Του Γιώργου Κράλογλου
Πάνω από ένα χρόνο πήρε στην αριστερή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να καταλάβουν ότι οι δανειστές ούτε δουλεύονται ούτε στριμώχνονται. Το κατάλαβαν(;) αλλά παραμένουν αδιάφοροι και αδιόρθωτοι. Τώρα έβαλαν στο μάτι τους επενδυτές. Μπλοφάρουν ότι στην Ελλάδα νομοθετείται αναπτυξιακή πολιτική. Το ψέμα τους είναι τόσο μεγάλο που πάλι θα γυρίσει μπούμερανγκ. Και, όπως μέχρι τώρα, το ρεζιλίκι θα το εισπράξει η Ελλάδα.
Εάν είμαστε σοβαροί, ως κράτος και ως κυβέρνηση, και προσκαλέσουμε επενδυτές να τους παρουσιάσουμε τη νέα ελκυστική αναπτυξιακή νομοθεσία οφείλουμε να δώσουμε και κάποιες εξηγήσεις για τα “πεπραγμένα” εφαρμογής προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων.
Γιατί, ας είμαστε βέβαιοι, ότι θα κληθούμε όχι ως κυβέρνηση αλλά ως Πολιτεία να δώσουμε τις παρακάτω εξηγήσεις για τα αδικαιολόγητα και αχαρακτήριστα που συνέβησαν στην Ελλάδα σε όλη την διάρκεια εφαρμογής αναπτυξιακών νόμων και ιδίως από το 2011 μέχρι σήμερα.
Εξήγηση πρώτη. Γιατί ο προηγούμενος αναπτυξιακός νόμος που συντάχθηκε το 2011 και έληξε το 2013 αποδέχθηκε κάπου 1.300 επενδύσεις αλλά έγιναν μόνο οι 50;
Εξήγηση δεύτερη: Γιατί ο ρυθμός υπαγωγής στον προηγούμενο νόμο ήταν περίπου 30 μήνες για κάθε υπόθεση;
Εξήγηση τρίτη. Πότε έχει σκοπό το κράτος να καταβάλει τα 6,6 δισ. ευρώ ενισχύσεις που χρωστάει στους επενδυτές που τους παρέσυρε και προχώρησαν σε επενδύσεις βάζοντας και τα δικά τους κεφάλαια;
Εξήγηση τέταρτη: Πως λέγεται ένα κράτος (αν όχι μπαταχτσής) που ξεγέλασε τους επενδυτές οι οποίοι ολοκλήρωσαν τις επενδύσεις τους αλλά τους χρωστάει 2,5 δισ., ευρώ και είναι άγνωστο αν και πότε θα τους τα δώσει;
Εξήγηση πέμπτη: Ποια μέριμνα θα ληφθεί ώστε η καταβολή των προβλεπομένων, από το νόμο, ενισχύσεων θα γίνεται σε συγκεκριμένο χρόνο και όχι στο βάθος του χρόνου… με άγνωστο ορίζοντα;
Εξήγηση έκτη. Πως θα εγγυηθεί το θέμα του χρόνου το ελληνικό κράτος όταν έχει σκόπιμες οφειλές 7 δισ. ευρώ σε ιδιωτικές επιχειρήσεις από επιστροφές ΦΠΑ και προμήθειες για να είναι σε θέση (λογιστικά και μόνο) να παρουσιάζει πλεονάσματα; Ποια ισοδύναμα θα αντικαταστήσουν τις οφειλές για να μην διαταραχθούν τα ποσοστά στα πλεονάσματα;
Εξήγηση έβδομη. Τι νόημα έχουν οι απαντήσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων (όπως προφανώς και της δικής σας) “…αυτά τα έκαναν οι προηγούμενοι και μην τα φορτώνεται σε εμάς που αναλάβαμε μόλις το 2015”; Το ελληνικό κράτος (σε αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη τα λεγόμενα ανεπτυγμένα) δεν έχει συνέχεια; Και τι θα κάνετε εσείς για την συνέχεια εφαρμογής του νόμου από πιθανή νέα κυβέρνηση;
Εξήγηση όγδοη: Πως θα εφαρμοσθεί η αναπτυξιακή σας νομοθεσία στην πράξη όταν το τέρας της γραφειοκρατίας σας είναι ολοζώντανο και τίποτε δεν υπόσχεται την εξαφάνισή του;
Είμαστε εντελώς αστείοι τελικά. Εδώ και μια εβδομάδα μιλάει η κυβέρνηση για το “ευτύχημα” ότι η Ελλάδα αποκτά και αναπτυξιακό νόμο με ζηλευτά επενδυτικά και άλλα κίνητρα τα οποία θα φέρουν το πάνω-κάτω σε επενδύσεις και ανάπτυξη.
Τα διαφημίζει το υπουργείο Οικονομίας με κάθε τρόπο βάζοντας και τη Βουλή στον “αγώνα” για την προβολή του κύματος ανάπτυξης που θα φέρει φανταστικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Θα αφήσω στην άκρη τον σχολιασμό του νέου αναπτυξιακού νόμου γιατί, όπως προαισθάνομαι, θα έχουμε να μιλάμε, για καιρό, τόσο για τους στόχους τους όσο και για τα αποτελέσματά του.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι ο νόμος περιέχει σωστούς στόχους και φιλοδοξεί για εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Αυτό όμως είναι το ζουμί στην υπόθεση της ανάπτυξης και των επενδύσεων στην Ελλάδα;
Ποιος ανόητος μπορεί να υποστηρίξει ότι επειδή απουσίαζε (από το 2013) ο συγκεκριμένος νόμος φτάσαμε την ιδιωτική οικονομία να μετράει στα δάχτυλα των χεριών… βιομηχανίες σε λειτουργία με πλήρη δυναμικότητα.
Σε μια χώρα όπου η αποβιομηχάνιση δεν είναι καθόλου άμοιρη και της πολιτικής της τελευταίας 20ετίας (για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω) δεν θεωρείται αιτία και πρόβλημα η έλλειψη αναπτυξιακού νόμου.
Στη χώρα όπου (ως κυβέρνηση και ως δημόσιο) κάνεις σκόπιμα άνω κάτω μέχρι και την τουριστική επενδυτική πολιτική σου γιατί βλέπεις ιδεοληπτικά και εχθρικά τον επενδυτή, δεν σου φταίει η απουσία αναπτυξιακών διατάξεων.
Ο νέος αναπτυξιακός νόμος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία όχι γιατί δεν λέει τα σωστά και τα χρειαζούμενα για τις επενδύσεις. Αλλά γιατί αυτά δεν αρκούν ειδικά στην Ελλάδα.
Η επιτυχία αναπτυξιακών νόμων και κινήτρων, παντού στον πλανήτη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πολιτικές που ασκούνται στις αδειοδοτήσεις, στη χωροταξία, στην πολεοδομία, στην εμπλοκή Δήμων και Περιφέρειας, στο περιβάλλον, στο κόστος ενέργειας. Και, στην Ελλάδα, όλες αυτές οι πολιτικές είναι αρνητικές, είναι κάθετα αντίθετες και έντονα εχθρικές προς τις ιδιωτικές επενδύσεις. Γι’ αυτό και θα μας πάρουν με τις πέτρες.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή : capital.gr
