Του ΛΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ*
Ο λαϊκισμός και ο κομματισμός αποτελούν τις τελευταίες δεκαετίες τα βασικά αίτια για την κατάντια της χώρας. Τύφλωσαν πολίτες και πολιτικούς και απομάκρυναν τη χώρα από τον στρατηγικό στόχο της ισότιμης και αξιοπρεπούς συμμετοχής στα ευρωπαϊκά και λοιπά δρώμενα. Και ευτυχώς που υπάρχουμε όρθιοι λόγω της παρουσίας μας στις μεγαλύτερες δομές του πλανήτη. Δυστυχώς όμως, αυτό δεν αρκεί, καθώς έχουμε αποδειχθεί πολλάκις ότι πάσχουμε από το σύνδρομο του αυτοκτονικού ιδεασμού έχοντας μια ισχυρή ροπή προς την… αυτοκαταστροφή. Αλλά και εδώ πάντα υπάρχει ο… καλός θεούλης της Ελλάδας, ο οποίος μας έχει προστατεύσει από την καταστροφή. Ελπίζουμε να μην βαρεθεί να μας προστατεύει και στο μέλλον…
Ως χώρα-μέλος της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του ΝΑΤΟ κλπ. ακόμη λειτουργούμε με αντιλήψεις και… λογικές που παραπέμπουν σε… τριτοκοσμική κομμουνιστομπανανία! Εξακολουθούμε να ζούμε σε μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στην «κόκκινη ζώνη» του παγκόσμιου επενδυτικού χάρτη. Κουβαλάμε το όνειδος της χρεοκοπίας και του πιστωτικού γεγονότος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείου του οποίου είμαστε μέτοχοι.
Δεν μπορούμε ακόμη να συνεννοηθούμε για το πώς γίνονται οι δουλειές και πώς μπορεί ένας επιχειρηματίας να ιδρύσει μια εταιρεία απλά και μόνο με την αποστολή ενός e-mail και με σκαναρισμένα 4-5 βασικά χαρτιά. Δεν θέλουμε να γίνουν ξένες επενδύσεις γιατί είμαστε κατά του… μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα έχουμε ανεργία 24%, κατά κεφαλήν χρέος 30.000 ευρώ με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 16.000 ευρώ, «κόκκινες» οφειλές προς τράπεζες και Δημόσιο στα 210 δισ. ευρώ και ένα ασφαλιστικό το οποίο παραπαίει έχοντας συσσωρευμένο αναλογιστικό έλλειμμα τουλάχιστον 300 δισ. ευρώ.
Η χώρα μας λόγω και του νέου κύματος υπερφορολόγησης εξακολουθεί να είναι εχθρική ως προς το επιχειρείν. Οι κρατιστές ανεξαρτήτως κόμματος… μπόλιασαν στη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών την αντίληψη ότι η κατανάλωση συντηρείται από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Ας αναλογιστούν όμως τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο ιδιωτικός τομέας κατεβάσει ρολά έστω για έναν μήνα. Όλοι η πελατεία των κομμάτων που εκπροσωπούν τον κρατισμό ή… λοξοκοιτούν προς αυτόν, θα συνειδητοποιήσουν ότι ούτε μισθοί μπορούν να καταβληθούν, ούτε συντάξεις ελλείψει εσόδων.
Και εδώ βεβαίως αρχίζει η μεγάλη συζήτηση που παραπέμπει σε χρήση… αντικαταθλιπτικών, όταν ακούς διάφορους πολιτικούς τύπους (ως επί τω πλείστον ανεπάγγελτους και κρατικοδίαιτους) να σου κάνουν αναλύσεις περί ανάπτυξης! Άνθρωποι οι οποίοι έχουν ως εθνικό… όραμα το βόλεμα, το ρουσφέτι και την προστασία των συντεχνιών.
Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι και κάθε μέρα ανοίγουμε συνεχώς νέα μέτωπα. Μας σώζει το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι και οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη μας θέλουν εντός Ευρωζώνης και με κυρίαρχο ζητούμενο τη σταθερότητα σε μια χώρα που κρίνεται ως υψηλού ενδιαφέροντος στη γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η Ελλάδα υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι μια χώρα με χαρακτηριστικά Ελβετίας ή Πριγκιπάτου του Μονακό, εφόσον είχε πολιτικούς που θα ήξεραν πώς γίνονται οι μπίζνες και όχι πώς κάνουν διακοπές ή έχουν… καταθέσεις σε αυτές τις χώρες. Είμαστε μια χώρα αξιοθρήνητη, όπου κυριαρχεί η αντίληψη «Το Δημόσιο να είναι καλά και οι υπόλοιποι να πάνε να κουρευτούν».
Πώς αλλάζουμε όμως αυτήν την αντίληψη; Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να βάλουμε το… τραίνο και πάλι στις ράγες: να λάβουν δραστικά μέτρα οι εταίροι-δανειστές! Πώς μεταφράζεται αυτό; Σε άμεση απαίτηση για εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων όπως η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, οι εύκολες προσλήψεις και απολύσεις στα εργασιακά, οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση της αγοράς δανείων. Όλως τυχαίως, τα προαναφερόμενα αποτελούν τα βασικά κεφάλαια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το οποίο τι λέει ως επί τω πλείστον, αλλά εμείς δεν αποδεχόμαστε;
Μειώστε τις δαπάνες για να μηδενίσετε τα ελλείμματα και αντλήστε έσοδα μέσα από την αξιοποίηση των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων. Αυτό όμως, δεν είναι… εύκολα αποδεκτό μεταξύ άλλων και από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία επιμένει στην περαιτέρω υπερφορολόγηση και στην ισοπέδωση του επιχειρείν. Είναι λοιπόν στα χέρια των ξένων λοιπών να αποκατασταθούν οι ισορροπίες με ζητούμενα το νοικοκύρεμα των δημοσίων δαπανών, την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και την επανεκκίνηση της παραγωγικής μηχανής της χώρας.
Η χώρα μας διαθέτει τεράστια αναξιοποίητο κεφάλαιο στον τουρισμό και στον αγροτικό τομέα που σε συνδυασμό με την ενίσχυση της βιομηχανίας θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης. Αυτό που θέλουμε σήμερα είναι δουλειές. Για να υπάρχουν δουλειές χρειαζόμαστε φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Για να υπάρξει φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον πρέπει να γίνουν όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις τόσο στην οικονομία όσο και στο Κράτος, αλλά και την εκπαίδευση.
Όταν αποβάλουμε τα… κόμπλεξ που μας κατατρέχουν εδώ και δεκαετίες τότε θα έρθουν επενδύσεις από κολοσσούς, τότε και μόνο τότε θα έχουμε προσδοκίες για μισθούς των 1.000 ευρώ και όχι των 300 ευρώ και θα μπορούμε να ευελπιστούμε σε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα τις επόμενες δεκαετίες. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας λαμβάνουν αποφάσεις κυρίως ανεπάγγελτοι, ανίκανοι, απαίδευτοι, αμόρφωτοι, αδαείς και ιδεοληπτικοί ή κομπλεξικοί τύποι.
Η χώρα μας δεν έχει φτάσει στο σημείο αυτό γιατί υπάρχουν διάφοροι εξωτερικοί εχθροί. Αν υπήρχαν εξωτερικοί εχθροί αυτή τη στιγμή θα είχαμε χρεοκοπήσει και ενδεχομένως να είχαμε αφεθεί στην τύχη μας με πιθανότερη εξέλιξη τη μετατροπή μας σε… Συριελλαδιστάν! Το ξερό μας το κεφάλι φταίει, καθώς εμείς εξακολουθούμε να έχουμε ένα κράτος ανοικοκύρευτο και κυρίως επιμένουμε σε επιλογές οι οποίες είναι μακράν της βασικής επιδίωξης που είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση και η ενίσχυση των θεσμών.
Έχουμε ένα Κράτος όπου η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών του κινούνται μεταξύ κρατισμού, ιδεοληψιών και ανοησίας με συντριπτικά μεγάλο αριθμό πολιτών που επιβεβαιώνουν δια των επιλογών τους την ηλιθιότητά τους. Μόνη ελπίς, να σπάσει κάποια στιγμή αυτός ο φαύλος κύκλος πριν είναι αργά. Άλλωστε η… ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
ΛΟΥΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
E-mail: loukas1972@gmail.com
Facebook: Λουκάς Γεωργιάδης, Loukas Georgiadis
Twitter: LoukGeorgiadis
