Του Κώστα Πάντζιου
Όσο περνούν οι μέρες και πλησιάζουμε στο τέλος του 2022, τόσο μικραίνουν οι ελπίδες ότι στη Μόσχα θα υπάρξουν ψυχραιμότερες σκέψεις για να τερματιστεί η αποτυχημένη και όχι μόνο άδικη και εγκληματική επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, με πρόσχημα τις γιορτές της αγάπης και της ειρήνης, που αρχίζουν με τα Χριστούγεννα. Αν υπήρχε έστω και αίσθηση λογικής στο Κρεμλίνο, γιατί όχι οι γιορτές να μην ήταν το πρόσχημα, αλλά η ευκαιρία. Φαίνεται όμως, ότι ούτε συναισθήματα, ούτε λογική επικρατεί στην πολιτική ηγεσία της τεράστιας αυτής χώρας, παρά μόνο η άρνηση και το πείσμα.
Όμως, συμβαίνει και κάτι που δεν έχει ξαναγίνει!! Σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, Δεκέμβρη μήνα, το θέαμα είναι το κάτι άλλο, όταν οι πολίτες κυκλοφορούν με πολύ ελαφρά ενδύματα και τα τραπεζάκια δεν έχουν αφήσει πλατείες και πεζοδρόμια ακάλυπτα. «Τραπεζάκια έξω», λοιπόν, ο καιρός περίπου ανοιξιάτικος, και οι ηγέτες στη Μόσχα περιμένουν να λυγίσει η Δύση από έλλειψη καυσίμων και να πουντιάσει ο πληθυσμός, όταν 16 Δεκεμβρίου, που και που βλέπεις κεντρική θέρμανση να λειτουργεί!
Πέραν αυτής, όμως, της πραγματικότητας, σίγουρα υπάρχει το δράμα στην Ουκρανία, σίγουρα υπάρχει το πλήγμα στην Ευρωπαϊκή Οικονομία, όχι ιδιαίτερα υπολογίσιμο τελικά, σίγουρα υπάρχει η ανάγκη άσκησης πολιτικής χωρίς πείσματα και «προσωπικά στοιχήματα». Και για να μη φανεί ότι αυτά που γράφονται, στόχο έχουν να πλήξουν την υποβαθμισμένη ήδη εικόνα του Προέδρου της Ρωσίας, θα τονίσουμε ότι σίγουρα υπάρχει και αυτό που δήλωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Γαλλίας κ. Εμ. Μακρόν, ότι δηλαδή, υπάρχει ανάγκη δημιουργίας μιας νέας Συμφωνίας Ασφάλειας, μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα σταματήσει ο πόλεμος. Το ίδιο άφησε να εννοηθεί και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζο Μπάιντεν, δηλώνοντας ότι επιθυμεί μία συνάντηση κορυφής με τον Πρόεδρο Πούτιν.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πού είναι το πρόβλημα και συνεχίζεται το έγκλημα κατά του λαού της Ουκρανίας; Εμείς πιστεύουμε ότι το πρόβλημα ευρίσκεται στο ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας ελπίζει πως θα έχει κάποια επιτυ-χία στον πόλεμο, ώστε να αρχίσει διαπραγματεύσεις για την ειρήνη –προφανώς θα εννοεί κάποια στρατιωτική επιτυχία. Όμως, δεν χρειάζεται να είναι κανείς στρατηγός ή πολιτικός, για να αντιληφθεί πως τέτοια επιτυχία, αν μπορούσε να υπάρξει, θα είχε υπάρχει δέκα μήνες τώρα. Και προφανώς δεν πρόκειται να υπάρξει, διότι καμία υπερδύναμη στον πλανήτη δεν είναι σε θέση, μόνη της, να νικήσει το πανίσχυρο στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό μπλοκ του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου.
Και άλλωστε, ένα είδος «νίκης» υπήρξε για τη Μόσχα, εδώ και 10 μήνες περίπου. Και αυτή την αναφέραμε ήδη. Αφορά στην ανάγκη εφαρμογής και στην αποδοχή μιας νέας Πολιτικής Ασφαλείας, που θα δεσμεύει Ανατολή και Δύση. Άλλο αν αυτό μπορούσε να έχει γίνει ήδη, πριν γίνει η αλλόκοτη εισβολή των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, με διαπραγματεύ-σεις. Μην ξεχνάμε, ότι αυτό συνέβη το 1989, με τους φωτισμένους Προέδρους Ρόναλντ Ρήγκαν και Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, όταν η τότε Σοβιετική Ένωση είχε καταρρεύσει και στάθηκε στα πόδια της με δάνεια από τη Δύση, δάνεια τα οποία εξόφλησε ο και σήμερα Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Β. Πούτιν, με σωστή και έξυπνη πολιτική, κατά τα πρώτα χρόνια της 22ετούς θητείας του στο προεδρικό αξίωμα.
Λοιπόν, υπάρχει ακόμα καιρός. Όχι πολύς, αλλά υπάρχει καιρός για τον πολιτικό ρεαλισμό και τη λογική. Στην προκειμένη περίπτωση, ο προσδιορι-σμός «καιρός» αφορά στο χρόνο που περνά και όχι στην δεκεμβριανή λιακάδα των 20 βαθμών Κελσίου. Ας ευχηθούμε όλοι, πιο ελπιδοφόρο και ειρηνικό τον Νέο Χρόνο!!!
