αυτο κυρίως οφείλεται στην αποστασιοποίηση των πληθυσμών της ηπειρωτικής Αμερικής, με τις παραδοσιακές αντιλήψεις και αξίες, με την εμμονή του Δημοκρατικού Κόμματος με τα ζητήματα των δικαιωμάτων – φυλετικών, σεξουαλικών – και με θέματα μειονοτήτων, φύλλου και περιβάλλοντος.
Στο πλέγμα αυτών των ενδιαφερόντων οι Δημοκρατικοί εχουν αποστασιοποιηθεί απο παραδοσιακά ζητήματα που ιστορικά τους είχαν καθορίσει. Ασχολούνται πολυ λιγότερο σήμερα με θέματα οικονομικών ανισοτήτων, κοινωνικών αδικιών και με τα προβλήματα των μισθωτών εργαζομένων. Εχουν έτσι αποδυναμωθεί τα εργατικά συνδικάτα κσι υπάρχει μια σχετική στροφή των οικονομικά ασθενών στρωμάτων που νοιώθουν εγκατάλειψη απο το Δημοκρατικό Κόμμα.
Παρατηρείται έτσι στις έρευνες μια εντυπωσιακή ισχύς του Προέδρου Μπάιντεν στις Ανατολικες και τις Δυτικές παράχθιες Πολιτείες. Ενω ο Τραμπ προηγείται άνετα σε ολες σχεδον τις κεντρικές Πολιτείες (με την εξαίρεση της Αριζόνα) αλλα και στην Φλώριδα, απο αυτές που βρέχονται απο θάλασσα (Ατλαντικό) – οπως και στις άλλες Πολιτείες του Νότου (Τέξας, Λουισιάνα, Μισσισίπη, Τζώρτζια, Καρολίνες). Παρατηρείται έτσι το φαινόμενο οι Δημοκρατικοί να κυριαρχούν “όπου υπάρχει νερό” (Ειρηνικός, Ατλαντικός, Μεγάλες Λίμνες στο Βορρά) και να χάνουν σχεδόν παντού αλλού. Αυτό ισως να μπορεί να εξηγηθεί πως η θάλασσα ανοίγει ορίζοντες και φέρνει σε στενότερη επαφή τον τοπικό πληθυσμό με τον κοσμοπολιτισμό. Ενώ η Φλώριδα δείχνει διαφορετική συμπεριφορά λόγω γειτνίασης με Κούβα και λόγω χιλιάδων από εκεί μεταναστών.
Το ζήτημα είναι πόσες εμπλοκές ενδεχόμενα θα παρουσιασθούν απο μία εκλογή του Τράμπ σε διεθνές επίπεδο (στις συμφωνίες για το περιβάλλον λχ) αλλά και πόσα θα αλλάξουν στις σχέσεις με Ρωσία. Αξίζει κάποιος να διερευνήσει τις αντιφάσεις η υποκρισίες της Δύσης (και κυρίως των ΗΠΑ) στα μέτρα εναντίον κάθε εξαγωγής ενέργειας απο Ρωσία (πετρέλαιο, αέριο), εξαιρώντας όμως από όλα αυτά την ατομική ενέργεια (Ροσατομ), όπως και το γεγονός οτι η Τουρκία συνεχίζει κανονικές ενεργειακές συναλλαγές με την Μόσχα… Αλλα γι’ αυτά θα υπάρξει ειδική ανάλυση.
