Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
«Πιστεύω ότι προσεγγίζουμε την ώρα που θα υπογράψουμε το σχετικό συνυποσχετικό για την παραπομπή του θέματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αλβανία, στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προ ημερών από τα Τίρανα προσερχόμενος στη σύνοδο Ευρωπαϊκής Ένωσης – Δυτικών Βαλκανίων.
Ανάλογη δήλωση είχε κάνει πριν από δύο χρόνια και ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας. Πέρασαν έκτοτε 24 ολόκληροι μήνες μέχρι σήμερα για να ακούσουμε και πάλι την ευχή ότι προσεγγίζει η ώρα του συνυποσχετικού.
Αν δει κανείς το όλο θέμα με την Αλβανία σε βάθος παρελθόντος χρόνου θα διαπιστώσει ότι τα Τίρανα δεν φαίνονται πρόθυμα να υπογράψουν κανένα συνυποσχετικό, μια και οι ιδιαίτερα φιλικές μέχρι παρεξηγήσεως σχέσεις του Ράμα με τον Ερντογάν, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για μια τέτοιου είδους κίνηση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Εξάλλου το αλβανικό κόλπο είναι ήδη γνωστό από το 2009, όταν υπέγραψαν την συμφωνία οριοθέτησης η Ελλάδα, που τους έδωσε το πράσινο φως για την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ και στην συνέχεια με παρότρυνση της Τουρκίας ο Έντι Ράμα ως αντιπολίτευση, κατέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Χώρας και την ακύρωσε.
Την αρνητική στάση του ο Ε. Ράμα απέναντι στην Ελλάδα την έδειξε εξάλλου και λίγο πριν την άφιξη του Κ. Μητσοτάκη στα Τίρανα, όταν σε συνέντευξή του, μίλησε για εξαπάτηση που έκανε η Αθήνα στην Ε.Ε., προκειμένου να ενταχθεί στο ευρώ.
Είναι φανερό ότι ο Έντι Ράμα επ ουδενί δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τον Ερντογάν, γιατί μια αποδοχή μέσω της Χάγης της ύπαρξης ΑΟΖ των διαποντίων νησιών, που βρίσκονται βορείως της Κέρκυρας, θα δημιουργούσε προηγούμενο και δεδικασμένο σε σχέση με το θέμα των νησιών του Αιγαίου που καίει κυριολεκτικά την Τουρκία.
Κι αυτό, γιατί η Άγκυρα αρνείται την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στα νησιά του Αιγαίου και καλεί την Ελλάδα να δεχθεί να διαπραγματευτεί μαζί της στη βάση του διαμοιρασμού στον 25ο παράλληλο, που σημαίνει πρακτικά τα δικά σου, μισά-μισά.
Με την ίδια λογική άλλωστε κινείται και στην ΑΟΖ της Κύπρου, όπου το κατεχόμενο βόρειο τμήμα το έχει για πάρτη της η Τουρκία και διεκδικεί για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων το μισό από το νότιο ελεύθερο τμήμα της Μεγαλονήσου.
Παράλληλα ο έτερος των ιπποτών του σουλτάνου, ο Μ. Τσαβούσογλου δήλωσε πρόσφατα ότι: «Η Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχνά ότι αυτός που σπέρνει τον άνεμο, θερίζει την καταιγίδα. Εάν δεν θέλετε ειρήνη, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται, ξαφνικά ένα βράδυ».
Τώρα το ποιος σπέρνει άνεμο, είναι ένα θέμα που μόνο σε ισλαμο-εθνικιστικό καλούπι χωράει. Μιλούν για Διεθνές Δίκαιο και εννοούν αυτό το δική τους έμπνευσης, που δεν έχει καμιά σχέση με τα όσα έχουν θεσπίσει οι κοινωνίες και ήδη ισχύουν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτό το τροπάρι του δήθεν αμυνόμενου που θέλει συνομιλίες με όρους ηττημένου ύστερα από πολεμική δραστηριότητα είναι το παράλογο, που δεν χωράει σε καμιά λογική προσέγγιση.
Το παραμύθι θα έρθω ξαφνικά ένα βράδυ που ξεφουρνίζουν κάθε τρεις και λίγο, που θυμίζει εκβιαστές του κοινού ποινικού, στην προκειμένη περίπτωση Διεθνούς Δικαίου, οδηγεί τους εμπνευστές του σε νέα αδιέξοδα.
Μπορεί να λένε και να παπαγαλίζουν ένα άλλο αφήγημα αυτό, που αναφέρει ότι, θα είστε μόνοι σας όταν θα έρθουμε, όμως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την ελληνική δύναμη αποτροπής, που μπορεί και σήμερα να τους αποτρέψει, αλλά και αύριο όταν θα γίνουν τα πράγματα χειρότερα για την επιθετική Τουρκία.
Αυτό σημαίνει ότι μέρα ή νύχτα θα έχουν να αντιμετωπίσουν όχι την Συρία ή το Ιράκ αλλά μια χώρα οργανωμένη και ικανή να τα βγάλει πέρα μόνη της.
Όσο λοιπόν και να θέλουν να κάνουν τον νταή της Μεσογείου, όσο κι αν έχουν πλευροκοπήσει τις τουρκόφωνες και κάποιες βαλκανικές χώρες, στο τέλος που ξυρίζουν τον γαμπρό ο λογαριασμός θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρός για την Τουρκία.
Καλό είναι οι πειρατές της Μεσογείου να πάψουν να ξύνουν τα νύχια τους για καβγά, γιατί θα τις φάνε και δεν θα ακούει κανείς τα κλαψουρίσματα τους…
